۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن فهد، عمر بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
نجم الدين عمر محمد بن محمد بن فهد (812-885ق)، از سرشناس‌ترين افراد خاندان ابن‌فهد است. اين خاندان از بزرگ‌ترين خاندان‌هاى مكه است كه براى آن نسبت‌هاى علوى، قُرَشى، هاشمى و مكى برشمرده‌اند. همه افراد شناخته شده اين خاندان -جز عطيه كه سخاوى او را مالكى مذهب دانسته است- شافعى بوده‌اند. اشتهار اين خاندان بيشتر در سده‌هاى هشتم تا دهم بوده است و در اين دوره، كسانى از آن خاندان در دانش و تجارت بلند آوازه شدند. دانش عالمان اين خانواده بيشتر در جهت ضبط و ذكر اهميت سرزمين حجاز (تاريخ محلى) بكار گرفته شده است. | |||
لقب ديگر او | لقب ديگر او سراج الدين و كنيه‌اش ابوالقاسم بود. نام نخستين وى محمد بوده است، اما وى را بيشتر عمر مى‌خواندند. در مكه متولد و رشد كرد. مقدمات قرآن و حديث و فقه را از پدر آموخت و از استادان مكه و دانشمندان مقيم يا مسافر آنجا علوم ديگر فراگرفت. پدرش از علماى سرزمينهاى ديگر براى او اجازه گرفت. در مكه از سخاوى و در قاهره از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن‌حجر]] استفاده كرد. مسافرت‌هاى علمى متعدد به قاهره و حلب كرد و در اين گشت و گذارها در هر جا از هر كس ممكن بود، حتى از كسانى كه پايه علمى آنان پايين‌تر از خود او بود، بهره گرفت و استفاده كرد. نجم الدين از دانشمندانى است كه مشايخ زياد داشت و حديث و روايت بسيار فرا گرفته بود. | ||
[[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن‌حجر]] كه با او مكاتبه داشت، از وى خواست تا پس از پدرش | [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن‌حجر]] كه با او مكاتبه داشت، از وى خواست تا پس از پدرش تقى الدين ضبط وفيات يمن و مكه را ادامه دهد و نوشته‌هاى خود را در اين مورد به نظر او برساند. [[مقریزی، احمد بن علی|مقريزى]] هم از نجم الدين و پدرش به عنوان دو محدث بسيار آگاه حجاز ياد كرده و براى نجم الدين آينده درخشانى پيش‌بينى كرده بوده است. تقى جراعى، از بزرگان علماى حنبلى مسند احمد بن‌حنبل را نزد او خواند. سخاوى نيز از نجم الدين استفاده كرد و ميان آن دو تا پايان عمر نجم الدين مكاتبه برقرار بود. وى با عايشه دختر عفيف عبدالرحمان بن محمد اصفهانى مكى معروف به عجمى ازدواج كرد. در آخر عمر به اندك ضعف جسمانى و بينايى گرفتار شد و با اينهمه روش هميشگى خود را از دست نداد. نجم الدين در مكه درگذشت و در مقبره بنى‌فهد دفن شد. | ||
وى از اساتيد زيادى كسب فيض كرده است كه ابوبكر مراغى، عبدالرحمان زرندى و | وى از اساتيد زيادى كسب فيض كرده است كه ابوبكر مراغى، عبدالرحمان زرندى و جمال الدين بن ظهيره از آن جمله‌اند. | ||
== آثار== | == آثار== | ||
1- المعجم، (مجموعه تراجم مشايخ حديث و اجازات | 1- المعجم، (مجموعه تراجم مشايخ حديث و اجازات نجم الدين)؛ | ||
2- اِتحاف الورى باخبار اُمّ القُرى؛ | 2- اِتحاف الورى باخبار اُمّ القُرى؛ | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
10- اللباب فى الالقاب؛ | 10- اللباب فى الالقاب؛ | ||
گذشته از اين آثار، | گذشته از اين آثار، نجم الدين استخراجات زيادى براى خود و ديگران به عمل آورده بود. از سودمندترين كارهاى او ترتيب دادن فهارس الفبايى براى برخى کتابهاى مهم تراجم مانند الحلية، المدارك، تاريخ الاطباء، طبقات الحنابلة و تذكرة الحفاظ و ذيلهاى آن بود. | ||