۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تاریخ غیبت کبری (ترجمه): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سيد محمد صدر' به 'سيد محمد صدر ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
'''تاريخ غيبت كبرى (ترجمه)'''، اثر [[صدر، محمد|سيد محمد صدر]]، تحليلى است از تاريخ دوران غيبت كبراى امام مهدى (عج) از دو منظر روايى و تاريخى كه به بيان ويژگى‌هاى دوران غيبت كبرى، زندگانى شخصى، وظائف الهى، نحوه غيبت امام(ع) و مشاهده آن حضرت در اين دوران پرداخته است. | |||
كتاب به زبان عربى و در سال 1390ق، نوشته شده است. | كتاب به زبان عربى و در سال 1390ق، نوشته شده است. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
نويسنده بعد از آوردن نمونه‌اى از احاديثى كه پيرامون غيبت حضرت مهدى (عج) روايت شده، دو برداشت ممكن از آن‌ها را بيان كرده است: | نويسنده بعد از آوردن نمونه‌اى از احاديثى كه پيرامون غيبت حضرت مهدى (عج) روايت شده، دو برداشت ممكن از آن‌ها را بيان كرده است: | ||
# موافق با عقيده غير اماميه: مهدى(ع) كسى است كه در زمان خود تولد يافته و زمين را از عدل پر خواهد كرد. طبق اين عقيده، دو غيبت از يكديگر جدا بوده و در فاصله بين دو غيبت، حضرت بر مردم آشكار شده و ظهور بعد از غيبت دومى خواهد بود. | |||
# موافق با عقيده اماميه: مهدى (عج) از روز تولدش در قرن سوم، تا هنگام ظهور زنده مى‌باشد. | |||
وى، پس از بررسى مجموع روايات، برداشت نخست را رد نموده و به سؤالات مطرح‌شده در اين زمينه پاسخ داده است. | وى، پس از بررسى مجموع روايات، برداشت نخست را رد نموده و به سؤالات مطرح‌شده در اين زمينه پاسخ داده است. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۲: | ||
نويسنده در مقدمه خود، معتقد است كه مسلمين در دوران فترت غيبت كبرى، در شرايطى دشوارتر از زندگى ديگر پيروان اديان آسمانى به سر برده و با برشمردن و توضيح ويژگى‌هاى زير، آن را دشوارترين دوره زندگى بشريت دانسته است: | نويسنده در مقدمه خود، معتقد است كه مسلمين در دوران فترت غيبت كبرى، در شرايطى دشوارتر از زندگى ديگر پيروان اديان آسمانى به سر برده و با برشمردن و توضيح ويژگى‌هاى زير، آن را دشوارترين دوره زندگى بشريت دانسته است: | ||
# قطع ارتباط كلى از رهبر؛ | |||
# حاكميت ظلم و جور؛ | |||
# شدت و وضوح امتحان الهى. | |||
بخش اول به بررسى تاريخ زندگى شخصى امام زمان (عج) در دوران غيبت كبرى و خصوصيات و صفاتى كه ايشان بدان‌ها متصف مى‌باشند پرداخته است. | بخش اول به بررسى تاريخ زندگى شخصى امام زمان (عج) در دوران غيبت كبرى و خصوصيات و صفاتى كه ايشان بدان‌ها متصف مى‌باشند پرداخته است. | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۲: | ||
وى براى ديدار با حضرت، اهداف و مقاصدى را برشمرده و براى هر يك مثالى زده است؛ از قبيل: | وى براى ديدار با حضرت، اهداف و مقاصدى را برشمرده و براى هر يك مثالى زده است؛ از قبيل: | ||
# هدايت و راهنمايى يك فرد و ملحق ساختن او به دوستداران و ياران حضرت. | |||
# كمك كردن يكى از دو طرف دعوا. | |||
# حل برخى از مسائل مشكلى كه علما از حل آن | |||
ها عاجز شده‌اند و... | |||
بخش دوم اختصاص دارد، به تدوين و بررسى رويدادها و حالاتى كه مجتمع انسانى به‌طور عام و جامعه اسلامى به‌طور خاص دارا مى‌باشند؛ بر حسب آنچه در روايات آمده و نيز آنچه قواعد عامه مقتضى آن است. | بخش دوم اختصاص دارد، به تدوين و بررسى رويدادها و حالاتى كه مجتمع انسانى به‌طور عام و جامعه اسلامى به‌طور خاص دارا مى‌باشند؛ بر حسب آنچه در روايات آمده و نيز آنچه قواعد عامه مقتضى آن است. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۹۷: | ||
مؤلف، مفهوم شرايط ظهور را از چند جهت مورد بررسى قرار داده است: | مؤلف، مفهوم شرايط ظهور را از چند جهت مورد بررسى قرار داده است: | ||
# فرق شرايط با علائم؛ | |||
# معنى و تعداد شرايط ظهور از جمله وجود طرح و برنامه عادلانه كامل، وجود رهبر و پيشوايى شايسته و ياران همكار؛ | |||
# ارتباط شرايط ظهور با برنامه‌ريزى الهى؛ | |||
# برنامه‌ريزى ويژه الهى براى ايجاد و پيدايش رهبر. | |||
وى بعضى از علائم، از قبيل مسخ شدن برخى از افراد و پيدا شدن صورت و سينه‌اى در خورشيد و... را با در نظر گرفتن ضوابط سندى، قابل اثبات ندانسته و با اين حال معتقد است، از بعضى از آن‌ها مى‌توان معانى دقيق رمزى به دست آورد و يا با موارد ديگر، تطبيق نمود. | وى بعضى از علائم، از قبيل مسخ شدن برخى از افراد و پيدا شدن صورت و سينه‌اى در خورشيد و... را با در نظر گرفتن ضوابط سندى، قابل اثبات ندانسته و با اين حال معتقد است، از بعضى از آن‌ها مى‌توان معانى دقيق رمزى به دست آورد و يا با موارد ديگر، تطبيق نمود. | ||
| خط ۱۳۰: | خط ۱۲۳: | ||
# مقدمه و متن كتاب. | |||
# پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حض | |||
رت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى (عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(ع) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع، ج1، ص233 و ص687. | |||