پرش به محتوا

جامع الأفكار و ناقد الأنظار: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۵۵: خط ۵۵:
مؤلف وجه تسميه اين كتاب را جامعيت آن بر افكار الهى و نقد آنها بيان مى‌كند.
مؤلف وجه تسميه اين كتاب را جامعيت آن بر افكار الهى و نقد آنها بيان مى‌كند.


به خصوص نقد آرائى كه متعلق است به حواشى به كتاب شرح جديد [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]] بر كتاب تجريد الاعتقاد خواجه. او در اين مورد مى‌گويد: «و لاشتماله على جميع الافكار الالهية و نقدها سيما مع ما تعلق بالشرح الجديد للتجريد من الحواشى سميته بجامع الافكار و ناقد الانظار».
به خصوص نقد آرائى كه متعلق است به حواشى به كتاب شرح جديد [[قوشچی، علی بن محمد|قوشجى]] بر كتاب تجريد الاعتقاد خواجه. او در اين مورد مى‌گويد: «و لاشتماله على جميع الافكار الالهية و نقدها سيما مع ما تعلق بالشرح الجديد للتجريد من الحواشى سميته بجامع الافكار و ناقد الانظار».


==ساختار و گزارش محتوا==
==ساختار و گزارش محتوا==
خط ۱۳۷: خط ۱۳۷:
2-برهانى بودن شيوۀ نراقى: مؤلف در اكثر مباحث و موضوعات براى اثبات مطالب به برهان استناد نموده است. او بيش از همۀ روش‌هاى فلسفى به روش مشاء تمايل دارد و از [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] و پيروان او مطالب بيشترى نقل مى‌كند و از آنها با القابى فاخر ياد مى‌نمايد.
2-برهانى بودن شيوۀ نراقى: مؤلف در اكثر مباحث و موضوعات براى اثبات مطالب به برهان استناد نموده است. او بيش از همۀ روش‌هاى فلسفى به روش مشاء تمايل دارد و از [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] و پيروان او مطالب بيشترى نقل مى‌كند و از آنها با القابى فاخر ياد مى‌نمايد.


3-عدم توجه به حكمت متعاليه: گرچه نراقى بعد از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] مى‌زيست و از آراء و عقائد او هم اطلاع داشت؛ ولى كمتر از ديگر حكما به اين حكيم توجه داشته است.
3-عدم توجه به حكمت متعاليه: گرچه نراقى بعد از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] مى‌زيست و از آراء و عقائد او هم اطلاع داشت؛ ولى كمتر از ديگر حكما به اين حكيم توجه داشته است.


او در هيچ جاى اين كتاب حتى يك بار هم اسم [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] را ذكر نكرده و تنها در چند مورد كه نظر آخوند را بيان مى‌نمايد با القابى مثل بعض الفضلاء يا العارف الشيرازى از او ياد مى‌كند. او آراء برجسته اين حكيم بزرگوار را يا اصلا مطرح ننموده و يا در بعضى موارد همچون وحدت وجود مطرح و مورد نقد قرار داده است.
او در هيچ جاى اين كتاب حتى يك بار هم اسم [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] را ذكر نكرده و تنها در چند مورد كه نظر آخوند را بيان مى‌نمايد با القابى مثل بعض الفضلاء يا العارف الشيرازى از او ياد مى‌كند. او آراء برجسته اين حكيم بزرگوار را يا اصلا مطرح ننموده و يا در بعضى موارد همچون وحدت وجود مطرح و مورد نقد قرار داده است.


==نسخه‌شناسى==
==نسخه‌شناسى==




اين اثر براى اولين‌بار در سال 1423ق توسط انتشارات حكمت در تهران با تصحيح و مقدمۀ آقاى [[هادی زاده، مجید|مجيد هادى‌زاده]] در دو جلد و 517 صفحه+681 صفحه به چاپ رسيد.
اين اثر براى اولين‌بار در سال 1423ق توسط انتشارات حكمت در تهران با تصحيح و مقدمۀ آقاى [[هادی زاده، مجید|مجيد هادى‌زاده]] در دو جلد و 517 صفحه+681 صفحه به چاپ رسيد.


اين نسخه مشتمل است، بر مقدمه‌اى كوتاه در مورد مؤلف و محتويات كتاب، فهرست آيات، فهرست احاديث، فهرست اعلام، فهرست اسماء فرق و جماعات، فهرست اسماء كتب، فهرست اشعار و فهرست مطالب كه در آن همۀ مباحث به صورت تفصيلى فهرست شده‌اند.
اين نسخه مشتمل است، بر مقدمه‌اى كوتاه در مورد مؤلف و محتويات كتاب، فهرست آيات، فهرست احاديث، فهرست اعلام، فهرست اسماء فرق و جماعات، فهرست اسماء كتب، فهرست اشعار و فهرست مطالب كه در آن همۀ مباحث به صورت تفصيلى فهرست شده‌اند.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش