۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بغوی، حسین بن مسعود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '،ل' به '، ل'
جز (جایگزینی متن - '»م' به '» م') |
جز (جایگزینی متن - '،ل' به '، ل') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
ابومحمد،حسين بن مسعود فرّاء بغوى شافعى، محدث، مفسر،فقيه و مقرء، مشهور به «محيى السنة» و «ركن الدين»از علماى قرن پنجم هجرى خراسان بزرگ،در قريه بغ يا بغثور، سرزمينى بين هرات و مرورود از بلاد خراسان بزرگ به سال 433 ه بدنيا آمد.در همانجا نشو و نما نموده به تحصيل اشتغال يافت،در فراگيرى علوم شرعى، بويژه فقه بنابر مذهب شافعى تلاش نمود و بر اين مذهب تمايل داشت(تا هنگاميكه صاحب تحقيق و ترجيح گرديد و به اقوال و ادلۀ ديگر مذاهب اهل سنت آگاه شد و به عنوان متمسك به قرآن و سنت معروف گرديد.)سپس براى تحصيل بيشتر به مرورود هجرت نمود و در آنجا نزد قاضى حسين بن محمد مرورودى،فقيه شافعى، به فراگيرى فقه مشغول شد و مدت زمانى ملازم وى گشت.سپس به طوس، سرخس و ديگر مناطق خراسان سفر نموده، از علماى زياد آن | ابومحمد،حسين بن مسعود فرّاء بغوى شافعى، محدث، مفسر،فقيه و مقرء، مشهور به «محيى السنة» و «ركن الدين»از علماى قرن پنجم هجرى خراسان بزرگ،در قريه بغ يا بغثور، سرزمينى بين هرات و مرورود از بلاد خراسان بزرگ به سال 433 ه بدنيا آمد.در همانجا نشو و نما نموده به تحصيل اشتغال يافت،در فراگيرى علوم شرعى، بويژه فقه بنابر مذهب شافعى تلاش نمود و بر اين مذهب تمايل داشت(تا هنگاميكه صاحب تحقيق و ترجيح گرديد و به اقوال و ادلۀ ديگر مذاهب اهل سنت آگاه شد و به عنوان متمسك به قرآن و سنت معروف گرديد.)سپس براى تحصيل بيشتر به مرورود هجرت نمود و در آنجا نزد قاضى حسين بن محمد مرورودى،فقيه شافعى، به فراگيرى فقه مشغول شد و مدت زمانى ملازم وى گشت.سپس به طوس، سرخس و ديگر مناطق خراسان سفر نموده، از علماى زياد آن ديار،قرائت، لغت، تفسير،حديث و علوم ديگر فرا گرفت.تا آنكه به «محيى السنة»،«ركن الدين» و «شيخ الاسلام» مشهور گشت. | ||
دربارۀ ويژگيهاى اخلاقى او نوشته‌اند عالمى عامل و پرهيزكار و پارسا و قانع بود.و بى وضو در كلاس حاضر نمى‌شد و نان خالى مى‌خورد.وى از پيشوايان مذهب شافعى و در حديث و تفسير صاحب نظر و دانشمند بود.[[ذهبى]] در «تذكرة الحفاظ»، سبكى در «طبقات شافعيه»،[[سيوطى]] در «طبقات المفسرين»، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در «[[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية]]»ابن عماد حنبلى در «شذرات الذهب»،[[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] در «الوفيات» و ديگران او را بسيار ستوده‌اند. | دربارۀ ويژگيهاى اخلاقى او نوشته‌اند عالمى عامل و پرهيزكار و پارسا و قانع بود.و بى وضو در كلاس حاضر نمى‌شد و نان خالى مى‌خورد.وى از پيشوايان مذهب شافعى و در حديث و تفسير صاحب نظر و دانشمند بود.[[ذهبى]] در «تذكرة الحفاظ»، سبكى در «طبقات شافعيه»،[[سيوطى]] در «طبقات المفسرين»، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در «[[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية]]»ابن عماد حنبلى در «شذرات الذهب»،[[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] در «الوفيات» و ديگران او را بسيار ستوده‌اند. | ||