۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '، ') |
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
فصل ششم، نگاشته آیتالله [[مظفر، محمدحسن|محمدحسن مظفر]] است که با عنوان «مناقشة ما رواه الجمهور في حق الصحابة و أحاديث الحوض» در قسم دوم از جزء سوم «دلائل الصدق» آمده است. علامه مظفر در این بخش، از نفاق منافقین صحابه و پاسنگینی آنان در جنگها و فرارشان از حمله در حنین سخن میگوید و در اینباره به احادیث حوض که در کتب صحاح معروف است استشهاد میکند. او همچنین از ترک نماز جمعه بعضی از صحابه و به سراغ تجارت و لهو رفتنشان، اتهامشان به رسولالله در صدقات، مخالفتهای عمر با پیامبر(ص) در حج تمتع و نسبت هذیان از جانب او به ساحت معصوم ایشان، عزل ابوبکر به دست پیامبر خدا(ص) از رساندن پیام برائت به اهل مکه، اعطای رایت در خیبر به علی(ع) پس از شکست و عقبنشینی ابوبکر و عمر و... صحبت میکند...<ref>ر.ک: همان، ص145-199</ref> | فصل ششم، نگاشته آیتالله [[مظفر، محمدحسن|محمدحسن مظفر]] است که با عنوان «مناقشة ما رواه الجمهور في حق الصحابة و أحاديث الحوض» در قسم دوم از جزء سوم «دلائل الصدق» آمده است. علامه مظفر در این بخش، از نفاق منافقین صحابه و پاسنگینی آنان در جنگها و فرارشان از حمله در حنین سخن میگوید و در اینباره به احادیث حوض که در کتب صحاح معروف است استشهاد میکند. او همچنین از ترک نماز جمعه بعضی از صحابه و به سراغ تجارت و لهو رفتنشان، اتهامشان به رسولالله در صدقات، مخالفتهای عمر با پیامبر(ص) در حج تمتع و نسبت هذیان از جانب او به ساحت معصوم ایشان، عزل ابوبکر به دست پیامبر خدا(ص) از رساندن پیام برائت به اهل مکه، اعطای رایت در خیبر به علی(ع) پس از شکست و عقبنشینی ابوبکر و عمر و... صحبت میکند...<ref>ر.ک: همان، ص145-199</ref> | ||
فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «[[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|الطرائف]] » سید بن طاوس است. سید رضیالدین علی بن موسی طاوس، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان میکند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفتهای برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان میکند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در مرض موت آن حضرت میشود و منع عمر از این کار و نسبت هذیان به پیامبر خدا(ص) توسط او را بیان میکند...<ref>ر.ک: همان، ص200-234</ref> | فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «[[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|الطرائف]]» سید بن طاوس است. سید رضیالدین علی بن موسی طاوس، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان میکند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفتهای برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان میکند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در مرض موت آن حضرت میشود و منع عمر از این کار و نسبت هذیان به پیامبر خدا(ص) توسط او را بیان میکند...<ref>ر.ک: همان، ص200-234</ref> | ||
فصل هشتم، از شیخ [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح محمد بن علی کراجکی]] طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید میکند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] وصیت و سفارش کرده. وی از امارت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به دست رسولالله(ص) در تمامی جنگها (بهجز تبوک) سخن میگوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت میکند؛ یعنی نشان میدهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمیماند...<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> | فصل هشتم، از شیخ [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح محمد بن علی کراجکی]] طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید میکند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] وصیت و سفارش کرده. وی از امارت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به دست رسولالله(ص) در تمامی جنگها (بهجز تبوک) سخن میگوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت میکند؛ یعنی نشان میدهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمیماند...<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> |
ویرایش