|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
|
| |
|
| <div class="boxTitle"><big>'''[[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[بحار الأنوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR10853.jpg|بندانگشتی|آیتالله محمدحسین کاشف‌الغطاء |175px]] | | [[پرونده:NUR01407J1.jpg|بندانگشتی|بحار الأنوار |175px]] |
|
| |
|
| '''شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا''' (۱۲۹۴ق، نجف - ۱۳۷۳ق، کرند کرمانشاه)، عالم بزرگ شیعه از خاندان کاشف‌الغطا و از مراجع تقلید شیعه، آغازگر فقه تطبیقی در عراق، نویسنده کتاب [[أصل الشيعة و أصولها]] در معرفی و دفاع از شیعه | | '''بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار'''، مشهورترین، مهم‌ترین و مفصل‌ترین اثر علمى [[مجلسی، محمدباقر|محمدباقر مجلسى]] (1037-1110 یا 1111ق)، مجموعه‌ای گسترده از احادیث امامیه است و گاه به «دائرة‌المعارف بزرگ احادیث شیعه» لقب گرفته است<ref>مطیع، مهدی، ج11، ص370</ref>. |
|
| |
|
| در سال ۱۲۹۴ق، در محله عماره نجف دیده به جهان گشود. پدر او آیتالله شیخ على کاشف‌الغطا (متوفاى 1320ق)، از مراجع بلندپایه تقلید عراق بود.
| | کتاب توسط جمعی از علما به نام‌های [[مسترحمی، هدایت‌الله|هدایت‌الله مسترحمی]] ، [[غفاری، علی‌اکبر|علی‌اکبر غفاری]] ، [[بهبودی، محمدباقر|محمدباقر بهبودی]] ، [[مصباح یزدی، محمدتقی|محمدتقی مصباح یزدی]] ، [[محمودی، محمدباقر|محمدباقر محمودی]] ، [[خرسان، محمدمهدی|محمدمهدی خرسان]] ، [[ربانی شیرازی، عبدالرحیم|عبدالرحیم ربانی شیرازی]] ، محمدکاظم میاموی، ابراهیم میانجی، یحیی عابدی زنجانی و عبدالزهراء علوی تصحیح و تحقیق شده است. |
| جد او آیتالله شیخ جعفر کاشف‌الغطا (متوفى 1228ق)، سرشناس‌ترین و پرآوازه‌ترین فرد این خاندان است و فرزندان و نوادگان وى از دانشمندان و مجتهدان بزرگ عراق بودند.
| |
|
| |
|
| در ده سالگى وارد حوزه علمیه نجف شد. ادبیات عرب، حساب، نجوم، فقه و اصول را با پشتکار و شوق فراوان فراگرفت.
| |
| وی از ذوق ادبى برخوردار بود و از ابتداى نوجوانى به سرودن شعر و نویسندگى پرداخت. پانزده ساله بود که کتاب «العبقات العنبرية» را درباره خاندان خود نوشت.
| |
|
| |
|
| در هیجده‌سالگی، دروس سطح حوزه را به پایان برد و به درس خارج فقه و اصول [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم یزدى]] و [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آیتالله آخوند خراسانى]] راه یافت. وى شرحى چهار جلدی بر کتاب «العروة الوثقى» نوشته [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم یزدى]] نگاشت که احتمالا نخستین شرحى است که بر این کتاب نوشته شده باشد. | | عزم مؤلف بر نگاشتن این کتاب، از 1070ق، پس از نگارش کتاب فهرس مصنفات الأصحاب جزم شده است و اولین تاریخ ثبت شده در خود کتاب 1072ق، است و سواد‌نامه آن در 1104 یا 1106ق، به پایان رسیده است، هرچند پاک‌نویس کتاب تا پس از فوت مؤلف و توسط شاگردان او همچنان ادامه داشته است. |
|
| |
|
| آیتالله کاشف‌الغطا پس از سال‌ها تحصیل و رسیدن به مقام اجتهاد، به تدریس آموخته‌هایش براى طلاب جوان پرداخت. ده‌ها طلبه در مسجد هندى و مقبره میرزاى شیرازى در صحن حرم [[امام على(ع)|حضرت على(ع)]] گرد مى‌آمدند و در درس او شرکت مى‌جستند.
| | شروع کار تألیف بحار الأنوار در زمان شاه سلیمان اول صفوی (1077-1105ق) بود و اتمام کار به دوره سلطنت شاه سلطان حسین اول (1105-1135) برمی‌گردد. |
|
| |
|
| در سفر حج با دانشمندان اهل سنت حجاز به گفتگو نشست و آنها را به وحدت فراخواند. سپس به سوریه و لبنان رفت و مسلمانان را با ترفندهاى استعمارگران و راه‌هاى مبارزه با آنها آشنا کرد. با علماى شیعه و سنى سخن گفت. پرهیز از اختلاف و همکارى دانشمندان شیعه و سنى از سخنان اوست که با اندیشمندان در میان مى‌گذاشت.
| | آنچه مجلسى به‌عنوان انگیزه شخصى بیان می‌کند، حفظ آثار گذشتگان و جلوگیری از نابودی آنهاست؛ متونى که به‌واسطه غرض‌ورزی فاسدان، بى‌توجهى جاهلان، استیلای سلاطین گمراه و مخالف با اهل‌بیت(ع)، رواج علوم باطل و نیز کم‌اعتنایى به احادیث، در حال از بین رفتن بوده و جامعه آن روز برای هدایت و استفاده، به آنها نیازی مبرم داشته است... |
| سه سال در مصر و لبنان اقامت کرد و به ارشاد مردم پرداخت. شروع جنگ جهانى اول و اشغال عراق به دست انگلیس او را براى دفاع از وطن، به بازگشت به میهن فراخواند.
| |
|
| |
|
| آیتالله شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا سرانجام پس از عمرى تلاش خستگى‌ناپذیر، در ذی‌قعده 1373ق، رخت از جهان بربست.
| | <div class="mw-ui-button">[[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)|'''ادامه''']]</div> |
| | |
| <div class="mw-ui-button">[[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|'''ادامه''']]</div> | |
