۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
فتح القدير: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>'
جز (جایگزینی متن - 'ا«' به 'ا «') |
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
'''فتح القدير الجامع بين فنّي الرواية و الدراية من علم التفسير''' تأليف [[شوکانی، محمد|محمد بن على بن محمد شوكانى]] (متوفى 1250ق) تفسير كامل قرآن به زبان عربى و به روش روايى و اجتهادى (درايى) مى‌باشد كه در نوع خود كم‌نظير است. | '''فتح القدير الجامع بين فنّي الرواية و الدراية من علم التفسير''' تأليف [[شوکانی، محمد|محمد بن على بن محمد شوكانى]] (متوفى 1250ق) تفسير كامل قرآن به زبان عربى و به روش روايى و اجتهادى (درايى) مى‌باشد كه در نوع خود كم‌نظير است. | ||
شوكانى در مقدمه خود در تبيين انگيزه تأليف تفسير متذكر مى‌شود كه، چون تفسير جايگاه بالايى دارد و در بين علوم مختلف ممتاز است، و نيز مفسرين غالباً به دو گروه تقسيم شده‌اند: عده‌اى فقط روايت را در نظر گرفته و از بحث‌هاى ديگر اجتناب كرده‌اند و عده‌اى نيز فقط بحث‌هاى آلى مانند لغت، معانى، بيان و... را مطرح نموده، روايات تفسيرى پيامبر(ص) و صحابه و تابعين را مدنظر نداشته‌اند، هر كدام از اين دو گروه، كارى ناقص انجام داده‌اند؛ بنا به ضرورت جمع بين اين دو شيوه، تصميم گرفتم تفسيرى تأليف نمايم <ref>ر.ك. مقدمه مؤلف، ص14</ref> | شوكانى در مقدمه خود در تبيين انگيزه تأليف تفسير متذكر مى‌شود كه، چون تفسير جايگاه بالايى دارد و در بين علوم مختلف ممتاز است، و نيز مفسرين غالباً به دو گروه تقسيم شده‌اند: عده‌اى فقط روايت را در نظر گرفته و از بحث‌هاى ديگر اجتناب كرده‌اند و عده‌اى نيز فقط بحث‌هاى آلى مانند لغت، معانى، بيان و... را مطرح نموده، روايات تفسيرى پيامبر(ص) و صحابه و تابعين را مدنظر نداشته‌اند، هر كدام از اين دو گروه، كارى ناقص انجام داده‌اند؛ بنا به ضرورت جمع بين اين دو شيوه، تصميم گرفتم تفسيرى تأليف نمايم <ref>ر.ك. مقدمه مؤلف، ص14</ref> | ||
== روش تفسيرى == | == روش تفسيرى == | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
تسلط شوكانى بر علوم مختلف مانند لغت، نحو، صرف، بلاغت، اصول فقه، توحيد، اسباب النزول، قصص، ناسخ و منسوخ، احاديث نبوى و فقه، از او مفسرى توانا ساخته و سبب شده جمع او بين روايت و درايت در تفسير بر محمد بن يحيى بن بهران كه قبل از او چنين كارى را تجربه كرده است، بهتر و مفيدتر و بسيطتر انجام گيرد. ايشان در مقدمه خود اشاره‌اى به فضل قرآن، فوايد معرفت به احكام آن، و آشنايى با سور مكى و مدنى دارد. | تسلط شوكانى بر علوم مختلف مانند لغت، نحو، صرف، بلاغت، اصول فقه، توحيد، اسباب النزول، قصص، ناسخ و منسوخ، احاديث نبوى و فقه، از او مفسرى توانا ساخته و سبب شده جمع او بين روايت و درايت در تفسير بر محمد بن يحيى بن بهران كه قبل از او چنين كارى را تجربه كرده است، بهتر و مفيدتر و بسيطتر انجام گيرد. ايشان در مقدمه خود اشاره‌اى به فضل قرآن، فوايد معرفت به احكام آن، و آشنايى با سور مكى و مدنى دارد. | ||
شيوه شوكانى چنين است كه در آغاز، آيات را ذكر مى‌كند و تفسيرى معقول از آن ارائه مى‌دهد. آنگاه به روايات تفسيرى گذشتگان مى‌پردازد. به تناسب بين آيات عنايت ندارد و آن را بى‌فايده دانسته و تكلفى دور از انصاف بر اساس رأى شخصى، محسوب مى‌كند <ref>متن كتاب، ج 1، ص 85 ذيل آيات 40 تا 42 بقره</ref> | شيوه شوكانى چنين است كه در آغاز، آيات را ذكر مى‌كند و تفسيرى معقول از آن ارائه مى‌دهد. آنگاه به روايات تفسيرى گذشتگان مى‌پردازد. به تناسب بين آيات عنايت ندارد و آن را بى‌فايده دانسته و تكلفى دور از انصاف بر اساس رأى شخصى، محسوب مى‌كند <ref>متن كتاب، ج 1، ص 85 ذيل آيات 40 تا 42 بقره</ref> | ||
اعتماد وى در لغت بيشتر به مبرّد، ابوعبيده و فرّاء است. كمتر به اختلاف قرائت‌ها اشاره مى‌كند و در حدّ لزوم به آنها مى‌پردازد. ذيل آيات احكام، اختلاف آراى فقهى مذاهب را با ذكر دلايلشان يادآور مى‌شود و با آزادى نظر كامل و استنباط شخصى درباره آنها به داورى مى‌نشيند. اهتمام شوكانى بيشتر به نحاس، ابن عطيه دمشقى، ابن عطيه اندلسى، قرطبى، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و [[سيوطى]] بوده است. | اعتماد وى در لغت بيشتر به مبرّد، ابوعبيده و فرّاء است. كمتر به اختلاف قرائت‌ها اشاره مى‌كند و در حدّ لزوم به آنها مى‌پردازد. ذيل آيات احكام، اختلاف آراى فقهى مذاهب را با ذكر دلايلشان يادآور مى‌شود و با آزادى نظر كامل و استنباط شخصى درباره آنها به داورى مى‌نشيند. اهتمام شوكانى بيشتر به نحاس، ابن عطيه دمشقى، ابن عطيه اندلسى، قرطبى، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و [[سيوطى]] بوده است. | ||