پرش به محتوا

ابن ابی‌جامع، علی بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' الدين' به '‌الدين'
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '')
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به '‌الدين')
خط ۳۲: خط ۳۲:




ولادت عالم بزرگوار، على بن حسين بن محى الدين بن ابى جامع عاملى حدود 1070 هجرى و وفات ايشان حدود 1135 هجرى ذكر شده است.
ولادت عالم بزرگوار، على بن حسين بن محى‌الدين بن ابى جامع عاملى حدود 1070 هجرى و وفات ايشان حدود 1135 هجرى ذكر شده است.


ايشان محدثى بزرگوار، مفسرى ارجمند و فقيه و اصولى دقيق النظرى بوده كه تبار وى به علماى بزرگوار جبل عامل مى‌رسد. جدّ اول ايشان محى الدين،شيخ الاسلام تستر (شوشتر)بوده و [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] در خاتمۀ [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك]] مى‌فرمايد:والد او شيخ حسين بن محى الدين را به فضل و علم ستوده‌اند.
ايشان محدثى بزرگوار، مفسرى ارجمند و فقيه و اصولى دقيق النظرى بوده كه تبار وى به علماى بزرگوار جبل عامل مى‌رسد. جدّ اول ايشان محى‌الدين،شيخ الاسلام تستر (شوشتر)بوده و [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] در خاتمۀ [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك]] مى‌فرمايد:والد او شيخ حسين بن محى‌الدين را به فضل و علم ستوده‌اند.


مفسر مدتى در شهر «خلف آباد»(از شهرهاى استان خوزستان) مقيم بوده و وظايف شرعى را كه پدران ايشان انجام مى‌داده، به عهده گرفته است، ايشان از پدرش حسين از جدش محى الدين و او از پدر خود عبداللطيف از [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]] روايت نقل كرده و اجازۀ روايت داشته‌اند.
مفسر مدتى در شهر «خلف آباد»(از شهرهاى استان خوزستان) مقيم بوده و وظايف شرعى را كه پدران ايشان انجام مى‌داده، به عهده گرفته است، ايشان از پدرش حسين از جدش محى‌الدين و او از پدر خود عبداللطيف از [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]] روايت نقل كرده و اجازۀ روايت داشته‌اند.


كثرت تأليفات و وفور آثار ارزنده‌اش بر بسيارى علم و فضيلت وى گواهى مى‌دهد.علامۀ بزرگوار،شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در مقدمۀ خود بر اين تفسير دربارۀ مؤلف آن مى‌نويسد: «تأليفات گرانقدر او، نامش را زنده نگه داشته و آثار به جا مانده از وى،دلالت بر فضل و دانش او دارد و مى‌رساند كه وى علامه‌اى بوده است جامع منقول و معقول كه در تفسير، حديث،فقه، اصول، نحو، منطق، رياضى، هيأت، ادب و شعر،زبردستى و مهارت بسيار داشته است.»
كثرت تأليفات و وفور آثار ارزنده‌اش بر بسيارى علم و فضيلت وى گواهى مى‌دهد.علامۀ بزرگوار،شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در مقدمۀ خود بر اين تفسير دربارۀ مؤلف آن مى‌نويسد: «تأليفات گرانقدر او، نامش را زنده نگه داشته و آثار به جا مانده از وى،دلالت بر فضل و دانش او دارد و مى‌رساند كه وى علامه‌اى بوده است جامع منقول و معقول كه در تفسير، حديث،فقه، اصول، نحو، منطق، رياضى، هيأت، ادب و شعر،زبردستى و مهارت بسيار داشته است.»
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش