۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
علي اميرالمؤمنين عليه‌السلام نفس الرسول الأمين(ص): تفاوت میان نسخه‌ها
علي اميرالمؤمنين عليه‌السلام نفس الرسول الأمين(ص) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۳۸
، ۳ ژوئن ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'ابن عباس' به 'ابن عباس '
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'> پرونده:NUR21152J1.jpg|بندانگشتی|علي اميرالمؤمنين عليه‌السلام نفس ال...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'ابن عباس' به 'ابن عباس ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در فصل اول کتاب ده روایت ذکر شده است. در ینابیع المودة علامه قندوزی چنین آمده که حموینی به سندش از سعید بن جبیر از ابن عباس نقل کرده که رسول‌الله(ص) به علی(ع) فرمود: «أنا و أنت من نورالله عزوجل»<ref>ر.ک: جلد1، متن کتاب، ص7</ref>. شیخ مفید نیز حدیث مفصلی که به انس ابن مالک می‌رسد نقل کرده است. انس چنین می‌گوید که من و ابوذر و سلمان و زید بن ثابت و زید بن ارقم نزد رسول‌الله(ص) بودیم که حسن و حسین(ع) داخل شدند. رسول خدا(ص) آن دو را بوسید و ... تا این‌که فرمود: «خداوند تبارک‌وتعالی مرا و اهل‌بیتم را از یک نور آفرید»<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | در فصل اول کتاب ده روایت ذکر شده است. در ینابیع المودة علامه قندوزی چنین آمده که حموینی به سندش از سعید بن جبیر از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده که رسول‌الله(ص) به علی(ع) فرمود: «أنا و أنت من نورالله عزوجل»<ref>ر.ک: جلد1، متن کتاب، ص7</ref>. شیخ مفید نیز حدیث مفصلی که به انس ابن مالک می‌رسد نقل کرده است. انس چنین می‌گوید که من و ابوذر و سلمان و زید بن ثابت و زید بن ارقم نزد رسول‌الله(ص) بودیم که حسن و حسین(ع) داخل شدند. رسول خدا(ص) آن دو را بوسید و ... تا این‌که فرمود: «خداوند تبارک‌وتعالی مرا و اهل‌بیتم را از یک نور آفرید»<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | ||
در فصل دوم، نیز یک حدیث از ینابیع المودة سلیمان قندوزی نقل شده که پیامبر(ص) به علی(ع) فرمود: «اگر من خاتم پیامبران نبودم، تو شریک در نبوت بودی». این روایت از امام صادق(ع) نیز نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | در فصل دوم، نیز یک حدیث از ینابیع المودة سلیمان قندوزی نقل شده که پیامبر(ص) به علی(ع) فرمود: «اگر من خاتم پیامبران نبودم، تو شریک در نبوت بودی». این روایت از امام صادق(ع) نیز نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
در فصل چهل‌وهشتم، یازده حدیث با این موضوع که «کسی که علی را دوست بدارد من را دوست داشته است» از منابع مختلف گردآوری شده است. حاکم نیشابوری در مستدرک به سندش از ابوذر نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «کسی که از من اطاعت کند از خداوند اطاعت کرده و کسی که از من نافرمانی کند خداوند را نافرمانی کرده است؛ و کسی که از علی اطاعت کند از من اطاعت کرده و کسی که علی را نافرمانی کند از من نافرمانی کرده است». حاکم این حدیث را صحیح السند دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | در فصل چهل‌وهشتم، یازده حدیث با این موضوع که «کسی که علی را دوست بدارد من را دوست داشته است» از منابع مختلف گردآوری شده است. حاکم نیشابوری در مستدرک به سندش از ابوذر نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «کسی که از من اطاعت کند از خداوند اطاعت کرده و کسی که از من نافرمانی کند خداوند را نافرمانی کرده است؛ و کسی که از علی اطاعت کند از من اطاعت کرده و کسی که علی را نافرمانی کند از من نافرمانی کرده است». حاکم این حدیث را صحیح السند دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | ||
در فصل هفتادوسوم کتاب، انکار امامت علی(ع) مانند انکار نبوت دانسته شده است. شیخ صدوق در أمالی به اسنادش از جبیر از ابن عباس نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: کسی که امامت علی را بعد از من انکار کند مانند آن است که نبوت مرا در زمان حیاتم انکار کرده است؛ و کسی که نبوت مرا انکار کند مانند آن است که ربوبیت خداوند عزوجل را انکار کند<ref>ر.ک: همان، ص271</ref>. | در فصل هفتادوسوم کتاب، انکار امامت علی(ع) مانند انکار نبوت دانسته شده است. شیخ صدوق در أمالی به اسنادش از جبیر از [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: کسی که امامت علی را بعد از من انکار کند مانند آن است که نبوت مرا در زمان حیاتم انکار کرده است؛ و کسی که نبوت مرا انکار کند مانند آن است که ربوبیت خداوند عزوجل را انکار کند<ref>ر.ک: همان، ص271</ref>. | ||
در فصل هفتاد‌ونهم به حدیث منزلت اشاره شده است: «علی نسبت به من به‌منزله هارون نسبت به موسی است». در ابتدای این فصل قطعه شعری به نقل از مناقب خوارزمی ذکر شده است. سپس روایاتی از صدوق در علل الشرایع و معانی الأخبار نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص321-318</ref>. | در فصل هفتاد‌ونهم به حدیث منزلت اشاره شده است: «علی نسبت به من به‌منزله هارون نسبت به موسی است». در ابتدای این فصل قطعه شعری به نقل از مناقب خوارزمی ذکر شده است. سپس روایاتی از صدوق در علل الشرایع و معانی الأخبار نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص321-318</ref>. | ||