۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
المبدأ و المعاد (صدر المتألهين): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
«المبدأ و المعاد» يا مرادف فارسى آن «آغاز و انجام»، نام چند كتابى است كه در آنها در زمينۀ خدا و معاد بحث شده، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه | «المبدأ و المعاد» يا مرادف فارسى آن «آغاز و انجام»، نام چند كتابى است كه در آنها در زمينۀ خدا و معاد بحث شده، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير الدين طوسى]] از حكماء و [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|[[کاشانی، عبدالرزاق|عبدالرزاق كاشانى]] ]] و صائن الدين على تركه از عرفاء از جمله كسانيند كه تحت عنوان مزبور كتاب نوشته‌اند و در اينجا [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] نيز همين نام را بر كتاب حاضر نهاده است. | ||
البته در عبارت‌هاى خود اين كتاب جمله‌اى كه تصريح كند به اين كه خود مؤلف اين نام را بر روى كتاب نهاده باشد نيست؛ اما مؤلف در برخى كتاب‌هاى ديگرش از جمله در كتاب عرشيه ص 274 با همين عنوان از اين كتاب ياد مى‌كند. | البته در عبارت‌هاى خود اين كتاب جمله‌اى كه تصريح كند به اين كه خود مؤلف اين نام را بر روى كتاب نهاده باشد نيست؛ اما مؤلف در برخى كتاب‌هاى ديگرش از جمله در كتاب عرشيه ص 274 با همين عنوان از اين كتاب ياد مى‌كند. | ||
| خط ۲۶۷: | خط ۲۶۷: | ||
از جمله كسانى كه به انگيزۀ اثبات چنين ادعايى قلم زده‌اند و كتابى تأليف نموده‌اند، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] است، او در مقدمۀ كتاب حاضر چنين مى‌گويد: | از جمله كسانى كه به انگيزۀ اثبات چنين ادعايى قلم زده‌اند و كتابى تأليف نموده‌اند، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] است، او در مقدمۀ كتاب حاضر چنين مى‌گويد: | ||
«لما رأيت التطابق بين البراهين العقلية و الآراء النقلية و صادفت التوافق بين القوانين الحكمية و | «لما رأيت التطابق بين البراهين العقلية و الآراء النقلية و صادفت التوافق بين القوانين الحكمية و الأصول الدينية... و لا شك أنّ أفضل العلوم الإلهية هو معرفة اللّه... و أفضل العلوم الطبيعية معرفة النفس... فرأيت أن يشتمل كتابي على فنين... فن الربوبيات... و علم النفس... فإنّهما من المقاصد التي هما أساس العلم و العرفان....». | ||
بر اساس عبارت فوق مى‌توان گفت مؤلف، هم در اصل تأليف كتاب و هم در انتخاب موضوعات مورد بحث اين كتاب، انگيزه‌اش بيان همين سازگارى علم و دين است و البته از عهدۀ اين مهم بخوبى برآمده است، از شاهكارهاى او در اين زمينه اثبات معاد جسمانى است كه با بيان اصول هفتگانه‌اى سازگارى علم و دين را در زمينۀ معاد روشن مى‌سازد. | بر اساس عبارت فوق مى‌توان گفت مؤلف، هم در اصل تأليف كتاب و هم در انتخاب موضوعات مورد بحث اين كتاب، انگيزه‌اش بيان همين سازگارى علم و دين است و البته از عهدۀ اين مهم بخوبى برآمده است، از شاهكارهاى او در اين زمينه اثبات معاد جسمانى است كه با بيان اصول هفتگانه‌اى سازگارى علم و دين را در زمينۀ معاد روشن مى‌سازد. | ||
| خط ۳۱۲: | خط ۳۱۲: | ||
تأليف [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] . | تأليف [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] . | ||
4 - رساله‌اى براى ملا | 4 - رساله‌اى براى ملا شمس الدين محمد گيلانى | ||
تأليف [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] . | تأليف [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] . | ||
5 - رساله‌اى در جواب سؤال‌هاى خواجه نصير از | 5 - رساله‌اى در جواب سؤال‌هاى خواجه نصير از شمس الدين خسروشاهى. | ||
تأليف [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] . | تأليف [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] . | ||
| خط ۳۳۲: | خط ۳۳۲: | ||
تأليف [[ابن فهد حلی، احمد بن محمد|ابن فهد حلى]]. | تأليف [[ابن فهد حلی، احمد بن محمد|ابن فهد حلى]]. | ||
چاپ دوم، چاپ حروف چينى است، اين چاپ توسط انجمن فلسفۀ ايران با مقدمۀ آقاى سيد حسين نصر به زبان فارسى و انگليسى و نيز مقدمۀ تفصيلى استاد [[آشتیانی، جلالالدین|سيد | چاپ دوم، چاپ حروف چينى است، اين چاپ توسط انجمن فلسفۀ ايران با مقدمۀ آقاى سيد حسين نصر به زبان فارسى و انگليسى و نيز مقدمۀ تفصيلى استاد [[آشتیانی، جلالالدین|سيد جلال الدين آشتيانى]] در سال 1354ش انجام شده است. | ||
[[آشتیانی، جلالالدین|استاد آشتيانى]] در مقدمه‌اش با اشاره به ديدگاه‌هاى صاحب نظران در مسألۀ معاد، قسمتى از رسالۀ «سبيل الرشاد في إثبات المعاد»، تأليف حكيم آقا على مدرس زنوزى را نقل كرده و سپس به نقد و ايراد آن پرداخته است. | [[آشتیانی، جلالالدین|استاد آشتيانى]] در مقدمه‌اش با اشاره به ديدگاه‌هاى صاحب نظران در مسألۀ معاد، قسمتى از رسالۀ «سبيل الرشاد في إثبات المعاد»، تأليف حكيم آقا على مدرس زنوزى را نقل كرده و سپس به نقد و ايراد آن پرداخته است. | ||