۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
ميرزا ميرانشاه، پسر تيمور گوركان، والى آذربايجان، مدتى مريد وى بود. به اعتقاد ابن كربلايى، شمسالدين اقطابى و پسرش عبدالرحيم خلوتى مشرقى نيز مريد وى بودهاند. | ميرزا ميرانشاه، پسر تيمور گوركان، والى آذربايجان، مدتى مريد وى بود. به اعتقاد ابن كربلايى، شمسالدين اقطابى و پسرش عبدالرحيم خلوتى مشرقى نيز مريد وى بودهاند. | ||
مؤلف «روضات الجنان» او را به چندين سلسله منتسب مىداند: از يك طريق به سعدالدين حموى و از او به شيخ نجمالدين كبرى، از طريق ديگر به [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] و از طريق او به شيخ محىالدين بن عربى و از طريق [[اوحدالدین کرمانی، حامد بن ابیالفخر|اوحدالدين کرمانى]] | مؤلف «روضات الجنان» او را به چندين سلسله منتسب مىداند: از يك طريق به سعدالدين حموى و از او به شيخ نجمالدين كبرى، از طريق ديگر به [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] و از طريق او به شيخ محىالدين بن عربى و از طريق [[اوحدالدین کرمانی، حامد بن ابیالفخر|اوحدالدين کرمانى]] به ابوالنجيب سهروردى و نيز از طريق شيخ اسماعيل سيسى به شيخ نجمالدين كبرى. | ||
او را از پيروان طريقه سهرورديه مىدانند كه به احتمال زياد، خرقه ارادت خود را از مشايخ اين فرقه گرفته و آنچه از كبرويه و قونويه گرفته، خرقه تبرك بوده است. | او را از پيروان طريقه سهرورديه مىدانند كه به احتمال زياد، خرقه ارادت خود را از مشايخ اين فرقه گرفته و آنچه از كبرويه و قونويه گرفته، خرقه تبرك بوده است. |
ویرایش