۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
غاية المرام بأخبار سلطنة البلد الحرام: تفاوت میان نسخه‌ها
غاية المرام بأخبار سلطنة البلد الحرام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۲۱:۲۶
، ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'يكي' به 'یکی'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'يكي' به 'یکی') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
اولين اميري كه از او سخن رفته است، عتّاب ابن أسيد است كه پيامبر(ص) او را كه 18 سال سن داشت به هنگام خروج به سوي حنين به امارت مكه گماشت. معاذ بن جبل و هبيرة بن سبل از اميران پس از او هستند. در بين اميران تعدادي از نوادگان ائمه عليهم‌السلام؛ مانند: ابراهيم بن موسي الكاظم(ع) كه در عنوان 91 ديده مي‌شود. اسامي امراء مكه در جلد اول به ادريس بن قتادة بن ادريس ختم شده است. | اولين اميري كه از او سخن رفته است، عتّاب ابن أسيد است كه پيامبر(ص) او را كه 18 سال سن داشت به هنگام خروج به سوي حنين به امارت مكه گماشت. معاذ بن جبل و هبيرة بن سبل از اميران پس از او هستند. در بين اميران تعدادي از نوادگان ائمه عليهم‌السلام؛ مانند: ابراهيم بن موسي الكاظم(ع) كه در عنوان 91 ديده مي‌شود. اسامي امراء مكه در جلد اول به ادريس بن قتادة بن ادريس ختم شده است. | ||
آن چه در جلد دوم نيز توجه خواننده شيعي را به خود جلب مي‌كند؛ حكومت تعدادي از علويان است. در مورد 86 نام محمد بن جعفر الصادق(ع)، ملقب به الديباجه ديده مى‌شود. مصادر اهل سنت او را مردي پهلوان، شجاع، عاقل و عابد كه يك روز در ميان روزه مى‌گرفت، معرفي كرده‌اند. در زمان مأمون در ربيع‌الاول سال 200ق علويون با او بيعت كردند و مردم طوعاَ و كرهاَ براي بيعت با او جمع شدند. شبيه اين مطالب در شماره 70 درباره | آن چه در جلد دوم نيز توجه خواننده شيعي را به خود جلب مي‌كند؛ حكومت تعدادي از علويان است. در مورد 86 نام محمد بن جعفر الصادق(ع)، ملقب به الديباجه ديده مى‌شود. مصادر اهل سنت او را مردي پهلوان، شجاع، عاقل و عابد كه يك روز در ميان روزه مى‌گرفت، معرفي كرده‌اند. در زمان مأمون در ربيع‌الاول سال 200ق علويون با او بيعت كردند و مردم طوعاَ و كرهاَ براي بيعت با او جمع شدند. شبيه اين مطالب در شماره 70 درباره یکی از نوادگان امام حسن(ع) با نام حسين بن علي بن الحسن ذكر شده است. او كه صاحب واقعه فخّ در مكه ناميده شده، در سال 169ق در مكه به حكومت رسيد. در زمان او هادي عباسي به حكومت رسيد. او كه فردي سنگدل، بدخوي، سختگير و كج رفتار بود كه پس از رسيدن به خلافت آزادانه به عياشي پرداخت و اموال عمومي را صرف بزم‌هاي شبانه خود كرد. بر اثر اعمال زشت او كشور اسلامي كه نسبتاَ آرام بود و هم ايالت‌ها و استان‌ها به اصطلاح مطيع حكومت مركزي بودند، دستخوش اضطراب و تشنج گرديد و از هر سو موج نارضايي عمومي پديدار گرديد. البته عوامل مختلفي موجب پيدايش اين وضع شده، ولي عاملي كه بيش از هر چيز به نارضايي و خشم مردم دامن زد، سختگيرى‌هاي هادي نسبت به بني هاشم و فرزندان علي(ع) بود. در اثر همين بيدادگرى‌ها كم كم نطفه يك نهضت مقاومت در برابر حكومت عباسي به رهبري حسين «صاحب فخ» منعقد كرديد كه به شهادت وي انجاميد. قبر وي در بيرون مكه در راه التنعيم مي‌باشد. | ||
بركات بن محمد بن بركات بن حسن بن عجلان الحسني كه با نويسنده هم عصر بوده و از او اطلاعات فراواني در دست داشته و لذا در جلد سوم تنها از او نام برده شده، از سال 878 تا سال 930ق حكومت مشتركي با پدر داشت و با وفات پدرش امور حكومت در او منحصر شد. وي در سال 931 وفات يافت كه نويسنده تا سال 922 از تاريخ حكومت او را به نگارش درآورده است. | بركات بن محمد بن بركات بن حسن بن عجلان الحسني كه با نويسنده هم عصر بوده و از او اطلاعات فراواني در دست داشته و لذا در جلد سوم تنها از او نام برده شده، از سال 878 تا سال 930ق حكومت مشتركي با پدر داشت و با وفات پدرش امور حكومت در او منحصر شد. وي در سال 931 وفات يافت كه نويسنده تا سال 922 از تاريخ حكومت او را به نگارش درآورده است. | ||