۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين على(ع)' به 'اميرالمؤمنين على(ع) ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
مثلًا درباره خطبه 79 نهجالبلاغه كه در رابطه با زنان است، چگونه مىتوان شرايط زمانى، اجتماعى و سياسى را ناديده گرفت و نيز دهها و صدها آيه و روايت مربوطه را مورد توجّه قرار نداد، بعضى از نسخهها در عنوان خطبه فوق نوشتهاند: «فى ذمّ النّسأ»، بديهى است كه قطعاً اين عنوان از امام نيست، بلكه ناسخ يا گردآورنده براساس فكر و برداشت خود آن را انتخاب كرده است، و ثانياً چگونه امام عليهالسّلام مطلق زنان را، آن هم به طور كلّى مورد نكوهش قرار مىدهد، مگر در قرآن كريم زنان هم رديف مردان در اوج مسائل ايمانى و معنوى و انسانى نيامدهاند. | مثلًا درباره خطبه 79 نهجالبلاغه كه در رابطه با زنان است، چگونه مىتوان شرايط زمانى، اجتماعى و سياسى را ناديده گرفت و نيز دهها و صدها آيه و روايت مربوطه را مورد توجّه قرار نداد، بعضى از نسخهها در عنوان خطبه فوق نوشتهاند: «فى ذمّ النّسأ»، بديهى است كه قطعاً اين عنوان از امام نيست، بلكه ناسخ يا گردآورنده براساس فكر و برداشت خود آن را انتخاب كرده است، و ثانياً چگونه امام عليهالسّلام مطلق زنان را، آن هم به طور كلّى مورد نكوهش قرار مىدهد، مگر در قرآن كريم زنان هم رديف مردان در اوج مسائل ايمانى و معنوى و انسانى نيامدهاند. | ||
پس امانت در ترجمه ايجاب مىكند، كلام امام [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] ، طورى بيان شود كه شبهه ايجاد نكند و بر خلاف واقع مطلبى را منعكس نسازد. اينجا ترجمه تحت اللّفظى، رعايت امانت نيست، اگر نگوييم خيانت و خلاف حقيقت است. | پس امانت در ترجمه ايجاب مىكند، كلام امام [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]]، طورى بيان شود كه شبهه ايجاد نكند و بر خلاف واقع مطلبى را منعكس نسازد. اينجا ترجمه تحت اللّفظى، رعايت امانت نيست، اگر نگوييم خيانت و خلاف حقيقت است. | ||
پس ترجمه درست آن نيست كه مترجم هر چه در كتاب لغت آمده است، همان را بياورد. او ضامن محتوا و مفهوم است، گاه ايجاب مىكند، اصل متن تحت اللّفظى ترجمه نشود و به جاى آن جملهاى كه جان كلام است، آورده شود، و گاه مىبايست كلمهاى در ترجمه اضافه يا كم شود و نيازى هم به باز كردن پرانتز و قلّاده و... ندارد، و بسيارى از اوقات بايد در پانويس توضيح داد و يا به كتاب و نوشتهاى ارجاع نمود. | پس ترجمه درست آن نيست كه مترجم هر چه در كتاب لغت آمده است، همان را بياورد. او ضامن محتوا و مفهوم است، گاه ايجاب مىكند، اصل متن تحت اللّفظى ترجمه نشود و به جاى آن جملهاى كه جان كلام است، آورده شود، و گاه مىبايست كلمهاى در ترجمه اضافه يا كم شود و نيازى هم به باز كردن پرانتز و قلّاده و... ندارد، و بسيارى از اوقات بايد در پانويس توضيح داد و يا به كتاب و نوشتهاى ارجاع نمود. |
ویرایش