۶۱٬۱۸۹
ویرایش
زاد المسير في علم التفسير: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) ') |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
[[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] در معناى لغوى، ادبى، بلاغى و... از آيات ديگر قرآن نيز كمك مى‌گيرد مانند آيه 26 سوره بقره ج1، ص47. گاهى نيز به كمك آيات ديگر، بحثى را به شكل موضوعى پى‌گيرى مى‌نمايد. مانند: ج1، ص51 ذيل آيه 30 سوره بقره درباره خلق حضرت آدم(ع). | [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] در معناى لغوى، ادبى، بلاغى و... از آيات ديگر قرآن نيز كمك مى‌گيرد مانند آيه 26 سوره بقره ج1، ص47. گاهى نيز به كمك آيات ديگر، بحثى را به شكل موضوعى پى‌گيرى مى‌نمايد. مانند: ج1، ص51 ذيل آيه 30 سوره بقره درباره خلق حضرت آدم(ع). | ||
زاد المسير متعرض آراء فقهى در ذيل آيات احكام مى‌گردد و بر فقه [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] تأكيد دارد؛ براى نمونه ذيل آيه 102 سوره بقره در بيان حكم سحر <ref>ج1، ص96</ref> | زاد المسير متعرض آراء فقهى در ذيل آيات احكام مى‌گردد و بر فقه [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] تأكيد دارد؛ براى نمونه ذيل آيه 102 سوره بقره در بيان حكم سحر<ref>ج1، ص96</ref> | ||
در تفسير آياتى كه رنگ‌وبوى ولايت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را دارند، عموماً طبق روش مفسران معتدل اهل سنت رفتار مى‌نمايد. به‌طور مثال ذيل آيه 67 سوره مائده ''' «يا أيها الرسول بلّغ...» ''' آراء و احاديثى نقل مى‌كند كه با ظاهر الفاظ، زمان نزول و اين‌كه آخرين سوره نازل شده بر پيامبر(ص) است، سازگارى ندارد. | در تفسير آياتى كه رنگ‌وبوى ولايت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را دارند، عموماً طبق روش مفسران معتدل اهل سنت رفتار مى‌نمايد. به‌طور مثال ذيل آيه 67 سوره مائده ''' «يا أيها الرسول بلّغ...» ''' آراء و احاديثى نقل مى‌كند كه با ظاهر الفاظ، زمان نزول و اين‌كه آخرين سوره نازل شده بر پيامبر(ص) است، سازگارى ندارد. | ||
در آنجايى نيز كه مفسر ذيل آيه 55 سوره مائده <ref>ج1، ص561</ref>، به عنوان احتمال اول، قصه انفاق انگشتر در حال ركوع، از طرف [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را مطرح مى‌نمايد و قول ابن عباس، مقاتل و مجاهد را نقل مى‌كند. محقق تفسير در پاورقى، كلام [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در تفسيرش را مبنى بر توهم حال بودن جمله ''' «و هم راكعون» ''' و نيز بيان [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] «كه اين از وضع رافضه است» را نقل مى‌كند كه خود نشانه حقد و كينه محقق نسبت به على(ع) و شيعه است. | در آنجايى نيز كه مفسر ذيل آيه 55 سوره مائده<ref>ج1، ص561</ref>، به عنوان احتمال اول، قصه انفاق انگشتر در حال ركوع، از طرف [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را مطرح مى‌نمايد و قول ابن عباس، مقاتل و مجاهد را نقل مى‌كند. محقق تفسير در پاورقى، كلام [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در تفسيرش را مبنى بر توهم حال بودن جمله ''' «و هم راكعون» ''' و نيز بيان [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] «كه اين از وضع رافضه است» را نقل مى‌كند كه خود نشانه حقد و كينه محقق نسبت به على(ع) و شيعه است. | ||
== مصادر تفسير == | == مصادر تفسير == | ||