شیعه در پیشگاه قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

مطالبى در فضائل شيعه مطرح شده، كه ممكن است به ذهن بيايد كه چگونه يك انسان به صرف اينكه جزء يك جمعيتى به نام شيعه قرار گرفت اين همه فضيلت داشته باشد، بدين جهت شايد برخى از افراد در اوّلين برخورد، آن روايات را مخدوش بدانند، همچون حديث شماره 18 در باب 15 كه: [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] از پدر بزرگوارش از جدش(ع) نقل مي فرمايد كه پيغمبر اكرم(ص) فرمود: خداوند روز قيامت پاره‌اى از بندگانش را از خاك برانگيزد در حالى كه صورتهاى آنها از نور مي درخشد و لباسهائى از نور دارند بر فراز منبرهائى از نور، و در دست آنها عصائى از نور است، از دو طرف عرش حركت مي كنند، در رتبه پيامبرانند، ولى پيامبر نيستند و در مقام شهيدانند ولى شهيد نيستند، مردى بپا خواسته عرض كرد اى رسول خدا آيا من از آنها هستم؟ فرمود نه ديگرى برخاسته پرسيد، باز فرمود نه پرسيد پس آنها كيستند؟ حضرت دست مبارك خويش را بر شانه على(ع) گذاشته فرمودند اين مرد و شيعيان او هستند.

اين حديث شريف مقام بسيار بلندى را براى شيعيان نويد مي دهد كه در نظر بعضى بسى مايه شگفتى است، اما اگر باب 19 را كه در باره صفات برجسته و نشانه‌هاى شيعه و تحريك و تشويق آنها به عمل و پرهيزگارى است مطالعه شود تا واژه شيعه از نظر فرهنگ اهل بيت(ع) كاملا مشخص گردد، و توجه يابند كه اين همه فضائل در مورد افراديست كه داراى چنان شرايطى باشند، معلوم مى گردد كه اگر كسى چنان شد شايسته است اين همه موقعيت معنوى پيدا كند.

در ترجمه كتاب حدّاكثر سعى شده عين فرمايشات معصومين عليهم السّلام حرف به حرف به واژه فارسى درآيد و شايد از نظر برخى، عبارات ترجمه به سبك انشاء روان فارسى نباشد زيرا ترجمه آزاد نبوده و حتى المقدور كوشش شده حتّى در توضيح متن، مترجم از خود چيزى نيفزايد، و فقط به تغيير لفظ با حفظ معنى اكتفا كند، تنها نام راويان حديث را كه گاهى دو سطر يا بيشتر ميشده و براى افرادى كه از ترجمه استفاده مي كنند، ضرورتى نداشت حذف شده و فقط اوّلين راوى را كه از امام(ع) گزارش مي كند و نيز آخرين آنها كه مؤلّف از او نقل فرموده ياد شده و فاصله بين آن دو، چند نقطه گزارده شده است.