۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شوقى ضيف' به 'شوقى ضيف ') |
جز (جایگزینی متن - ' ش ' به 'ش ') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
به تصريح مؤلف در اين كتاب، برخى سورهها معانى مجازى ندارند، مانند سورۀ عبس (همان، ص 359) و سورۀ انفطار (همان، ص 360). او در كتاب خود، از شاعران دورۀ عباسى شاهدى نياورده، زيرا در گذشته اصالت شعر عربى را تا پايان دورۀ اموى مىدانستهاند (همان، مقدمۀ محمد عبدالغنى حسن، ص 39). | به تصريح مؤلف در اين كتاب، برخى سورهها معانى مجازى ندارند، مانند سورۀ عبس (همان، ص 359) و سورۀ انفطار (همان، ص 360). او در كتاب خود، از شاعران دورۀ عباسى شاهدى نياورده، زيرا در گذشته اصالت شعر عربى را تا پايان دورۀ اموى مىدانستهاند (همان، مقدمۀ محمد عبدالغنى حسن، ص 39). | ||
نخستين بار سيد محمد مشكوة نسخهاى از اين كتاب را شناسايى و عكس آن را با مقدمه و فهرستهاى مختلف در 1329 در تهران چاپ كرد. سپس محقق مصرى، محمد عبدالغنى حسن، همين نسخه را به شيوهاى بديع تحقيق و در /1374 1955 در مصر چاپ كرد و چاپ افست آن را نيز در بيروت منتشر نمود. پس از اين دو چاپ، نسخۀ ديگرى از كتاب در كتابخانۀ سيد محمد جزائرى در نجف به دست آمد و مكى سيد جاسم چاپ كامل آن را در 1375 در بغداد انتشار داد كه اساس چاپ ديگرى در تهران در 1407 شد. سيد محمد باقر سبزوارى آن را در | نخستين بار سيد محمد مشكوة نسخهاى از اين كتاب را شناسايى و عكس آن را با مقدمه و فهرستهاى مختلف در 1329 در تهران چاپ كرد. سپس محقق مصرى، محمد عبدالغنى حسن، همين نسخه را به شيوهاى بديع تحقيق و در /1374 1955 در مصر چاپ كرد و چاپ افست آن را نيز در بيروت منتشر نمود. پس از اين دو چاپ، نسخۀ ديگرى از كتاب در كتابخانۀ سيد محمد جزائرى در نجف به دست آمد و مكى سيد جاسم چاپ كامل آن را در 1375 در بغداد انتشار داد كه اساس چاپ ديگرى در تهران در 1407 شد. سيد محمد باقر سبزوارى آن را در 1330ش در تهران به فارسى برگرداند و با استشهاد از اشعار فارسى (براى نمونه- ص 44-45، 49، 60) به چاپ رساند. | ||
==منابع== | ==منابع== |
ویرایش