القواعد الفقهية (بجنوردی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[مهریزی، مهدی]] (محقق)

فقه - قواعد

فقه جعفری - قرن 14

قواعد فقهى، احكامى كلى هستند كه در باب‌هاى گوناگون فقه به كار مى‌روند. نگارش قواعد فقهى و تبويب و تنظيم آن، از ديرباز در بين فقيهان شيعه و اهل سنت رايج بوده است. گروهى از فقيهان، بررسى و تجزيه و تحليل قواعد فقهى را در تقويت توان و قدرت اجتهاد و استنباط، بر بحث و بررسى موردى مسائل، ترجيح مى‌دهند. اين عده از فقها، بر اين باور هستند كه علاقه‌مندان به دست‌يابى به قدرت و ملكه اجتهاد، اگر وقت و فرصت خود را صرف فهم و درك قواعد فقهى كنند، زودتر و مطمئن‌تر و گسترده‌تر به ملكه اجتهاد دست خواهند يافت، زيرا در قلمرو يك قاعده فقهى موارد فراوانى از مسائل و مشكلات روزمره جامعه قابل درك است و با درك و فهم آن، آگاهى گسترده‌ترى نسبت به مسائل در قلمرو قاعده فقهى به دست مى‌آيد.

مصنف، در متن اثر، 62 قاعده فقهى را به‌تفصيل شرح كرده كه عناوين برخى از آنها عبارت است از:

#قاعدة من ملك؛

#قاعدة ما يضمن بصحيحه يضمن بفاسده؛

#قاعدة البناء على الاكثر؛

#قاعدة لا شك لكثير الشك؛

#قاعدة عموم حجية البينة؛

#قاعدة الصلح جائز بين المسلمين؛

#قاعدة التقية؛

#قاعدة لا رهن الا مقبوضا؛

#قاعدة لا ضمان على المستعير؛

#معرفى قاعده: نخست، وى، در چند سطر قاعده را به اجمال معرفى مى‌كند.

#مقدمه و متن كتاب.

#نگاهى به كتاب قواعد فقهيه، سلطانى، محمد على، مجله دين‌پژوهان، آذر و بهمن 1380، شماره 5.

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]

[[رده: فقه و اصول]]

[[رده: فقه (آثار کلی - اختصاصی)]]