۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رعليهالسلام' به 'ر عليهالسلام') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد حسن' به 'محمدحسن') |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
'''ميرزا | '''ميرزا محمدحسن بن ميرزا جعفر بن ميرزا محمد آشتيانى رازى''' در سال 1248 هجرى قمرى به دنيا آمد. | ||
==خاندان== | ==خاندان== | ||
از زمان ميرزا | از زمان ميرزا محمدحسن آشتيانى در اين خاندان علما و فلاسفۀ بزرگى ظهور پيدا كردهاند، از آن جمله: | ||
#شيخ مرتضى بن شيخ | #شيخ مرتضى بن شيخ محمدحسن آشتيانى (متوفاى 1365 ه) فقيه، اصولى، محقق و از مراجع بزرگ و استاد حكمت و فلسفه، كه در انقلاب مشروطيت رهبرى خاندان آشتيانى را به عهده داشت و در تحصنى كه در حرم شاه عبدالعظيم منجر به لغو امتياز بانك روسى شد نقش بسزايى داشت. | ||
#شيخ محمود بن مرتضى آشتيانى (متوفاى 1401 ه)، از بزرگان فقه و از مراجع تهران و از متخصصين فلسفه در عصر خود، كه داراى تأليفات فقهى متعددى نيز مىباشد. | #شيخ محمود بن مرتضى آشتيانى (متوفاى 1401 ه)، از بزرگان فقه و از مراجع تهران و از متخصصين فلسفه در عصر خود، كه داراى تأليفات فقهى متعددى نيز مىباشد. | ||
#يكى ديگر از اين بزرگان شيخ مهدى آشتيانى (متوفاى 1372 ه) برادر زاده و داماد شيخ | #يكى ديگر از اين بزرگان شيخ مهدى آشتيانى (متوفاى 1372 ه) برادر زاده و داماد شيخ محمدحسن آشتيانى و ملقب به ميرزاى كوچك، از مبرزترين فلاسفۀ شيعه و عرفاى اماميه و از بزرگان خاندان آشتيانى در تهران مىباشد. اگر چه او در فقه و اصول از فضلا و صاحب نظران بود اما فقط به تدريس فلسفه اشتغال داشت. | ||
#:از شاگردان او مىتوان ميرزا ابوالحسن [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]]، [[مطهری، مرتضی|آیتالله مطهرى]] و [[آشتیانی، جلالالدین|سيد جلال الدين آشتيانى]] را نام برد كه نشان از عظمت علمى ايشان مىدهد. او داراى تأليفات بسيارى نيز مىباشد. | #:از شاگردان او مىتوان ميرزا ابوالحسن [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]]، [[مطهری، مرتضی|آیتالله مطهرى]] و [[آشتیانی، جلالالدین|سيد جلال الدين آشتيانى]] را نام برد كه نشان از عظمت علمى ايشان مىدهد. او داراى تأليفات بسيارى نيز مىباشد. | ||
#[[آشتیانی، احمد|ميرزا احمد آشتيانى]] (متوفاى 1395 ه) چهارمين و كوچكترين فرزند ميرزا | #[[آشتیانی، احمد|ميرزا احمد آشتيانى]] (متوفاى 1395 ه) چهارمين و كوچكترين فرزند ميرزا محمدحسن آشتيانى، از فقهاى مشهور در زمان ناصر الدين شاه و مظفر الدين شاه مىباشد. او از پنج مرجع زمان خود اجازۀ اجتهاد داشت كه عبارتند از: | ||
#:[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء الدين عراقى]]، ميرزا حسن نائينى، آیتالله حائرى، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و [[بروجردی، حسین|آیتالله حاج آقا حسين بروجردى]]. | #:[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء الدين عراقى]]، ميرزا حسن نائينى، آیتالله حائرى، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و [[بروجردی، حسین|آیتالله حاج آقا حسين بروجردى]]. | ||
#:آنچنان كه در مقدمۀ چهارده رسالۀ فارسى (تأليف آشتيانى) نقل شده، حدود 62 کتاب و رساله و تعليقه از او باقى مانده، كه 27 کتاب و رسالۀ آن چاپ شده و بقيۀ آثار آن دانشمند بزرگ هنوز به چاپ نرسيده است. | #:آنچنان كه در مقدمۀ چهارده رسالۀ فارسى (تأليف آشتيانى) نقل شده، حدود 62 کتاب و رساله و تعليقه از او باقى مانده، كه 27 کتاب و رسالۀ آن چاپ شده و بقيۀ آثار آن دانشمند بزرگ هنوز به چاپ نرسيده است. | ||
خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
اين حضور در حركتهاى سياسى در خاندان آشتيانى باقى ماند، همچنان كه در انقلاب مشروطيت، فرزند ايشان شيخ مرتضى بن | اين حضور در حركتهاى سياسى در خاندان آشتيانى باقى ماند، همچنان كه در انقلاب مشروطيت، فرزند ايشان شيخ مرتضى بن محمدحسن آشتيانى در جريان تحصن در حرم شاه عبدالعظيم، كه منجر به لغو امتياز بانك روسى شد نقش فعالى داشت. | ||
فرزند ديگر ايشان شيخ مصطفى بن شيخ حسن آشتيانى (متوفاى 1327 هجرى) از شعراى انقلابى (با تخلص صهبا) و ملقب به «افتخار الحكماء» بود. او در فقه و اصول صاحبنظر بود و در انقلاب مشروطيت و نهضت مقابله با ميسيونرهاى بلژيكى نقش مهمى را در مطبوعات داشت. او پس از تحمل زندانهاى حكومت قاجار، در نهايت در حرم شاه عبدالعظيم كشته شد. | فرزند ديگر ايشان شيخ مصطفى بن شيخ حسن آشتيانى (متوفاى 1327 هجرى) از شعراى انقلابى (با تخلص صهبا) و ملقب به «افتخار الحكماء» بود. او در فقه و اصول صاحبنظر بود و در انقلاب مشروطيت و نهضت مقابله با ميسيونرهاى بلژيكى نقش مهمى را در مطبوعات داشت. او پس از تحمل زندانهاى حكومت قاجار، در نهايت در حرم شاه عبدالعظيم كشته شد. |
ویرایش