جعفری، محمدزکی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

! نام!! data-type="authorName" |جعفری، محمد زکی

|نام‎های دیگر  

| data-type="authorOtherNames" |  

| data-type="authorfatherName" |

| data-type="authorbirthDate" |11 ماه صفر سال 1393ق برابر با 15 اسفند 1352ش

| data-type="authorBirthPlace" |توتاش از قراى «دره‌صوف»، ولايت سمنگان

| data-type="authorDeathDate" |

| data-type="authorTeachers" |[[حجت هاشمی خراسانی، علی|حجت هاشمى خراسانى]]

 

 

| data-type="authorWritings" |[[شرح النظام علی الشافیة]]

 

 

|- class="articleCode"

| data-type="authorCode" |AUTHORCODE07821AUTHORCODE

بنا به نوشت پدرش، در يازدهم ماه صفر سال 1393ق، برابر پانزدهم حوت (اسفند) سال 1352ش، در قريه «توتاش» از قراى «دره‌صوف»، ولايت سمنگان افغانستان، به دنيا آمد.<ref>جعفرى، سيد محمدزكى، 1385، ص5</ref>

در اوايل جوانى، به اقتضاى استعداد فطرى و اصرار مرحوم پدرش، وارد مدرسه دينيه شده، به تحصيل علوم پرداخت. از آنجا كه اسباب و ابزار لازم براى ادامه تحصيل وجود نداشت و از طرفى هم علاقه بسيار به آن داشت، با اجازه پدرش به مقصود ادامه به دست آوردن دانش دينى و كسب تخصص در علوم اسلامى، آماده سفر به ايران شد<ref>همان</ref>

در سال 1410ق، از طريق كشور پاکستان وارد سيستان در ايران شده و از آنجا پس از زيارت عتبه علميه [[امام رضا(ع)|حضرت ثامن الحجج، على بن موسى الرضا(ع)]]، به شهر قم رفته و مدت پنج سال در حوزه علميه آن، اقامت گزيد. در سال 1415ق، راهى ديار خراسان شده و در جوار [[امام رضا(ع)|سلطان سرير ارتضا، على بن موسى الرضا(ع)]]، اقامت گزيند.<ref>همان، ص5-6</ref>

=== ادامه تحصيلات و استادان ===

از محضر استاد [[حجت هاشمی خراسانی، علی|حجت هاشمى خراسانى]]، صرف، نحو، فنون بلاغت و مقامات حريرى را با مقدارى از منطق و اصول بهره‌مند شده و براى تكميل علوم ادب، عروض و قافيه را در محضر شيخ [[ابوليلى عطار بغدادى]] به پايان برد. فقه جعفرى را از محضر [[سيد ميرزا حسین صالحى مدرس]] آموخته و سطوح عاليه را از چشمه جوشان فقه و اصول [[آيت‌الله شيخ محمداسماعيل محقق فقيه بلخى]] كه از علماى زبده اماميه و مدرسين بنام شيعه در نجف اشرف و حوزه كهن خراسان به حساب مى‌آمدند، استفاده كرد. «منطق» و «الهيات اشارات» [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] را از [[شيخ عزيزالله فياض]] و كلام را از بعضى آموزگاران ديگر آموخت<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>

هم‌زمان با تحصيل، مشغول تدريس شده و ادبيات عرب را محور تدریس قرار داد<ref>همان</ref>

# البيان اللطيف في توضيح مشكل شرح التصريف (صرف)؛

# شرح و بسط «صرف مير» به‌طرز بى‌سابقه.

و كتب ديگرى كه در صدد اصلاح و غلطگيرى برخى و در صدد تكميل برخى ديگری می‌باشد.<ref>همان، ص7</ref>

جعفرى، سيد محمدزكى، «قرة الطرف بتبيين قواعد و أبواب الصرف»، قم، 1385، مؤسسه دارالحجه(عج).