صحیفه سجادیه (ترجمه خلجی): تفاوت میان نسخه‌ها

در اين ترجمه دوباره (ويرايش دوم)، مترجم با آگاهى از بزرگى سخن- كه نازله روح پاك و مطهر [[امام سجاد(ع)]] و برجاى مانده جاويدانِ خانه نبوت و بازتابش آموزه‌ها و گزاره‌هاى بدل‌ناپذير نهايى‌ترين وحى الهى است- سعى نموده است تا با توجه به رعايت اصل امانت در ترجمه و همراه با جبران كاستى‌ها و احياناً تدارك سهوالقلم‌ها و تصحيح خطاهاى ترجمه نخست، ترجمه‌اى شيوا و رسا از اين متن گرانبهاء و بى‌نظير ارائه نمايد <ref>ر.ك: مقدمه، ص بيست‌وهشت</ref>.

همچنين سعى نموده است تا كلمه‌ها و جمله‌ها، در بسيارى موارد، به كلمه و جمله‌هاى سهل و روان و روزآمد و آسان، بدل شود تا مطالب براى عموم قابل فهم‌تر و مورد قبول‌تر باشد <ref>ر.ك: همان</ref>.

در ابتداى كتاب، مقدمه‌اى از مترجم در اشاره به حقيقت مفهوم دعا و زبان آن و نيز بيان ويژگى‌هاى ترجمه، افزوده شده است. وى معتقد است حقيقت دعا، همان توجه به خداوند و استمداد و مددخواهى از رحمت بيكران اوست كه در هر آفريده‌اى طبعاً وجود دارد و اساساً هر آفريده‌اى، خود را پديد آمده از اين جهان و مقهور و نيازمند به پروردگار اين جهان مى‌بيند و در ناتوانى و درماندگى‌هايش، به گونه طبيعى، از همان مبدايى كه رشته هستى‌اش بدان پيوسته است، مدد مى‌طلبد، به‌ويژه اين حالت توجه و استغاثه و مددخواهى، در هنگام درماندگى و بيچارگى‌اش به خوبى نمايان مى‌گردد <ref>ر.ك: همان، ص سيزده</ref>.

وى به اين نكته اشاره دارد كه صحيفه سجاديه، اگرچه شكل خطاب به خداوند و گفتگوى با اوست و در قالب و ساختار اعلام نيازها و حاجت‌خواهى انسان از خداى تعالى است، ليكن يك متن متقن تدريس و تعليم فلسفى، عرفانى، كلامى، اخلاقى و تربيتى است و به تعبير جامع‌تر و ژرف‌تر، يك متن ناب دينى است؛ يعنى مجموعه‌اى انعكاس يافته از وحى الهى محمدى است <ref>همان، ص بيست‌وشش</ref>.