۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمومنين(ع)' به 'امیرالمؤمنین(ع) ') |
||
خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
الاصل الثالث عشر فى بيان احكام الامامة و شروط الزعامة: مؤلف در اين اصل به بيان مباحثى نظير: وجوب امامت، نصب امام، تعداد ائمه شروط امامت، عصمت امام. | الاصل الثالث عشر فى بيان احكام الامامة و شروط الزعامة: مؤلف در اين اصل به بيان مباحثى نظير: وجوب امامت، نصب امام، تعداد ائمه شروط امامت، عصمت امام. | ||
امورى كه امامت به وسيلۀ آنها ثابت مىشود، امامت عمر و عثمان و | امورى كه امامت به وسيلۀ آنها ثابت مىشود، امامت عمر و عثمان و [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و جنگهايى كه در زمان امامت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] اتفاق افتاده مىپردازد. | ||
الاصل الرابع عشر فى بيان احكام العلماء و الائمة: در اين اصل كه ظاهرا خيلى به مباحث كلامى ارتباطى ندارد، مؤلف از تفاضل بين انبياء، تفضيل آنها بر ملائكة، مراتب صحابه، تابعين و نساء سخن مىگويد و همچنين از ترتيب علماى كلام، فقه، حديث، تصوف و نحو بحث مىكند. | الاصل الرابع عشر فى بيان احكام العلماء و الائمة: در اين اصل كه ظاهرا خيلى به مباحث كلامى ارتباطى ندارد، مؤلف از تفاضل بين انبياء، تفضيل آنها بر ملائكة، مراتب صحابه، تابعين و نساء سخن مىگويد و همچنين از ترتيب علماى كلام، فقه، حديث، تصوف و نحو بحث مىكند. | ||
خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
مؤلف همان طور كه در ابتداى کتاب تصريح كرده، به اجمال سخن گفته و تنها به بيان اصول مطالب مىپردازد. | مؤلف همان طور كه در ابتداى کتاب تصريح كرده، به اجمال سخن گفته و تنها به بيان اصول مطالب مىپردازد. | ||
ويژگىهاى کتاب عبارتند از: 1- اولين متكلم اهل سنت: بغدادى | ويژگىهاى کتاب عبارتند از: 1- اولين متكلم اهل سنت: بغدادى [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] را اولين متكلم اهل سنت از صحابه مىداند، زيرا قائل است كه آن حضرت اولين كسى است كه در مسائل وعد و وعيد با خوارج و در مسائل مربوط به قضا و قدر و مشيت و استطاعت با قدريه به مناظره پرداخت. عبدالقاهر، عمر بن عبدالعزيز را اولين متكلم از تابعين برمىشمارد و پس از او زيد بن على، حسن بصرى و ديگران را نام مىبرد. او در طبقه بعد از تابعين اولين متكلم اهل سنت را [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] مىداند كه در رد قدريه، خوارج و غلات رافضى کتاب نگاشته است. | ||
2- جايگاه اهل تصوف: مؤلف در دستهبندى و اصناف اهل سنت و جماعت، به صوفيان و بزرگان آنها اشاره كرده و طريقۀ آنها را توكل، قناعت و نفى تشبيه تعريف مىكند و كرامات آنها را قبول مىكند، او با اشاره به کتاب تاريخ الصوفيه عبدالرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] مىگويد، هزار عارفى كه در مورد آنها بحث شده، همگى از اهل سنت و جماعت هستند، مگر سه نفر از آنها. | 2- جايگاه اهل تصوف: مؤلف در دستهبندى و اصناف اهل سنت و جماعت، به صوفيان و بزرگان آنها اشاره كرده و طريقۀ آنها را توكل، قناعت و نفى تشبيه تعريف مىكند و كرامات آنها را قبول مىكند، او با اشاره به کتاب تاريخ الصوفيه عبدالرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] مىگويد، هزار عارفى كه در مورد آنها بحث شده، همگى از اهل سنت و جماعت هستند، مگر سه نفر از آنها. |
ویرایش