۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
العلم بالغيب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'ابن کثیر' به 'ابن کثیر ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب، دارای فهرست مطالب، سخن سازمان حج و زیارت، محتوای مطالب و فهرست منابع و مآخذ است. نویسنده در نگارش این اثر از بیست‌ونه منبع از منابع شیعه و سنی بهره برده است که مهم‌ترین آنها عبارتند از: [[الإصابة في تمييز الصحابة]]، أوائل المقالات، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمّة الأطهار، تفسیرهای الميزان، ابی‌السعود، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] ، مراغی، قرطبی، روح المعاني، التفسير الكبير یا مفاتيح الغيب فخر رازی، التوحيد (بحوث في مراتبه و معطياته) تقریر دروس [[حیدری، کمال|سید کمال حیدری]]، التوحيد صدوق، [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|سنن ترمذی]] ، [[صحيح مسلم]] ، الكافي، مسند ابی‌داود، المعجم الكبير طبرانی و.....<ref>ر.ک: فهرست مصادر، ص61-64</ref> | کتاب، دارای فهرست مطالب، سخن سازمان حج و زیارت، محتوای مطالب و فهرست منابع و مآخذ است. نویسنده در نگارش این اثر از بیست‌ونه منبع از منابع شیعه و سنی بهره برده است که مهم‌ترین آنها عبارتند از: [[الإصابة في تمييز الصحابة]]، أوائل المقالات، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمّة الأطهار، تفسیرهای الميزان، ابی‌السعود، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]]، مراغی، قرطبی، روح المعاني، التفسير الكبير یا مفاتيح الغيب فخر رازی، التوحيد (بحوث في مراتبه و معطياته) تقریر دروس [[حیدری، کمال|سید کمال حیدری]]، التوحيد صدوق، [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|سنن ترمذی]]، [[صحيح مسلم]]، الكافي، مسند ابی‌داود، المعجم الكبير طبرانی و.....<ref>ر.ک: فهرست مصادر، ص61-64</ref> | ||
نویسنده نتایج بحث کتاب را در آخرین صفحه آن ضمن دو شماره، ذکر کرده است..<ref>ر.ک: همان، ص60</ref> | نویسنده نتایج بحث کتاب را در آخرین صفحه آن ضمن دو شماره، ذکر کرده است..<ref>ر.ک: همان، ص60</ref> | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
او مطالب این بخش از کتاب را در دو قسمت اثبات علم به غیب امامان بر حسب مبانی اهل سنت و اثبات علم به غیب آنان بر اساس مبانی شیعه مطرح می‌کند و در بخش اثبات علم به غیب بر اساس مبانی اهل سنت موارد زیر را بیان می‌کند: | او مطالب این بخش از کتاب را در دو قسمت اثبات علم به غیب امامان بر حسب مبانی اهل سنت و اثبات علم به غیب آنان بر اساس مبانی شیعه مطرح می‌کند و در بخش اثبات علم به غیب بر اساس مبانی اهل سنت موارد زیر را بیان می‌کند: | ||
# اطلاع بالغیر ولی تابع رسول‌الله(ص) بر غیب: وی کلامی از [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]] در تفسیرش را نقل می‌کند مبنی بر اینکه مذهب اکثر اهل سنت، قول به کرامت ولی با اطلاع او از غیب است. او کلماتی از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] در «فتح الباري» و بیهقی در «[[الإصابة في تمييز الصحابة]]» با همین مضامین بیان می‌کند. | # اطلاع بالغیر ولی تابع رسول‌الله(ص) بر غیب: وی کلامی از [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]] در تفسیرش را نقل می‌کند مبنی بر اینکه مذهب اکثر اهل سنت، قول به کرامت ولی با اطلاع او از غیب است. او کلماتی از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] در «فتح الباري» و بیهقی در «[[الإصابة في تمييز الصحابة]]» با همین مضامین بیان می‌کند. | ||
# خبر دادن رسول خدا(ص) از آنچه تا قیامت به وقوع خواهد پیوست به برخی از اصحابشان: او عباراتی از [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|سنن ترمذی]] ، [[صحيح مسلم]] ، المعجم الكبير طبرانی، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و مجمع الزوائد طبرانی با مضمون آگاه ساختن برخی از اصحاب از وقایع مهم دنیا تا قیامت توسط رسول‌الله را در کتاب نقل می‌کند. | # خبر دادن رسول خدا(ص) از آنچه تا قیامت به وقوع خواهد پیوست به برخی از اصحابشان: او عباراتی از [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|سنن ترمذی]]، [[صحيح مسلم]]، المعجم الكبير طبرانی، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و مجمع الزوائد طبرانی با مضمون آگاه ساختن برخی از اصحاب از وقایع مهم دنیا تا قیامت توسط رسول‌الله را در کتاب نقل می‌کند. | ||
# اهل‌بیت(ع)، عِدل و هم‌سنگ قرآن هستند: بنا بر روایات مستفیضه محدثان و حفاظ اهل سنت، اهل‌بیت(ع) عِدل قرآن کریم هستند و با توجه به اینکه قرآن کریم در آیات با عبارات «تِبْيَاناً لِکُلِّ شَيْ‌ءٍ» (النحل: 89)، توصیف شده، پس باید شامل امور غیبی هم باشد. مقتضای این امر وقوف عترت بر مضامین قرآن است..<ref>ر.ک: همان، ص28-45</ref> | # اهل‌بیت(ع)، عِدل و هم‌سنگ قرآن هستند: بنا بر روایات مستفیضه محدثان و حفاظ اهل سنت، اهل‌بیت(ع) عِدل قرآن کریم هستند و با توجه به اینکه قرآن کریم در آیات با عبارات «تِبْيَاناً لِکُلِّ شَيْ‌ءٍ» (النحل: 89)، توصیف شده، پس باید شامل امور غیبی هم باشد. مقتضای این امر وقوف عترت بر مضامین قرآن است..<ref>ر.ک: همان، ص28-45</ref> | ||