۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ذكری الشيعة في أحكام الشريعة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
(←مؤلف) |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
اين حركت را مى‌توان به طور كلى در دو مرحله بررسى نمود: | اين حركت را مى‌توان به طور كلى در دو مرحله بررسى نمود: | ||
مرحلۀ اول كه توسط [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] آغاز گرديد و حلقۀ واسطۀ آن با مرحلۀ بعدى [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] | مرحلۀ اول كه توسط [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] آغاز گرديد و حلقۀ واسطۀ آن با مرحلۀ بعدى [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] «قده» بود. | ||
مرحلۀ دوم توسط فقهاى بعد از علامۀ حلى همچون [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] و بزرگان پس از وى ادامه يافت. | مرحلۀ دوم توسط فقهاى بعد از علامۀ حلى همچون [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] و بزرگان پس از وى ادامه يافت. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
وى در حالى كه جزء معدود علمايى نظير [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و علامۀ حلى بوده كه بر نظريات و اقوال عامّه احاطۀ كامل داشته است اما در همان حال بناى بر تهذيب متون فقهى شيعه از نظريات آنان داشته است. | وى در حالى كه جزء معدود علمايى نظير [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و علامۀ حلى بوده كه بر نظريات و اقوال عامّه احاطۀ كامل داشته است اما در همان حال بناى بر تهذيب متون فقهى شيعه از نظريات آنان داشته است. | ||
آزاد انديشى و دورى از تقليد كور كورانه از آثار گذشتگان باعث شده كه وى اگر چه پس از دوره‌هاى فقهى محقق حلّى و [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] | آزاد انديشى و دورى از تقليد كور كورانه از آثار گذشتگان باعث شده كه وى اگر چه پس از دوره‌هاى فقهى محقق حلّى و [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] پا به عرصۀ ظهور گذاشته است اما تحت تأثير عظمت علمى اين بزرگان قرار نگرفته بلكه دست به ابتكارات زيربنايى و توسعۀ راه‌ها و روش‌هاى فقهى زده به طورى كه در نوشته‌هاى وى تبعيت و پيروى از بزرگان قبل از او ديده نمى‌شود. | ||
به حق بايد گفت كه آثار بجاى مانده از [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] مرجع و مأخذ اساسى و مهم در فقه شيعه است بطورى كه نمى‌توان از آن بى‌نياز بود. | به حق بايد گفت كه آثار بجاى مانده از [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] مرجع و مأخذ اساسى و مهم در فقه شيعه است بطورى كه نمى‌توان از آن بى‌نياز بود. | ||
| خط ۱۵۳: | خط ۱۵۳: | ||
استقراء تام و بيان نظريات اكثر بزرگان قبل از مؤلف از ديگر ويژگى‌هاى كتاب مى‌باشد. | استقراء تام و بيان نظريات اكثر بزرگان قبل از مؤلف از ديگر ويژگى‌هاى كتاب مى‌باشد. | ||
وى در اين كتاب نظريات ابن ابى عقيل، ابن جنيد، [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، ابن براج، سلار بن عبدالعزيز، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]]، ابوالصلاح حلبى، راوندى، يحيى بن سعيد حلّى، [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] | وى در اين كتاب نظريات ابن ابى عقيل، ابن جنيد، [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، ابن براج، سلار بن عبدالعزيز، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]]، ابوالصلاح حلبى، راوندى، يحيى بن سعيد حلّى، [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] را مطرح و بررسى نموده است. | ||
متن روان و بيان رسا و دورى از پيچيدگى مطالب در عين اختصار و ايجاز از ديگر خصوصيات نوشته‌هاى اين يگانۀ دوران است. | متن روان و بيان رسا و دورى از پيچيدگى مطالب در عين اختصار و ايجاز از ديگر خصوصيات نوشته‌هاى اين يگانۀ دوران است. | ||