۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شعرانی، ابوالحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '،ش' به '، ش'
جز (جایگزینی متن - 'ملا صدرا' به 'ملا صدرا ') |
جز (جایگزینی متن - '،ش' به '، ش') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
#[[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح اللّه كاشانى]]؛ سلسلۀ نسب ميرزا ابوالحسن شعرانى، به دانشمندى بزرگ و قرآن شناسى فرزانه يعنى علامه «[[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح اللّه كاشانى]]»(م 988 ق.) مفسر معروف عصر صفويه مى‌رسد. تفسير «منهج الصادقين» وى به زبان فارسى شهرۀ آفاق است. | #[[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح اللّه كاشانى]]؛ سلسلۀ نسب ميرزا ابوالحسن شعرانى، به دانشمندى بزرگ و قرآن شناسى فرزانه يعنى علامه «[[کاشانی، فتحالله بن شکرالله|ملا فتح اللّه كاشانى]]»(م 988 ق.) مفسر معروف عصر صفويه مى‌رسد. تفسير «منهج الصادقين» وى به زبان فارسى شهرۀ آفاق است. | ||
#ابوالحسن مجتهد تهرانى؛ جد اعلاى ميرزا ابوالحسن | #ابوالحسن مجتهد تهرانى؛ جد اعلاى ميرزا ابوالحسن شعرانى، شيخ ابوالحسن مجتهد تهرانى(1200-1272 ق.) است.در تهران و سپس اصفهان به تحصيل پرداخت آنگاه عازم عراق شده و در حوزه‌هاى علميۀ آن ديار نزد بزرگانى چون [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبايى]](صاحب رياض) ادامۀ تحصيل داد و با اجازۀ اجتهاد به تهران مراجعت كرد. | ||
#آخوند غلامحسين؛ پدر بزرگ ميرزا ابوالحسن شعرانى، آخوند غلامحسين،يكى از علماى متقى و فاضل تهران بود. آخوند در سال 1313 ق.در نجف اشرف به خاك سپرده شد. | #آخوند غلامحسين؛ پدر بزرگ ميرزا ابوالحسن شعرانى، آخوند غلامحسين،يكى از علماى متقى و فاضل تهران بود. آخوند در سال 1313 ق.در نجف اشرف به خاك سپرده شد. | ||
#حاج شيخ محمد تهرانى؛ حاج شيخ محمد تهرانى، پدر ميرزا ابوالحسن شعرانى عالمى متقى بود.در سال 1346 ق.از دنيا رفت. | #حاج شيخ محمد تهرانى؛ حاج شيخ محمد تهرانى، پدر ميرزا ابوالحسن شعرانى عالمى متقى بود.در سال 1346 ق.از دنيا رفت. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
ميرزا ابوالحسن شعرانى در سال 1320 ق.در تهران و در خانواده‌اى روحانى و دانش پرور، به دنيا آمد و پرورش يافت. سواد قرآنى را نزد پدر | ميرزا ابوالحسن شعرانى در سال 1320 ق.در تهران و در خانواده‌اى روحانى و دانش پرور، به دنيا آمد و پرورش يافت. سواد قرآنى را نزد پدر عالمش، شيخ محمد تهرانى، آموخت و در حقيقت پدرش نخستين معلم او بود.بعدها كه كمى بزرگ شد وارد مدرسۀ مروى تهران گشته، به تحصيل پرداخت.ادبيات عرب،فارسى، منطق،فقه، اصول،فلسفه، رياض، و...را طى سالها آموخت. از معروف‌ترين اساتيد او در حوزۀ علميۀ تهران، مى‌توان از آيت‌الله حاج ميرزا مهدى آشتيانى نام برد.همچنين حكيم محقق ميرزا محمود قمى از اساتيد او بود كه مردى زاهد و دانشمند بود. حبيب اللّه ذو الفنون نيز استاد رياضى ميرزا ابوالحسن شعرانى در حوزۀ تهرانى بود. | ||
ميرزا ابوالحسن شعرانى،در دورۀ جوانى كه حوزۀ علميۀ قم تازه تأسيس شده بود، سفرى به آن ديار كرد و در محضر اساتيدى مانند آيت‌الله حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] (مؤسس حوزه) و حاج شيخ عبدالنبى نورى به ادامۀ تحصيل پرداخت. | ميرزا ابوالحسن شعرانى،در دورۀ جوانى كه حوزۀ علميۀ قم تازه تأسيس شده بود، سفرى به آن ديار كرد و در محضر اساتيدى مانند آيت‌الله حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] (مؤسس حوزه) و حاج شيخ عبدالنبى نورى به ادامۀ تحصيل پرداخت. | ||
شعرانى 26 ساله بود كه پدر عالم و بزرگوارش را از دست داد.اين حادثه براى او بسيار سنگين بود ولى هرگز ارادۀ او را در راه سالها كسب دانش و سير در آفاق و انفس براى تحصيل علم و سير و سلوك، سست نكرد. اين بود كه او پس از سالها تحصيل در حوزۀ تازه تأسيس قم، آهنگ حوزۀ كهن و پر خاطرۀ نجف اشرف كرد و مدتها در آنجا موفق به بهره‌گيرى از محضر اساتيد بزرگ شد.در بين اساتيد حوزۀ علميۀ نجف، سيد ابوتراب خوانسارى(متوفاى 1346 ق.)بيشتر از | شعرانى 26 ساله بود كه پدر عالم و بزرگوارش را از دست داد.اين حادثه براى او بسيار سنگين بود ولى هرگز ارادۀ او را در راه سالها كسب دانش و سير در آفاق و انفس براى تحصيل علم و سير و سلوك، سست نكرد. اين بود كه او پس از سالها تحصيل در حوزۀ تازه تأسيس قم، آهنگ حوزۀ كهن و پر خاطرۀ نجف اشرف كرد و مدتها در آنجا موفق به بهره‌گيرى از محضر اساتيد بزرگ شد.در بين اساتيد حوزۀ علميۀ نجف، سيد ابوتراب خوانسارى(متوفاى 1346 ق.)بيشتر از ديگران، شعرانى را مجذوب خود كرد.سيد ابوتراب خوانسارى در بين علماء شخصيت برجسته‌اى داشت و علاوه بر فقه و معارف شيعه، با فقه اهل سنت نيز آشنا بود. | ||
==بازگشت== | ==بازگشت== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
شيخ ابوالحسن شعرانى پس از تكميل تحصيلات علمى و سير و سلوك عرفانى و علمى،در اوج استبداد رضا خانى، به تهران بازگشت و شروع به تبليغ و تدريس و تحقيق و ادامۀ سير و سلوك كرد.او خود در اين باره مى‌نويسد: | شيخ ابوالحسن شعرانى پس از تكميل تحصيلات علمى و سير و سلوك عرفانى و علمى،در اوج استبداد رضا خانى، به تهران بازگشت و شروع به تبليغ و تدريس و تحقيق و ادامۀ سير و سلوك كرد.او خود در اين باره مى‌نويسد: | ||
«چون عهد شباب به تحصيل علوم و حفظ اصطلاحات و رسوم بگذشت...از هر عملى بهره بگرفتم و از خرمنى خوشه برداشتم.گاهى به مطالعه كتب ادب از عجم و عرب، و زمانى به دراست(تدريس) اشارات([[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]) و اسفار ([[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] ) و زمانى به تتبع تفاسير و اخبار، وقتى به تفسير و تحشيۀ كتب فقه و اصول و گاهى به تعمق در مسائل رياضى و معقول تا آن عهد به سر آمد...ساليان | «چون عهد شباب به تحصيل علوم و حفظ اصطلاحات و رسوم بگذشت...از هر عملى بهره بگرفتم و از خرمنى خوشه برداشتم.گاهى به مطالعه كتب ادب از عجم و عرب، و زمانى به دراست(تدريس) اشارات([[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]) و اسفار ([[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] ) و زمانى به تتبع تفاسير و اخبار، وقتى به تفسير و تحشيۀ كتب فقه و اصول و گاهى به تعمق در مسائل رياضى و معقول تا آن عهد به سر آمد...ساليان دراز، شب بيدار و روز تكرار هميشه ملازم دفاتر و كراريس(همراه دفترها و جزوه‌ها) و پيوسته موافق اخلام و قراطيس(همدم قلمها و كاغذها)ناگهان سروش غيب در گوش، اين ندا داد كه علم براى معرفت است و معرفت بذر عمل و طاعت، و طاعت بى اخلاص نشود و اين همه ميسر نگردد مگر به توفيق خدا و توسل به اوليا، مشغولى تا چند ها. | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
#آيت‌الله [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]](1322-1413 ق.)؛ او در شهرستان آمل متولد شد و پس ازگذراندن دورۀ ابتدايى و مقدماتى، عازم تهران شد و در نزد شهيد مدرس، سيد محمد تنكابنى و شعرانى ادامه تحصيل داد.در سال 1345 ق. به قم رفت و دورۀ عالى فقه و اصول را از آيت‌الله [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] و آيت‌الله [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه كمرى]] فرا گرفت و به درجۀ اجتهاد رسيد.مدتى نيز در نجف در محضر [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]]،[[عراقی، ضیاءالدین|عراقی]] و [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] ادامۀ تحصيل داد.او سالها در حوزۀ علميۀ قم به تدريس فقه و اصول پرداخت و شاگردانى بزرگ و دانشمند تربيت كرد. | #آيت‌الله [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]](1322-1413 ق.)؛ او در شهرستان آمل متولد شد و پس ازگذراندن دورۀ ابتدايى و مقدماتى، عازم تهران شد و در نزد شهيد مدرس، سيد محمد تنكابنى و شعرانى ادامه تحصيل داد.در سال 1345 ق. به قم رفت و دورۀ عالى فقه و اصول را از آيت‌الله [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] و آيت‌الله [[حجت کوه‌کمری، محمد|سيد محمد حجت كوه كمرى]] فرا گرفت و به درجۀ اجتهاد رسيد.مدتى نيز در نجف در محضر [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسين نايينى]]،[[عراقی، ضیاءالدین|عراقی]] و [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] ادامۀ تحصيل داد.او سالها در حوزۀ علميۀ قم به تدريس فقه و اصول پرداخت و شاگردانى بزرگ و دانشمند تربيت كرد. | ||
#آيت‌الله شيخ عبداللّه [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]]؛ از فقها، مفسران و فلاسفۀ بزرگ معاصر و از اساتيد حوزۀ علميۀ قم داراى دهها اثر علمى و فقهى و تفسيرى است. | #آيت‌الله شيخ عبداللّه [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]]؛ از فقها، مفسران و فلاسفۀ بزرگ معاصر و از اساتيد حوزۀ علميۀ قم داراى دهها اثر علمى و فقهى و تفسيرى است. | ||
#آيت‌الله شيخ [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن حسن زادۀ آملى]]؛ حكيم الهى،فقيه، رياضيدان، | #آيت‌الله شيخ [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن حسن زادۀ آملى]]؛ حكيم الهى،فقيه، رياضيدان، اديب، شاعر و متبحر در نجوم و هيئت، و عارف سالك معاصر، كه در آسمان دانش و معرفت همچون خورشيد مى‌درخشد.ايشان سالها در تهران از محضر علامه شعرانى در زمينۀ فقه و تفسير و رياضى و حكمت و عرفان و...استفاده كرده و بهره‌هاى فراوان برده است و خاطراتى شيرين و شنيدنى از آن استاد الهى به ياد دارد. | ||
#استاد [[احمدی فقیه، محمدحسن|شيخ محمد حسن احمدى فقيه يزدى]]، از شاگردان موفّق علاّمه شعرانى و از اساتيد حوزۀ علميه قم است. | #استاد [[احمدی فقیه، محمدحسن|شيخ محمد حسن احمدى فقيه يزدى]]، از شاگردان موفّق علاّمه شعرانى و از اساتيد حوزۀ علميه قم است. | ||
#[[غفاری، علی‌اکبر|على اكبر غفارى]]؛ استاد دانشمند على اكبر غفّارى از شاگردان فرزانۀ علاّمه شعرانى است كه در زمينۀ تصحيح، تحقيق و طبع آثار حديثى شيعه خدمات ارزنده‌اى انجام دادند. | #[[غفاری، علی‌اکبر|على اكبر غفارى]]؛ استاد دانشمند على اكبر غفّارى از شاگردان فرزانۀ علاّمه شعرانى است كه در زمينۀ تصحيح، تحقيق و طبع آثار حديثى شيعه خدمات ارزنده‌اى انجام دادند. | ||