۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن دبیثی، محمد بن سعید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
«ابن دُبَيْثى، | «ابن دُبَيْثى، جمال الدين ابوعبدالله محمد بن سعيد بن يحيى بن على»، مورخ، محدث، مُقرى و فقيه شافعى، در سال 558ق، در واسط عراق زاده شد. نسبت «دبيثى» به سبب انتساب جد دومش على، به روستاى «دبيثا» واقع در اطراف شهر واسط است. او در واسط به تحصيل مقدماتى پرداخت و سپس به بغداد رفت و در آنجا به فراگيرى علوم قرآنى، حديث و فقه مشغول شد و ظاهراً در همين دوره نوجوانى، قرآن را از حفظ داشته است. | ||
ورود وى به بغداد با آغاز خلافت ناصر (575-622ق) و ايجاد جو آزادىِ نسبى براى مذاهب مختلف همراه بود. اگرچه ظاهراً ابن دبيثى از آن پس در بغداد اقامت گزيد، ولى ابن نجار قول اقامت وى در بغداد را نپذيرفته است، زيرا مى‌گويد: «وى چندين بار به بغداد سفر كرده است». | ورود وى به بغداد با آغاز خلافت ناصر (575-622ق) و ايجاد جو آزادىِ نسبى براى مذاهب مختلف همراه بود. اگرچه ظاهراً ابن دبيثى از آن پس در بغداد اقامت گزيد، ولى ابن نجار قول اقامت وى در بغداد را نپذيرفته است، زيرا مى‌گويد: «وى چندين بار به بغداد سفر كرده است». | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
وى ادبيات را نزد استادانى چون مصدق بن شبيب، قرائات را نزد مشايخى چون ابوبكر بن باقلانى و ابن كيال و فلسفه و اصول و كلام را نزد | وى ادبيات را نزد استادانى چون مصدق بن شبيب، قرائات را نزد مشايخى چون ابوبكر بن باقلانى و ابن كيال و فلسفه و اصول و كلام را نزد مجير الدين محمود بن مبارك و ابوالحسن بن بوقى كه از فقهاى شافعى بودند، فراگرفت. گفته‌اند كه مشايخ حديث وى بالغ بر صدها تن بوده‌اند. او بسيارى از آنان را در «ذيل» خود ذكر كرده است كه از آن جمله‌اند: | ||
1. ابوالفرج [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]]؛ | 1. ابوالفرج [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]]؛ | ||