شد الإزار في حط الأوزار عن زوار المزار: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR11517J1.jpg|بندانگشتی|شد الأزار في حط الأوزار عن زوار المزار]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type='bookName'|شد الأزار في حط الأوزار عن زوار المزار

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|شد الازار فی حط الاوزار عن زوار المزار، یا "المزارات - مزارات شیراز"

|-

|data-type='authors'|[[اقبال آشتیانی، عباس]] (محقق)

[[جنید شیرازی، جنید بن محمود]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏DSR‎‏ ‎‏2097‎‏ ‎‏/‎‏ی‎‏75‎‏ ‎‏ج‎‏9

|موضوع  

|data-type='subject'|آرامگاه‏ها - ایران - شیراز

زیارتگاه‏های اسلامی - ایران - شیراز

شیراز - آرامگاه‏ها

شیراز - سرگذشت نامه

|ناشر  

|data-type='publisher'|چاپخانه مجلس

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|تهران - ایران

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1328 هـ.ش  

 

== معرفى اجمالى ==

 

 

«شد الازار فى حط الاوزار عن زوار المزار»، اثر معين‌الدين ابوالقاسم جنيد شيرازى از وعّاظ و شعراى شيراز، در حدود سال 791ق، در شرح احوال و تعيين محل قبر جمع كثيرى از زهّاد، علماء، امراء و سلاطينى كه در شيراز دفن شده بودند، نوشته شده است.

از آن جا كه نيت نويسنده اين بوده است كه كتاب براى زوّار مزارات شيراز در حكم راهنمايى باشد، مطالب به عدد ايام هفته، به هفت قسمت يا هفت نوبت كه هر قسمت يا نوبت شامل ذكر مدفونين يكى از قبرستان‌هاى معروف شيراز باشد، تقسيم شده تا زيارت كننده هر كدام را به نوبت در يكى از ايام هفته و يا هر كدام را در يك شب جمعه يا صبح شنبه زيارت كرده و باين ترتيب زيارت خود را از تمام آن‌ها در هفت روز يا هفت هفته، به انجام رساند.

در احوالات سيبويه كه از علماى علم نحو مى‌باشد، چنين ذكر آمده كه كنيه وى، ابوبشر بوده و علم نحو را نزد خليل و يونس نحوى و علم اللغه را از اخفش فراگرفته است. نويسنده به نقل از قاضى جمال‌الدّين مصرى، معتقد است كه قبر وى نيز در قبرستان باهليه مى‌باشد؛ هر چند مكان دقيق آن مشخص نيست.

سوم: در ذكر مدفونين قبرستان دارالسلم است؛ از جمله: شيخ سلم بن عبدالله صوفى، مؤمل بن محمد الجصاص، ابوالسائب، ابومبارك عبدالعزيز، ابوطاهر شيرازى، احمد بن يحيى، شيخ بهاءالدين معروف به شلكو، سعدالدين اديب، شهاب‌الدين بيضاوى، شيخ موفق‌الدين، احمد بن عبدالله شهره، مجدالدين سودانى و...

مدفونين قبرستان امّ كلثوم و شيرويه در چهارم معرفى شده‌اند. برخى از اين افراد عبارتند از: سيده امّ كلثوم، ابابكر زاهد، ابوسعيد ساوجى، عبدالرحمن اقليدى، جمال‌الدين بوشكانى، قوام‌الدين نعيم، حسن ديلمى، نورالدين خفرى، ضياءالدين سلمانى، شيخ شهاب‌الدين سهروردى و...

از جمله اين افراد، شيخ ابراهيم كرجى مى‌باشد كه يكى از بزرگان صوفيه و از زهاد معروف عصر خويش بود. درباره وفات يا شهادت ايشان اقوال مختلفى نقل شده، اما نويسنده موثق‌ترين آن‌ها را شهادت وى به دست گروهى از ظلمه مى‌داند كه درپى يافتن جماعتى بودند كه به شيخ پناهنده شدند و از آن جا كه وى حاضر به تسليم آن‌ها نشد، وى را به شهادت رساندند. بر روى قبر وى مكتوب است كه ايشان در سال 301ق به شهادت رسيدند.

احمد بن موسى(ع) كه به شاه چراغ معروف است، بعد از شهادت امام رضا (ع)، در زمان مأمون، وارد شيراز گرديده و در همان جا به شهادت رسيد. نويسنده از برخى كرامات و احوالات ايشان نام برده؛ از جمله اين كه وى قريب به هزار بنده و كنيز را در راه خدا آزاد نمود. مؤلف معتقد است كه مزار ايشان تا مدت‌ها مخفى بود تا اين كه در زمان امير مقرّب‌الدّين مسعود بن بدر، آشكار گرديد. هنگام پيدا شدن پيكر مطهر ايشان، بدن وى سالم و تازه بوده و همراه آن زره و انگشترى يافت مى‌گردد كه بر روى آن «العزّه للّه احمد بن موسى» نقش بسته بود و بدين وسيله ايشان شناسايى مى‌شوند.

حواشى و اضافاتى از [[قزوینی، محمد|محمد بن عبدالوهاب قزوينى]] پيرامون كتاب در انتهاى مطالب آمده است.

كتاب توسط عيسى پسر مؤلف، به فارسى ترجمه شده و «ملتمس الاحبا خالصاً من الريا» نام دارد كه به همت دكتر نورانى وصال در شيراز، به چاپ رسيده است. اين ترجمه به «هزار مزار» و يا «هزار و يك مزار» شهرت دارد.

پاورقى‌ها توسط مصحح، عبّاس اقبال، به ذكر منابع و توضيح برخى كلمات و عبارات پرداخته است.

== منابع ==

1- مقدمه و متن كتاب.