پرش به محتوا

علم غیب: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۲ ژوئن ۲۰۱۷
جز
جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>'
جز (جایگزینی متن - '« ' به '«')
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>')
خط ۴۸: خط ۴۸:
مقدمه محقق، حاوی زندگی‌نامه مؤلف کتاب شیخ علی نمازی و شیوه تحقیق است. مقدمه مؤلف نیز حاوی سخنانی است که بین مؤلف و دوستانش: آقایان امامی، مشکات، مروت و فاتح درباره علم غیب رد و بدل شده است.
مقدمه محقق، حاوی زندگی‌نامه مؤلف کتاب شیخ علی نمازی و شیوه تحقیق است. مقدمه مؤلف نیز حاوی سخنانی است که بین مؤلف و دوستانش: آقایان امامی، مشکات، مروت و فاتح درباره علم غیب رد و بدل شده است.


مؤلف در مقدمه می‌گوید: علم بر دو قسم است: ذاتی و غیر ذاتی. علم ذاتی مخصوص خالق است و هیچ مخلوقی بهره‌ای از آن نداشته و نخواهد داشت؛ اما علم مخلوق غیر ذاتی است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص26</ref> آن دسته از آیاتی که نفی علم از پیامبر(ص) می‌کند به معنی نفی علم ذاتی از مخلوق است، نه علمی که بخشش و احسان خدایی است و در آنجایی که ائمه در مناجاتشان می‌گویند: «أنت العالم و أنا الجاهل»، مرادشان این است که انیت و حقیقت و ذات ما علم نیست و نمی‌خواهند به خداوند عرض کنند: پروردگارا، به آنچه به ما تعلیم فرمودی و بخشیدی جاهلیم. چگونه ممکن است دروغ به این آشکاری را به پروردگار عرض کنند<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>
مؤلف در مقدمه می‌گوید: علم بر دو قسم است: ذاتی و غیر ذاتی. علم ذاتی مخصوص خالق است و هیچ مخلوقی بهره‌ای از آن نداشته و نخواهد داشت؛ اما علم مخلوق غیر ذاتی است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص26</ref>آن دسته از آیاتی که نفی علم از پیامبر(ص) می‌کند به معنی نفی علم ذاتی از مخلوق است، نه علمی که بخشش و احسان خدایی است و در آنجایی که ائمه در مناجاتشان می‌گویند: «أنت العالم و أنا الجاهل»، مرادشان این است که انیت و حقیقت و ذات ما علم نیست و نمی‌خواهند به خداوند عرض کنند: پروردگارا، به آنچه به ما تعلیم فرمودی و بخشیدی جاهلیم. چگونه ممکن است دروغ به این آشکاری را به پروردگار عرض کنند<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>


بخش نخست با عنوان علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه هدی(ع) در قرآن، دارای دو فصل است که فصل اول آن شامل 23 آیه برای اثبات علم غیب می‌باشد و فصل دوم، روایاتی را که دلالت دارد بر تمامی علوم در قرآن در نزد اهل‌بیت(ع)، در بر دارد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص17</ref>
بخش نخست با عنوان علم غیب پیغمبر اکرم و ائمه هدی(ع) در قرآن، دارای دو فصل است که فصل اول آن شامل 23 آیه برای اثبات علم غیب می‌باشد و فصل دوم، روایاتی را که دلالت دارد بر تمامی علوم در قرآن در نزد اهل‌بیت(ع)، در بر دارد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص17</ref>
خط ۵۶: خط ۵۶:
مؤلف در این بخش از کتاب از آیات زیادی از جمله آیه 31 آل‌ عمران، آیات 26 و 27 سوره جن، آیه 12 سوره یس، آیات 1 تا چهار سوره الرحمن، آیه 75 سوره نمل و... استفاده برده است.
مؤلف در این بخش از کتاب از آیات زیادی از جمله آیه 31 آل‌ عمران، آیات 26 و 27 سوره جن، آیه 12 سوره یس، آیات 1 تا چهار سوره الرحمن، آیه 75 سوره نمل و... استفاده برده است.


او مقصود از «امام مبین» را در آیه شریفه {{متن قرآن|و كل شيء أحصيناه في إمام مبين|سوره=یس|آیه=12}}، امام علی می‌داند و برای اثبات مدعای خویش از روایات زیادی بهره می‌برد؛ از جمله آنها خطبه غدیریه است که پیامبر می‌فرمایند: ای گروه مردمان، هیچ علمی نیست مگر آنکه خداوند در من نهاده است و هر علمی را که می‌دانم و خداوند به من آموخته است، به علی آموخته‌ام و او «امام مبین» است<ref>ر.ک: همان، ص47</ref> و یا آنجایی که امام علی(ع) می‌فرماید: «منم والله، «امام مبین» که جدا می‌کنم حق را از باطل و این علم و کمال را از برادرم رسول اکرم(ص) به ارث برده‌ام»<ref>ر.ک: همان، ص48</ref>
او مقصود از «امام مبین» را در آیه شریفه {{متن قرآن|و كل شيء أحصيناه في إمام مبين|سوره=یس|آیه=12}}، امام علی می‌داند و برای اثبات مدعای خویش از روایات زیادی بهره می‌برد؛ از جمله آنها خطبه غدیریه است که پیامبر می‌فرمایند: ای گروه مردمان، هیچ علمی نیست مگر آنکه خداوند در من نهاده است و هر علمی را که می‌دانم و خداوند به من آموخته است، به علی آموخته‌ام و او «امام مبین» است<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>و یا آنجایی که امام علی(ع) می‌فرماید: «منم والله، «امام مبین» که جدا می‌کنم حق را از باطل و این علم و کمال را از برادرم رسول اکرم(ص) به ارث برده‌ام»<ref>ر.ک: همان، ص48</ref>


بخش دوم، 28 دسته از روایاتی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد که بر اثبات علم غیب پیامبر و ائمه(ع) دلالت دارند؛ از آن جمله: علم ائمه(ع) و وقایع آینده و به بلایا و منایا و اسباب حوادث و امراض و به تمام زبان‌ها و نطق حیوانات و...
بخش دوم، 28 دسته از روایاتی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد که بر اثبات علم غیب پیامبر و ائمه(ع) دلالت دارند؛ از آن جمله: علم ائمه(ع) و وقایع آینده و به بلایا و منایا و اسباب حوادث و امراض و به تمام زبان‌ها و نطق حیوانات و...
۶۱٬۱۸۹

ویرایش