التفسير المبين: تفاوت میان نسخه‌ها

اين تفسير، هم از نظر محتوا و هم از نظر سبك نگارش، يكى از تفاسير بديع اماميه در قرن اخير بشمار مى‌رود. استاد [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى]] پس از آنكه مرحوم مغنيه را از جمله مفسران بزرگ معاصر شيعى بشمار مى‌آورد و از تفاسير او ياد مى‌كند، در معرفى تفسير «المبين» به موجز بودن و مورد پسند واقع شدن آن از طرف جوانان اشاره مى‌كند ....<ref>[[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى]]، مقدمه تفسير تبيان234</ref>

#وجه تسميه: نويسنده ابتدا با استناد به آيه ''' «إن هو إلاّ ذكر و قرآن مبين» ''' ....<ref>يس، 69/36</ref>، تفسير خود را به نام «التفسير المبين» نام‌گذارى كرده است.

#چگونگى ورود و خروج: مفسّر در اين تفسير ابتدا در صدر هر سوره به بحث مكى و مدنى بودن آن پرداخته و بدين وسيله توجه محقق را در آغاز، به سبك و روش و اسلوب آيات كه در مكه نازل شده يا در مدينه، معطوف مى‌دارد و تعداد آيات هر سوره را بيان مى‌كند. سپس در استنباط، كشف و تبيين مفاهيم تفسيرى آيات، از انواع روش‌هاى تفسيرى سود برده است. گاهى از روش «تفسير قرآن به قرآن» و استخراج معانى آيات به كمك آيات مشابه كه سياق آنها يك‌سان يا نزديك به هم است، استفاده كرده و يا آيات را به هم ارجاع مى‌دهد؛ به‌عنوان نمونه در تفسير آيه ''' «و أمرهم شورى بينهم» ''' ....<ref>شورى، 38/42</ref>، پس از ارجاع آن به آيه ''' «و شاورهم في الأمر» ''' ....<ref>آل عمران، 159/3</ref>، بيان مى‌دارد:

#: «مراد از «امر» در اين آيه، عملى است كه هرگاه نصى از قرآن در مورد آن وارد نشده بود، پيامبر(ص) در آن مورد با صحابه مشورت مى‌كرد، مثل مشورت آن حضرت با صحابه در امور نظامى و غيره» ....<ref>المبين/644</ref>

#:گاهى نيز در تفسير، با اعتماد به تدبّر و عقل توأم با تقيّد به روايات تفسيرى مروى از معصومين(ع)، به تفسير اجتهادى آيات مى‌پردازد. همچنين از آنجا كه تفسير نقلى را مى‌توان به‌عنوان اصيل‌ترين شكل تفسير و ريشه‌دارترين طريق درك معانى و معارف آيات قرآن در ميان دانشمندان اوّليه علوم اسلامى بشمار آورد ....<ref>عميد زنجانى، روش‌هاى تفسيرى قرآن191</ref>