شرح الإشارات و التنبيهات (للفخر الرازي): تفاوت میان نسخه‌ها

وى در نمط نهم نيز به تعريف زاهد، عابد و عارف و تفاوت درجه هر كدام سپس به بيان هدف هر يك از اينها از زهد و عبادت و اينكه عارف مطلوبى جز خدا ندارد پرداخته است. او سپس از اولين منزل سير و سلوك كه اهل عرفان آنرا اراده ناميده اند و سالك در آن مرحله به نام مريد ناميده مى شود سخن گفته است. اراده عبارتست از نوعى شوق و رغبت كه در اثر برهان يا تعبد و ايمان در انسان براى چنگ زدن به دستگيره با استحكام حقيقت پديد مى آيد آنگاه سر و باطن او به جنبش مى آيد تا به اتصال به حقيقت دست يابد اين كه [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] اراده را اول منزل خوانده است البته مقصور بعد از يك سلسله منازل ديگر است، كه آنها را بدايات و ابواب و معاملات واخلاق مى نامند. يعنى از آنجا كه در اصطلاح عرفا اصول خوانده مى شود و حالت عرفانى پديد مى آيد اراده اول منزل است. او از رياضت و اهداف آن بحث مى كند و زهد حقيقى را براى از بين بردن موانع و شواغل خارجى، و عبادت و قول و سماع را به جهت تهذيب نفس و فكر لطيف و عشق عفيف را براى تلطيف سرّ مفيد مى داند. در مرحله بعد وقت و وجد را تعريف مى كند عارف چون در اراده و رياضت پيش رود در اوّلين منزل از منازل وجدان انوارى بر قلبش طلوع مى كند كه لذيذ است و به سرعت مى گذرد گوئى مثل برقى مى جهد و خاموش مى گردد. و بالاخره [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]] در آخرين فصل از نمط نهم متذكر مى شود كه علت انكار بعضى مردمان نسبت به مسائل عرفانى جهل و نادانى آنان است. زيرا جناب حق متعال والاتر از آن است كه هر كس بدان راه يابد بلكه همواره افراد محدود يكى بعد از ديگرى به اين كمال دست مى يابند و اين نوع كمال براى هر كسى ميّسر نيست.