پرش به محتوا

مقتل الحسين(ع) في منابع أهل السنة: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'اهل‌ بیت' به 'اهل‌بیت'
جز (جایگزینی متن - 'اهل بیت' به 'اهل‌بیت')
جز (جایگزینی متن - 'اهل‌ بیت' به 'اهل‌بیت')
خط ۴۵: خط ۴۵:
اهل ‌سنت در ماه ربیع‌الاول، میلاد پیامبر(ص) را جشن می‌گیرند و اظهار سرور و شادمانی می‌کنند؛ همچنان‌که در تشیع نیز رایج است. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]]  این امر را نیز بدعت و شرک دانسته است. صالحی شافعی اقوال علمای اهل سنت را در بحث میلاد پیامبر(ص) در باب سیزده از کتاب «سبل الهدی و الرشاد» گرد آورده است. نویسنده پس از آن به نقل سخنان علمای اهل سنت پرداخته و در آخر چنین نتیجه‌گیری کرده که از سخنان آنها چنین برداشت می‌شود که جشن گرفتن و اظهار سرور در ولادت پیامبر(ص) از افضل قربات است و حرام نیست و فرقی بین اظهار سرور در میلاد آن حضرت و اقامه ماتم در مصائب فرزنش حسین(ع) نیست<ref>ر.ک: همان، ص32-26</ref>
اهل ‌سنت در ماه ربیع‌الاول، میلاد پیامبر(ص) را جشن می‌گیرند و اظهار سرور و شادمانی می‌کنند؛ همچنان‌که در تشیع نیز رایج است. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]]  این امر را نیز بدعت و شرک دانسته است. صالحی شافعی اقوال علمای اهل سنت را در بحث میلاد پیامبر(ص) در باب سیزده از کتاب «سبل الهدی و الرشاد» گرد آورده است. نویسنده پس از آن به نقل سخنان علمای اهل سنت پرداخته و در آخر چنین نتیجه‌گیری کرده که از سخنان آنها چنین برداشت می‌شود که جشن گرفتن و اظهار سرور در ولادت پیامبر(ص) از افضل قربات است و حرام نیست و فرقی بین اظهار سرور در میلاد آن حضرت و اقامه ماتم در مصائب فرزنش حسین(ع) نیست<ref>ر.ک: همان، ص32-26</ref>
   
   
در رابطه با شهادت اباعبدالله الحسین(ع) و اهل‌ بیت و اصحاب آن حضرت مورخان از اوایل قرن دوم هجری تاکنون کتاب‌های فراوانی، مستقلاً یا در ضمن دیگر کتاب‌ها هنگامی‌ که به ذکر احوال و وقایع سال شصت هجری رسیده‌اند، نوشته‌اند. متأسفانه بسیاری از این آثار در طول زمان از بین رفته‌اند و به دست ما نرسیده‌اند، ولی شکر خدا آنچه باقی مانده، نیاز محققین را برطرف می‌کند. آنچه که در زبان‌ها شایع است که مقتل امام از ابی‌مخنف یا حمید بن مسلم روایت شده است، اشتباهی است که از کمی تتبع ناشی می‌شود؛ بلکه خروج امام از مدینه و آنچه در بین راه رسیدن به کربلا و آنچه پس از آن تا شهادت امام و اسارت اهل‌بیت رخ داده همگی به اسانید مختلف و از اشخاص متعدد روایت شده است و محدود به آنچه ابومخنف روایت کرده نمی‌شود<ref>ر.ک: همان، ص64</ref>
در رابطه با شهادت اباعبدالله الحسین(ع) و اهل‌بیت و اصحاب آن حضرت مورخان از اوایل قرن دوم هجری تاکنون کتاب‌های فراوانی، مستقلاً یا در ضمن دیگر کتاب‌ها هنگامی‌ که به ذکر احوال و وقایع سال شصت هجری رسیده‌اند، نوشته‌اند. متأسفانه بسیاری از این آثار در طول زمان از بین رفته‌اند و به دست ما نرسیده‌اند، ولی شکر خدا آنچه باقی مانده، نیاز محققین را برطرف می‌کند. آنچه که در زبان‌ها شایع است که مقتل امام از ابی‌مخنف یا حمید بن مسلم روایت شده است، اشتباهی است که از کمی تتبع ناشی می‌شود؛ بلکه خروج امام از مدینه و آنچه در بین راه رسیدن به کربلا و آنچه پس از آن تا شهادت امام و اسارت اهل‌بیت رخ داده همگی به اسانید مختلف و از اشخاص متعدد روایت شده است و محدود به آنچه ابومخنف روایت کرده نمی‌شود<ref>ر.ک: همان، ص64</ref>
   
   
روایات در فضیلت امام حسین(ع)، تربت کربلا، روز عاشورا روز عظیم، احادیث نبوی در قدح یزید لعین، نامه اهل کوفه به امام حسین(ع)، امتناع امام(ع) از بیعت، ذکر اسامی شهدا، رأس مطهر و تلاوت قرآن، زیارت اربعین، عذاب قاتلین امام حسین(ع) و اشعار منسوب به امام حسین(ع)، از جمله عناوین مطرح‌شده در کتاب است. خروج توابین، آخرین مسئله‌ای است که به آن پرداخته شده است.  
روایات در فضیلت امام حسین(ع)، تربت کربلا، روز عاشورا روز عظیم، احادیث نبوی در قدح یزید لعین، نامه اهل کوفه به امام حسین(ع)، امتناع امام(ع) از بیعت، ذکر اسامی شهدا، رأس مطهر و تلاوت قرآن، زیارت اربعین، عذاب قاتلین امام حسین(ع) و اشعار منسوب به امام حسین(ع)، از جمله عناوین مطرح‌شده در کتاب است. خروج توابین، آخرین مسئله‌ای است که به آن پرداخته شده است.  
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش