۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فخر رازی' به 'فخر رازی ') |
جز (جایگزینی متن - 'شیخ طوسی' به 'شیخ طوسی ') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
از جمله منابعی که این خبر را متذکر شدهاند میتوان به جامع الاصول من احادیث الرسول ابن اثیر، تفسیر ابن ابی حاتم، جامع البیان فی تأویل القرآن (تفسیر الطبری)، معرفة علوم الحدیث [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]] ، المعجم الاوسط طبرانی و تفسیر الثعلبی اشاره نمود<ref>ر.ک: همان، ص28-18</ref>. | از جمله منابعی که این خبر را متذکر شدهاند میتوان به جامع الاصول من احادیث الرسول ابن اثیر، تفسیر ابن ابی حاتم، جامع البیان فی تأویل القرآن (تفسیر الطبری)، معرفة علوم الحدیث [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]] ، المعجم الاوسط طبرانی و تفسیر الثعلبی اشاره نمود<ref>ر.ک: همان، ص28-18</ref>. | ||
در دومین فصل از کتاب، دلالت آیه ولایت بر ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) بررسی شده است. علمای شیعه از قدیمالایام به این آیه استدلال کردهاند. سید مرتضی لفظ «ولیکم» در آیه را چنین معنا میکند: شخصی که به تدبیر امورتان اولی و اطاعت از او بر شما واجب است. او نیز ثابت نمود که مشارالیه در «و الذین آمنوا» امیرالمؤمنین(ع) است و میگوید دلالت نص آیه بر امامت علی(ع) روشن است<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>. شیخ | در دومین فصل از کتاب، دلالت آیه ولایت بر ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) بررسی شده است. علمای شیعه از قدیمالایام به این آیه استدلال کردهاند. سید مرتضی لفظ «ولیکم» در آیه را چنین معنا میکند: شخصی که به تدبیر امورتان اولی و اطاعت از او بر شما واجب است. او نیز ثابت نمود که مشارالیه در «و الذین آمنوا» امیرالمؤمنین(ع) است و میگوید دلالت نص آیه بر امامت علی(ع) روشن است<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] ، خواجه نصیرالدین طوسی و علامه حلی از دیگر علمای شیعی هستند که دیدگاه آنها در اثبات امامت به این آیه ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص68-66</ref>. | ||
در فصل سوم کتاب، مناقشات و شبهات مخالفین مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. مؤلف در ابتدای این فصل تأکید می¬کند که استدلال بر این آیه از قویترین ادله بر امامت امیرالمؤمنین علی(ع) است چراکه مستند به کتاب و سنت ثابت مورد پذیرش فریقین است؛ لذا نهایت تلاش خود را بر رد شبهات بهکار بردهاند. در رد این استدلال و نشر شبهه، معتزله و اشاعره با هم مشارکت کردهاند و بنابر تحقیقات من مهم¬ترین شبهات را در اینباره معتزله وارد کردهاند و اشاعره از آنها پیروی کردهاند<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>. | در فصل سوم کتاب، مناقشات و شبهات مخالفین مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. مؤلف در ابتدای این فصل تأکید می¬کند که استدلال بر این آیه از قویترین ادله بر امامت امیرالمؤمنین علی(ع) است چراکه مستند به کتاب و سنت ثابت مورد پذیرش فریقین است؛ لذا نهایت تلاش خود را بر رد شبهات بهکار بردهاند. در رد این استدلال و نشر شبهه، معتزله و اشاعره با هم مشارکت کردهاند و بنابر تحقیقات من مهم¬ترین شبهات را در اینباره معتزله وارد کردهاند و اشاعره از آنها پیروی کردهاند<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>. |
ویرایش