۶۱٬۱۸۹
ویرایش
تاريخ العقيدة الشيعة و فرقها: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>'
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
#در اين باب، فرق شيعه ابتدا اجمالاً و سپس به‌تفصيل مورد بحث قرار گرفته است. در ابتداى اين باب، تعريف تشيع و منشأ آن و دشوارى‌ها و مشكلاتى كه در طول تاريخ بر شيعه، گذشته، بيان شده است. فرقه‌هاى كيسانيه، زيديه، اسماعيليه، فطحيّه و واقفيّه به‌عنوان فرق تشيع معرفى شده‌اند. | #در اين باب، فرق شيعه ابتدا اجمالاً و سپس به‌تفصيل مورد بحث قرار گرفته است. در ابتداى اين باب، تعريف تشيع و منشأ آن و دشوارى‌ها و مشكلاتى كه در طول تاريخ بر شيعه، گذشته، بيان شده است. فرقه‌هاى كيسانيه، زيديه، اسماعيليه، فطحيّه و واقفيّه به‌عنوان فرق تشيع معرفى شده‌اند. | ||
#در اين باب غلات شيعه و منشأ اين فرق غالى و ديدگاه ائمه(ع) درباره آنها ذكر شده است. نويسنده در ابتداى اين باب به فراوانى غلات در فرق تشيّع اشاره كرده و تأكيد مى‌كند كه شيعه همواره از اين فِرَق اظهار بيزارى كرده است؛ لكن ارتباط تاريخ آنها با تاريخ فرق تشيع و اينكه مصنفين، برخى گفته‌ها و آراء آنها را با آراء تشيع اشتباه كرده‌اند، سبب ذكر آن و اشاره به احوال و آراء فاسده آنها بوده است ...<ref>متن كتاب، ص 98</ref> مغيرة بن سعيد، ابومنصور عجلى، محمد بن بشير و شلمغانى از جمله غلاتى هستند كه معرفى شده‌اند. نويسنده در فصول مجزا، افكار آنها، برائت جستن ائمه از غاليان و اختلاط غلات به روات حديث توسط راويان شيعه را مورد بررسى قرار داده است ...<ref>همان، ص 98 - 126</ref>، | #در اين باب غلات شيعه و منشأ اين فرق غالى و ديدگاه ائمه(ع) درباره آنها ذكر شده است. نويسنده در ابتداى اين باب به فراوانى غلات در فرق تشيّع اشاره كرده و تأكيد مى‌كند كه شيعه همواره از اين فِرَق اظهار بيزارى كرده است؛ لكن ارتباط تاريخ آنها با تاريخ فرق تشيع و اينكه مصنفين، برخى گفته‌ها و آراء آنها را با آراء تشيع اشتباه كرده‌اند، سبب ذكر آن و اشاره به احوال و آراء فاسده آنها بوده است ...<ref>متن كتاب، ص 98</ref>مغيرة بن سعيد، ابومنصور عجلى، محمد بن بشير و شلمغانى از جمله غلاتى هستند كه معرفى شده‌اند. نويسنده در فصول مجزا، افكار آنها، برائت جستن ائمه از غاليان و اختلاط غلات به روات حديث توسط راويان شيعه را مورد بررسى قرار داده است ...<ref>همان، ص 98 - 126</ref>، | ||
#در اين باب، ابتدا اعتقادات شيعه اماميه در اصول دين بيان شده است، سپس با طرح اختلافات عقايد شيعه با اهل سنت به دو موضوع امامت و غيبت پرداخته شده است. همچنين برخى مقالاتى كه درباره جبر و تشبيه و تحريف قرآن و مانند آن به‌ناحق به شيعه نسبت داده شده نيز رد شده است. در آخرين فصل اين باب نيز برخى از مطالبى كه به گروهى از متكلمين شيعه، مانند: هشام بن حكم، محمد بن نعمان و زرارة بن اعين نسبت داده شده، مورد نقد قرار گرفته است. غالب اين مطالب، نادرست بوده و آنچه نيز كه صحيح است به آن معنايى كه تفسير كرده‌اند نبوده است ...<ref>همان، ص 160</ref> | #در اين باب، ابتدا اعتقادات شيعه اماميه در اصول دين بيان شده است، سپس با طرح اختلافات عقايد شيعه با اهل سنت به دو موضوع امامت و غيبت پرداخته شده است. همچنين برخى مقالاتى كه درباره جبر و تشبيه و تحريف قرآن و مانند آن به‌ناحق به شيعه نسبت داده شده نيز رد شده است. در آخرين فصل اين باب نيز برخى از مطالبى كه به گروهى از متكلمين شيعه، مانند: هشام بن حكم، محمد بن نعمان و زرارة بن اعين نسبت داده شده، مورد نقد قرار گرفته است. غالب اين مطالب، نادرست بوده و آنچه نيز كه صحيح است به آن معنايى كه تفسير كرده‌اند نبوده است ...<ref>همان، ص 160</ref> | ||
#نويسنده در ابتداى اين باب، به‌اجمال به اوضاع و احوال زمان ائمه(ع) و مقدار تمكن و نقش هريك از آنها در بيان احكام اشاره كرده است، سپس از «كتاب»، «سنت»، «اجماع» و «عقل» به‌عنوان مصادر معتبر احكام و از «قياس»، «استحسان» و... به‌عنوان ادلّه نامعتبر در نزد شيعه ياد نموده است. | #نويسنده در ابتداى اين باب، به‌اجمال به اوضاع و احوال زمان ائمه(ع) و مقدار تمكن و نقش هريك از آنها در بيان احكام اشاره كرده است، سپس از «كتاب»، «سنت»، «اجماع» و «عقل» به‌عنوان مصادر معتبر احكام و از «قياس»، «استحسان» و... به‌عنوان ادلّه نامعتبر در نزد شيعه ياد نموده است. | ||