۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی') |
جز (جایگزینی متن - 'شیخ طبرسی' به 'شیخ طبرسی ') |
||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
بخش چهارم، با موضوع پاسخ به برخی از شبهات، در دو فصل تنظیم شده است که فصل اول آن به بررسی آیات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیامبر و ائمه هدی(ع)، پرداخته است. نویسنده استدلال به ده آیه را از طرف منکرین علم غیب نقل و سپس آنها را نقد مینماید. فصل دوم، به رد علمی متمسکین به پنج روایت برای نفی علم غیب میپردازد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص17</ref> | بخش چهارم، با موضوع پاسخ به برخی از شبهات، در دو فصل تنظیم شده است که فصل اول آن به بررسی آیات مورد استدلال برای نفی علم غیب پیامبر و ائمه هدی(ع)، پرداخته است. نویسنده استدلال به ده آیه را از طرف منکرین علم غیب نقل و سپس آنها را نقد مینماید. فصل دوم، به رد علمی متمسکین به پنج روایت برای نفی علم غیب میپردازد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص17</ref> | ||
نویسنده برای تبیین مطلب، دلایل مختلفی را بیان نموده است؛ بهعنوان مثال، مراد برخی از این آیات را حمل بر نفی هرگونه علم ذاتی برای هر کسی جز خدا دانسته است و یا اینکه منظور از غیب، در اینجا قیام رستاخیز است و بهعنوان شاهد به بیان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در «نهجالبلاغة» اشاره میکند. برای بررسی هرچه جامعتر این دسته از آیات، به توضیحات بزرگان شیعه از قبیل شیخ طبرسی اشاره میکند و پس از ارائهی آراء ایشان، نظر خود را گفته و البته این تذکر را هم میدهد که قرآن مشتمل بر آیات محکم و متشابه است و اگر ظاهر یک آیه با بسیاری از آیات و نیز روایات قطعی الصدور در تعارض بود، چون ما به تمام قرآن ایمان داریم، لذا نسبت به آیات محکم کافر نمیشویم و در مقابل آیات متشابه ضمن پذیرش اینکه این آیات نیز از جانب خداوند نازل شدهاند، میگوییم علم این آیات نزد صاحبان علم قرآن است و ما در مورد آنچه نمیدانیم موظف به سکوت هستیم. در ادامه به بررسی چند روایت مورد استدلال برای نفی علم غیب پیامبر اکرم(ص) و امامان(ع) میپردازد و در آنجا توضیحاتی در مورد سند روایتها و دلالت آنها میدهد<ref>پایگاه تراث</ref> | نویسنده برای تبیین مطلب، دلایل مختلفی را بیان نموده است؛ بهعنوان مثال، مراد برخی از این آیات را حمل بر نفی هرگونه علم ذاتی برای هر کسی جز خدا دانسته است و یا اینکه منظور از غیب، در اینجا قیام رستاخیز است و بهعنوان شاهد به بیان [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در «نهجالبلاغة» اشاره میکند. برای بررسی هرچه جامعتر این دسته از آیات، به توضیحات بزرگان شیعه از قبیل [[طبرسی، فضل بن حسن|شیخ طبرسی]] اشاره میکند و پس از ارائهی آراء ایشان، نظر خود را گفته و البته این تذکر را هم میدهد که قرآن مشتمل بر آیات محکم و متشابه است و اگر ظاهر یک آیه با بسیاری از آیات و نیز روایات قطعی الصدور در تعارض بود، چون ما به تمام قرآن ایمان داریم، لذا نسبت به آیات محکم کافر نمیشویم و در مقابل آیات متشابه ضمن پذیرش اینکه این آیات نیز از جانب خداوند نازل شدهاند، میگوییم علم این آیات نزد صاحبان علم قرآن است و ما در مورد آنچه نمیدانیم موظف به سکوت هستیم. در ادامه به بررسی چند روایت مورد استدلال برای نفی علم غیب پیامبر اکرم(ص) و امامان(ع) میپردازد و در آنجا توضیحاتی در مورد سند روایتها و دلالت آنها میدهد<ref>پایگاه تراث</ref> | ||
بخش پایانی کتاب به ذکر کلمات و گفتار بزرگان شیعه در رابطه با اثبات علم غیب و سبب پرسش ایشان از برخی موضوعات اختصاص یافته و در انتهای این بخش با عنوان تکالیف خاصه و عامه بیانی خلاصه و موجز را در حل مسئله علم غیب اهلبیت(ع) ارائه میدهد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص18</ref> | بخش پایانی کتاب به ذکر کلمات و گفتار بزرگان شیعه در رابطه با اثبات علم غیب و سبب پرسش ایشان از برخی موضوعات اختصاص یافته و در انتهای این بخش با عنوان تکالیف خاصه و عامه بیانی خلاصه و موجز را در حل مسئله علم غیب اهلبیت(ع) ارائه میدهد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص18</ref> |
ویرایش