نفح الطيب من غصن الأندلس الرطيب: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR02278J1.jpg|بندانگشتی|نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب]]

|-

! نام کتاب!! data-type='bookName'|نفح الطیب من غصن الأندلس الرطیب

|-

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[مقری، احمد بن محمد]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏DP‎‏ ‎‏101‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏7‎‏ن‎‏7

|موضوع  

|data-type='subject'|ابن خطیب، محمد بن عبدالله، 713 - 776ق. - سرگذشت نامه

اندلس - سرگذشت نامه

|ناشر  

|data-type='publisher'|دار الفکر

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|بیروت - لبنان

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1419 هـ.ق  

«نفح الطيب من غصن الاندلس الرطيب و ذكر وزيرها لسان الدين بن الخطيب» کتابى است كه بدون ترديد تشويق دمشقيان در تأليف آن كه مهمترين اثر ادبى مقّرى است، مؤثر افتاده است.خود او مى‌گويد كه ضمن گفتگو با دوستان به‌ويژه با احمد بن شاهين غالبا از اندلس ياد مى‌كردند و ظاهرا سخنان او دلبستگى و علاقه‌اى فراوان در دل احمد بن شاهين نسبت به شخصيت و نبوغ لسان الدين بن خطيب پديد آورد، از اين رو به مقرى اصرار كرد كه كتابى ويژه دربارۀ ابن خطيب بنويسد.مقرى به علل مختلف مدتها از قبول اين تقاضا إبا داشت ولى از آنجا كه نمى‌توانست با علاقه شخصى خود مقابله كند كار تأليف آن را آغاز و در مدت يك سال در /27رمضان1038/ ق از آن فراغت يافت و به احتمال قوى فقط متن اولى را پديد آورد و آن را پذيراست.

در اين مرحله كتاب همه مربوط به ابن خطيب بود، بدين جهت عنوان «عرف الطيب في التعريف بالوزير ابن‌الخطيب» داشت.در آغاز تأليف، اين انديشه در ابن مقّرى نفوذ كرد كه بايد اين بحث را با گفتگو درتاريخ قديم و جديد اندلس و ادب آن به طور كلى، كامل كند.بدين‌سان و به تدريج ضمن آماده كردن متن‌دوم كتاب،قسمت تازه و مستقلى به‌وجود آمد كه رنگ عمومى داشت و در كتاب او مقام اول يافت و تقريبا2/3 آن را فرا گرفت.مؤلف كتاب خود را به صورت نهايى در 1039 هجرى به پايان برد و عنوانى‌را به آن داد كه جامع هر دو موضوع باشد يعنى:نفح الطيب من غصن الاندلس...».قسمت اول‌كتاب خاص اندلس به‌طور كلى است.كتاب دو قسمت است مطالب هر قسمت بر طبق فصل‌بندى‌اولى، منظم و مرتب است.البته در آخر كتاب مطالب با عنوانها هماهنگ نيست.هر يك از دو قسمت‌هشت باب دارد.مقرى در مقدمه مفصل كتاب مطالبى از سرگذشت زندگى خويش و تاريخ تأليف كتاب‌مى‌آورد.اين كتاب جزو سفرنامه‌هاى علمى به شمار مى‌رود.قسمت دوم كتاب، مطالعه‌اى‌مفصّل دربارۀ لسان الدين ابن خطيب، وزير و اديب معروف غرناطه در قرن هشتم هجرى است.

چنانكه گفته شد، اثر مقرى جزو سفرنامه‌هاى علمى به شمار مى‌رود ولى نمونۀ انحطاط اين رشته است.

تقريبا مطالب واقعى وى منحصر به تاريخ رفت و آمدها يا رسيدن به جايى است، كه عموما دقيق اما مختصر است.نام دانشوران محلّى كه معمولا در اين نوع از سفرنامه‌ها هست در كتاب مقرى‌نيست بجز ياران دمشق كه به تفصيل از آنها سخن مى‌گويد.مطالب بيش از حدّ طولانى و مفصل است.مطالب تكرارى فراوانى در آن به چشم مى‌خورد.عيب اساسى كتاب اين است كه با اين‌حجم زياد مطالب چون بيابانى بى‌راهنماست.

طبع ليدن به سال 1855 م تا 1861 م در 2 جلد توسط:دوزى،دوگا، كريل و رايت.اين چهار نفر با استفاده از نسخه‌هاى خطى كتابخانه‌هاى لندن،پاريس، آكسفورد، برلين و...به طبع آن اقدام نموده‌اندچاپ قاهره در 4 جلد در سال 1304 هجرى كه ضبط و تصحيح آن را محمد قاسم الحسينى عهده‌دارگشته است.

چاپ ديگر اين كتاب با تحقيقات محيى الدين عبدالحميد، كه تا حد زيادى از اغلاط تهى است، منتشر شده است.

جلد 1 در 354 صفحه،جلد 2 در 488 صفحه،جلد 3 در 410 صفحه،جلد 4 در 430 صفحه،جلد 5 در 444 صفحه،جلد 6 در 389 صفحه،جلد 7 در 381 صفحه،جلد 8 در 327 صفحه،جلد 9 در 335 صفحه و جلد 10 در 406 صفحه.

== منابع==

1-كراچكوفسكى، تاريخ نوشته‌هاى جغرافيايى در جهان اسلامى،ص 577-583، ترجمه:ابوالقاسم پاينده