منتخب احادیث حج: تفاوت میان نسخه‌ها

نويسنده در مقدمه، حج را در لغت، قصد و در اصطلاح آهنگ خانه خدا كردن معنا كرده است. وى سپس تأكيد كرده است كه در آموزه‌هاى رسول خدا (ص) و پيشوايان دينى، نكات آموزنده فراوانى وجود دارد كه مى‌تواند زائران وادى نور را در بهره‌بردارى هرچه بيشتر از فرصت‌ها يارى دهد. در اين آموزه‌ها به حاجيان توصيه شده است تا پيش از سفر، از گناهان فاصله گرفته، جان خود را با آب توبه بشويند، هزينه‌هاى سفر را از مال حلال و پاك تأمين نمايند، با خويشان و بستگان و دوستان و همسايگان خداحافظى نموده، حلاليت بطلبند و پس از جلب رضايت آنان، گام در اين راه بگذارند. سفر را با نام و ياد خدا و با هدف خداخواهى و خداجويى آغاز كنند و در طول سفر نيز از گناه و نافرمانى پروردگار دورى جسته، مراقب خود باشند... اين دستورالعمل‌ها و عمل به آن‌ها موجب مى‌شود تا در حاجى يك تحول و دگرگونى اساسى پديد آيد و در نتيجه از گذشته احياناً غلط و نادرست خويش فاصله گرفته، خود را براى يك زندگى صحيح و اسلامى آماده سازند <ref>مقدمه، ص12</ref>

متن كتاب با دو حديث از [[امام على(ع)]] در وجوب حج آغاز شده كه حديث اول چنين است: «خداوند حج خانه بااحترام خويش را كه قبله مردمانش قرار داده است، بر شما واجب گردانيد» <ref>متن كتاب، ص15</ref>

در باب فلسفه حج نيز دو حديث از آن حضرت آمده است. در حديث دوم مى‌خوانيم: «خداوند حج و كعبه را نشان و پرچمى براى اسلام قرار داد و براى پناه‌آورندگان، آنجا را خانه امن ساخت» <ref>همان، ص16</ref>

در بخش ديگرى از كتاب، در روايتى از [[امام صادق]] حج بر دو نوع تعريف شده است: «حج براى خدا و حج براى مردم، پس آنكه براى خدا حج گزارد، پاداشش را از خدا بهشت مى‌گيرد و آن كس كه براى مردم حج مى‌گزارد، پاداشش در روز قيامت بر عهده مردم است» <ref>همان، ص33</ref>

در روايت ديگرى از پيامبر اكرم(ص)، شعار حج چنين معرفى شده است: «جبرئيل نزد من آمد و گفت: همانا خداى عز و جل، تو را فرمان مى‌دهد كه به ياران و اصحاب خود دستور دهى صدايشان را به لبيك گفتن بلند كنند؛ زيرا آن شعار حج است <ref>همان، ص40</ref>