۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين على(ع)' به 'اميرالمؤمنين على(ع) ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
در اين تفسير قبل از بيان نكات تفسيرى در آغاز سوره، ابتدا بحثى پيرامون مكى يا مدنى بودن آن مطرح مىشود و از همان اوّل ذهن خواننده و محقق را به فضاى كلى حاكم بر سوره از جهت مكان نزول معطوف مىدارد. وى جهت اثبات نظر خود پيرامون اين قضيه به روايات وارده از طريق صحابهاى كه اكثراً جزء مفسران طبقه اول در صدر اسلام هستند استناد مىجويد، و در پارهاى از موارد به بررسى اختلافات وارده در اين خصوص مىپردازد و در پايان با توجه به قراين موجود، به قضاوت پرداخته و نظر تفسيرى خود را بيان مىدارد. مثلاً در آغاز سوره حمد مىگويد: | در اين تفسير قبل از بيان نكات تفسيرى در آغاز سوره، ابتدا بحثى پيرامون مكى يا مدنى بودن آن مطرح مىشود و از همان اوّل ذهن خواننده و محقق را به فضاى كلى حاكم بر سوره از جهت مكان نزول معطوف مىدارد. وى جهت اثبات نظر خود پيرامون اين قضيه به روايات وارده از طريق صحابهاى كه اكثراً جزء مفسران طبقه اول در صدر اسلام هستند استناد مىجويد، و در پارهاى از موارد به بررسى اختلافات وارده در اين خصوص مىپردازد و در پايان با توجه به قراين موجود، به قضاوت پرداخته و نظر تفسيرى خود را بيان مىدارد. مثلاً در آغاز سوره حمد مىگويد: | ||
«عبدالله بن عباس» گفت: اين سوره مكى است. «مجاهد» گفت: مدنى است و بعضى ديگر گفتند: هم مكى است و هم مدنى. و اصح آن است كه مكّى است. روايت است از [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] | «عبدالله بن عباس» گفت: اين سوره مكى است. «مجاهد» گفت: مدنى است و بعضى ديگر گفتند: هم مكى است و هم مدنى. و اصح آن است كه مكّى است. روايت است از [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] كه گفت: «نزلت فاتحة الكتاب بمكّة من كنز تحت العرش». | ||
پس از ذكر مكى يا مدنى بودن سورهها، اشاراتى به فضائل آنها مىشود كه غالباً به روايات صحابه از پيامبر(ص) و يا ائمه عليهم السّلام(ع) منسوب است. با دقّت در روايات وارده در اين موضوع، در پارهاى از موارد به احاديثى برمىخوريم كه بوى جعل از آن استشمام مىشود كه جهت تشويق مردم به تلاوت قرآن وارد شده است، به عنوان نمونه مىتوان به حديثى كه از «وهب بن منبه» در ذيل سوره بقره وارد شده است اشاره كرد. وى مىنويسد: | پس از ذكر مكى يا مدنى بودن سورهها، اشاراتى به فضائل آنها مىشود كه غالباً به روايات صحابه از پيامبر(ص) و يا ائمه عليهم السّلام(ع) منسوب است. با دقّت در روايات وارده در اين موضوع، در پارهاى از موارد به احاديثى برمىخوريم كه بوى جعل از آن استشمام مىشود كه جهت تشويق مردم به تلاوت قرآن وارد شده است، به عنوان نمونه مىتوان به حديثى كه از «وهب بن منبه» در ذيل سوره بقره وارد شده است اشاره كرد. وى مىنويسد: |
ویرایش