المدخل إلی دراسة علم الجرح و التعديل: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه، ضمن اشاره به موضوع كتاب و بيان اهميت مسئله جرح و تعديل در علم حديث، به ذكر عناوين فصول كتاب، پرداخته شده است <ref>مقدمه، ص5-10</ref>.

در فصل مقدماتى، به تعريف اسناد و بيان اهميت آن و نيز توجه محدثين به اين امر، پرداخته شده است <ref>متن كتاب، ص13-22</ref>.

در قسم اول، ضمن تعريف لغوى و اصطلاحى علم جرح و تعديل، به بحث از مشروعيت، چگونگى پيدايش اين علم و اهميت آن، پرداخته شده است <ref>همان، ص25-42</ref>.

در بيان مشروعيت اين علم، نويسنده به اين نكته اشاره نموده است كه هدف اصلى از جرح و تعديل، صيانت از شريعت و جلوگيرى از راه‌يابى خطا و كذب در آن بوده و همان‌گونه‌كه جرح در مورد شهود جايز مى‌باشد، در مورد روايات نيز جايز است. وى در اثبات اين امر، به دلايلى از قرآن، سنت، اجماع و نوشته‌هاى علما، تمسك جسته است <ref>همان، ص29-30</ref>.

1. طبقه متشددين: اينان عبارتند از: شعبة بن حجاج، يحيى بن سعيد قطان، مالك بن انس، عفان بن مسلم، يحيى بن معين، على بن مدينى، جوزجانى، ابوحاتم رازى، ابن خراش، نسائى، ابن حبان، ازدى، ابن قطان، [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] <ref>همان، ص52-59</ref>.

2. طبقه متساهلين: اينان عبارتند از: ترمذى، ابن حبان (نويسنده، اين شخص را به دليل افراط در جرح و تفريط در تعديل، هم در طبقه متشددين ذكر كرده و هم در طبقه متساهلين) و [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] <ref>همان، ص61-64</ref>.

3. طبقه معتدلين: اينان عبارتند از: امام [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، امام بخارى، ابوزرعه، ابن عدى و دارقطنى <ref>همان، ص67-69</ref>.

در قسم سوم، به بيان آداب و شروط جارح و معدِّل پرداخته شده است. از جمله آداب ذكرشده، عبارتند از: استفاده از الفاظى نيكو در جرح و تعديل، خوددارى كردن از تجريح در حضور بزرگان و شيوخ، رعايت انصاف و اعتدال، دورى از اسراف در تجريح <ref>همان، ص73</ref>.

الف)- توانايى علمى كافى؛ يعنى برخوردارى از امورى همچون: حافظه قوى؛ مراقبت؛ تميز بين اسباب جرح و تعديل و شناخت اختلافات در آن؛ اطلاع بر اختلافات عقايد؛ دورى كردن از تجريح به‌واسطه ظن؛ عدم اسراف در جرح، استقصاء تام در جرح و تعديل و... <ref>همان، ص77-84</ref>.

ب)- متانت در دين؛ يعنى داشتن امورى همچون: صدق؛ تقوى؛ ورع و...<ref>همان، ص85</ref>.

در قسم چهارم، دو مسئله مهم در جرح و تعديل مطرح شده است. اين دو مسئله عبارتند از: جرح مبهم و تعارض جرح و تعديل با يكديگر <ref>همان، ص113-119</ref>.

در قسم پنجم، ضمن تعريف عدالت و ضبط و احكام متعلق به اين دو، صفاتى كه باعث مى‌شود دارنده آن، روايتش قبول يا رد شود، بررسى گرديده است <ref>همان، ص123-170</ref>.

در قسم اول، ابتدا مراتب الفاظ جرح و تعديل نزد علما و بزرگانى همچون ابن ابى‌حاتم، ابن صلاح، [[ذهبى]]، حافظ عراقى، سخاوى و ابن حجر بيان و پس از بررسى آن‌ها، قول مختار نويسنده، ذكر شده است <ref>همان، ص177-216</ref>.

در قسم دوم، به تشريح عباراتى در جرح و تعديل پرداخته شده كه داراى ابهام بوده و فهم آن‌ها، نياز به تأمل بيشترى دارد. در اين زمينه، 46 عبارت، شرح و توضيح داده شده كه برخى از آن‌ها عبارتند از: «إلى صدق ما هو»، «إلى ضعف ما هو»، «دجال من الدجاجلة»، «سكتوا عنه»، «صدوق»، «ضعيف ضعيف»، «على يدي عدل»، «فلان أحب إلى منه»، «فيه خلف»، «كأنه مصحف»، «كذا و كذا»، «لا بأس به»، «ليس بشيء»، «مجهول»، «منكر الحديث» و...<ref>همان، ص219-283</ref>.

در قسم سوم، به بررسى و بحث پيرامون جرح و تعديل به‌وسيله اشاره، پرداخته شده است. از جمله كسانى كه در جرح و تعديل روات، از اين روش استفاده كرده‌اند، عبارتند از: يحيى بن سعيد قطان (متوفى 198ق)، على بن مدينى (متوفى 234ق)، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] (متوفى 241ق)، ابوزرعه رازى (متوفى 264ق) و ابوحاتم رازى (متوفى 277ق) <ref>همان، ص289-292</ref>.

1. علماى قرن دوم هجرى كه عبارتند از: اوزاعى، شعبة بن حجاج، سفيان ثورى، مالك بن انس، عبدالله بن مبارك، سفيان بن عيينه، يحيى بن سعيد قطان و عبدالرحمن بن مهدى <ref>همان، ص299-311</ref>.

2. علماى قرن سوم هجرى كه عبارتند از: يحيى بن معين، على بن مدينى، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، دحيم، عمرو بن على بن فلاس، بخارى، جوزجانى، عجلى، مسلم بن حجاج، ابوزرعه رازى، ابوداود، ابوحاتم رازى، فسوى، ترمذى و ابن خراش <ref>همان، ص317-336</ref>.

3. علماى قرن چهارم هجرى كه عبارتند از: نسائى، ساجى، ابن خزيمه، عقيلى، ابن ابى‌حاتم رازى، ابن عقده، ابن حبان، ابن عدى، ابواحمد حاكم، ابن شاهين، دارقطنى و ازدى <ref>همان، ص341-356</ref>.

4. علماى بعد از قرن چهارم هجرى كه عبارتند از: [[ذهبى]]، عراقى، ابن حجر و سخاوى <ref>همان، ص360-366</ref>.

قسم اول: كتبى كه پيرامون ثقات نوشته شده است، از جمله: «تاريخ الثقات» عجلى، «كتب الثقات» و «مشاهير علماء الأمصار» ابن حبان، «تاريخ أسماء الثقات ممن نقل عنهم العلم» ابن شاهين، «المدخل إلى الصحيحين» [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] و...<ref>همان، ص375-388</ref>.

قسم دوم: كتبى كه در مورد ضعفا نوشته شده است، از جمله: «الضعفاء الكبير» و «الضعفاء الصغير» بخارى، «الشجرة في أحوال الرجال» جوزجانى، «كتاب الضعفاء و المتروكين» ابوزرعه رازى، «الضعفاء و المتروكين» نسائى، «الضعفاء» عقيلى و...<ref>همان، ص397-417</ref>.

قسم سوم: كتبى كه در مورد ثقات و ضعفا با هم نوشته شده است، از جمله: «طبقات الكبرى» ابن سعد، «كتاب المعرفة و التاريخ» فسوى، «التاريخ و العلل» و «معرفة الرجال» ابن معين، «العلل و معرفة الرجال» [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، «التاريخ الكبير» و «التاريخ الأوسط» بخارى و... <ref>همان، ص428-447</ref>.

قسم چهارم: مصنفاتى در مورد رجالى كه در كتب حديثى خاص وجود دارند، مانند: مصنفات در رجال «[[صحيح بخارى]]»، از جمله: «أسامي من روى عنهم البخاري» ابن عدى، «ذكر أسماء التابعين و من بعدهم ممن صحت روايته عن الثقات عند البخاري» دارقطنى، «تسمية المشايخ الذين روى عنهم الإمام البخاري في كتابه الجامع الصحيح» ابن منده؛ مصنفات در «رجال [[صحيح مسلم]]»، مانند: «رجال [[صحيح مسلم]]» ابن منجويه، «خلاصة القول المفهم على تراجم رجال جامع الإمام مسلم» بويطى و...<ref>همان، ص487-498</ref>.

قسم پنجم: كتب سؤالات در جرح و تعديل، از جمله: «سؤالات ابن جنيد» و «سؤالات الدارمي» ابن معين، «سؤالات عبدالله» امام احمد، «سؤالات ابى‌بكر الأثرم» [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و...<ref>همان، ص507-521</ref>.

قسم ششم: كتب جرح و تعديلى كه در مورد رجال مكان معينى نوشته شده است، مانند: «تاريخ واسط» بحشل، «مختصر طبقات علماء إفريقية و تونس» ابوالعرب، «مشاهير علماء الأمصار» ابن حبان، «تاريخ الرقة» قشيرى و...<ref>همان، ص532-640</ref>.