۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
رسائل فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف '
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف ') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
1- رسالۀ آئينۀ حكمت: | 1- رسالۀ آئينۀ حكمت: | ||
اين كتاب را | اين كتاب را مؤلف در قضاوت بين حكماء و مخالفين آنها نوشته است و در واقع، رد ايرادات مخالفين حكمت مى‌باشد. | ||
اين كتاب از يك مقدمه و سه باب تشكيل يافته است. | اين كتاب از يك مقدمه و سه باب تشكيل يافته است. | ||
مؤلف در مقدمه علت نگارش كتاب را بيان كرده و دغدغۀ بعضى از اهل دين را در مورد حكمت و تعليم و تعلم آن بى‌مورد مى‌داند. | |||
باب اول: در اين باب | باب اول: در اين باب مؤلف حكمت را تعريف و فضيلت آن را بيان مى‌نمايد. | ||
باب دوم: در اين باب | باب دوم: در اين باب مؤلف بعضى از مسائل حكمى را شرح داده و پس از بيان شواهد قرآنى و روايى آنها، موافقت حكمت را با قرآن و روايات اثبات مى‌نمايد.مسائلى كه در اين بخش آمده، عبارتند از: عينيت وجود واجب الوجود، صفات او، علم او، علم خداوند به جزئيات، اراده و اختيار خداوند، غايت فعل او، حدوث و قدم عالم، احوال مجردات، معجزات و معاد، كه مجموعا در 10 فصل مورد بحث واقع شده است. | ||
باب سوم: در اين باب | باب سوم: در اين باب مؤلف اخبار اهل بيت(ع) را كه صراحتا يا تلويحا دلالت بر فضيلت و مدح حكمت شده است، طى 2 فصل بيان مى‌كند. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
كتاب اصول دين يا اصول خمسه و خوف و رجاء در اثبات اصول خمسۀ شيعه؛ يعنى توحيد، عدل، نبوت، امامت و معاد مى‌باشد. | كتاب اصول دين يا اصول خمسه و خوف و رجاء در اثبات اصول خمسۀ شيعه؛ يعنى توحيد، عدل، نبوت، امامت و معاد مى‌باشد. | ||
در اين كتاب | در اين كتاب مؤلف با استفاده از براهين عقلى و دلائل نقلى و اخبار اهل بيت اصول پنج‌گانۀ شيعه را اثبات مى‌نمايد. | ||
==ساختار و گزارش محتوا== | ==ساختار و گزارش محتوا== | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
اين كتاب از پنج فصل تشكيل يافته كه عبارتند از: | اين كتاب از پنج فصل تشكيل يافته كه عبارتند از: | ||
1-توحيد: در اين فصل | 1-توحيد: در اين فصل مؤلف توحيد را تعريف نموده و وجود حضرت حق جل جلاله را روشن‌تر از آن دانسته كه نياز به اقامۀ دليل باشد. | ||
2-عدل: در اين فصل عدل را تعريف نموده و مراد شيعه را از عدل الهى بيان مى‌نمايد. | 2-عدل: در اين فصل عدل را تعريف نموده و مراد شيعه را از عدل الهى بيان مى‌نمايد. | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
3-نبوت: در اين فصل نبوت را تعريف نموده، خاتميت پيامبر(ص) را بيان و به معجزات آن حضرت اشاره نموده است. | 3-نبوت: در اين فصل نبوت را تعريف نموده، خاتميت پيامبر(ص) را بيان و به معجزات آن حضرت اشاره نموده است. | ||
4-امامت: در اين فصل | 4-امامت: در اين فصل مؤلف ابتداء امامت را تعريف كرده، سپس مفصل‌تر از فصول قبل به اثبات امامت ائمۀ اثنى عشر مى‌پردازد. | ||
5-معاد: در اين فصل | 5-معاد: در اين فصل مؤلف معاد را تعريف نموده و از سكرات موت، قبور، برزخ تا قيامت، روز قيامت، صفات دوزخ، احوال اهل دوزخ، صفات بهشت و حال اهل بهشت بحث مى‌كند. | ||
اين كتاب براى عموم مردم نوشته شده است و در بحث‌هاى توحيد، عدل و نبوت اختصار فقط اين اصول را تعريف نموده و براهينى در اثبات آنها ذكر نكرده است.تنها در بحث امامت به چند دليل نقلى جهت اثبات امامت اميرالمومنين(ع) اشاره نموده است. | اين كتاب براى عموم مردم نوشته شده است و در بحث‌هاى توحيد، عدل و نبوت اختصار فقط اين اصول را تعريف نموده و براهينى در اثبات آنها ذكر نكرده است.تنها در بحث امامت به چند دليل نقلى جهت اثبات امامت اميرالمومنين(ع) اشاره نموده است. | ||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
قسمت پنجم كتاب؛ يعنى فصل معاد، از لحاظ حجم برابر است با چهار فصل قبل. | قسمت پنجم كتاب؛ يعنى فصل معاد، از لحاظ حجم برابر است با چهار فصل قبل. | ||
مؤلف در اين فصل مطالب را مفصل‌تر از فصل‌هاى قبل بيان نموده است. | |||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
درّ مكنون يا شبهۀ معترضين، رساله‌اى است در ردّ آراء اهل سنت و ايراد آنها بر شيعه كه قائلند تقاعد حضرت اميرالمومنين(ع) از حرب خلفاى ثلاثه، براى تقيه بود و اينكه اگر تقيه حق است، چرا امام حسين(ع) تقيه ننمودند. | درّ مكنون يا شبهۀ معترضين، رساله‌اى است در ردّ آراء اهل سنت و ايراد آنها بر شيعه كه قائلند تقاعد حضرت اميرالمومنين(ع) از حرب خلفاى ثلاثه، براى تقيه بود و اينكه اگر تقيه حق است، چرا امام حسين(ع) تقيه ننمودند. | ||
ساختار كتاب: | ساختار كتاب: مؤلف در اين رساله به دو گونه مبنايى و بنايى ايرادات اهل سنت را پاسخ مى‌دهد. | ||
او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مى‌كند، علت تقيه كردن اميرالمومنين(ع) و تقيه نكردن امام حسين(ع) را توضيح مى‌دهد. | او قائل است، اگر عصمت ثابت شد، هر كارى كه به ظاهر منافى آن باشد، حتما مصلحتى دارد. در جواب دوم كه به صورت اجمالى و تفصيلى مطرح مى‌كند، علت تقيه كردن اميرالمومنين(ع) و تقيه نكردن امام حسين(ع) را توضيح مى‌دهد. | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
اين رساله از يك مقدمه در تعريف رجعت و اختلافى كه در وقوع آن است و چهار فصل تشكيل يافته است. | اين رساله از يك مقدمه در تعريف رجعت و اختلافى كه در وقوع آن است و چهار فصل تشكيل يافته است. | ||
فصل اول در اثبات وقوع اصل رجعت است. | فصل اول در اثبات وقوع اصل رجعت است. مؤلف با استفاده از ادلۀ شرعى(آيات و روايت) وقوع رجعت را اثبات مى‌كند. | ||
در فصل دوم، | در فصل دوم، مؤلف اشخاص و يا گروه‌هايى كه از انبياء و اولياء و ديگر مردمان رجعت مى‌كنند را با ادلۀ نقلى بيان مى‌كنند. | ||
فصل سوم اين كتاب، به بيان مدت دولت اهل رجعت اختصاص يافته است. | فصل سوم اين كتاب، به بيان مدت دولت اهل رجعت اختصاص يافته است. مؤلف روايات متخالفى كه در اين باب ذكر شده را، بيان كرده و آنها را جمع مى‌نمايد. | ||
فصل چهارم و بخش پايانى كتاب، از كيفيت رجعت و اين كه آيا رجعت به بدن مادى است يا به بدن مثالى، بحث نموده است. | فصل چهارم و بخش پايانى كتاب، از كيفيت رجعت و اين كه آيا رجعت به بدن مادى است يا به بدن مثالى، بحث نموده است. | ||
مؤلف در اكثر ابواب اين رساله، بيش از آن كه از ادلۀ عقلى در اثبات و رد استفاده كند، از ادلۀ نقلى؛ مانند اخبار و اجماع استفاده نموده است. | |||
مدعاى ايشان در اكثر موارد موافق ظاهر اخبار است، به طورى كه رجعت با بدن مثالى را نفى و قائل به رجعت با بدن عنصرى است كه از ظاهر اخبار مستفاد است. | مدعاى ايشان در اكثر موارد موافق ظاهر اخبار است، به طورى كه رجعت با بدن مثالى را نفى و قائل به رجعت با بدن عنصرى است كه از ظاهر اخبار مستفاد است. | ||
| خط ۱۳۸: | خط ۱۳۸: | ||
اين مجموعۀ 339 صفحه‌اى با تصحيح و تحقيق آقاى على صدرايى خويى در سال 1375ش توسط دفتر نشر ميراث مكتوب و مركز فرهنگى نشر قبله در تهران در قطع وزيرى به چاپ رسيده است. | اين مجموعۀ 339 صفحه‌اى با تصحيح و تحقيق آقاى على صدرايى خويى در سال 1375ش توسط دفتر نشر ميراث مكتوب و مركز فرهنگى نشر قبله در تهران در قطع وزيرى به چاپ رسيده است. | ||
اين كتاب مقدمه‌اى در شرح حال | اين كتاب مقدمه‌اى در شرح حال مؤلف و معرفى اجمالى رساله، فهرست مطالب، فهرست آيات، احاديث، اشخاص، كتاب‌ها و مكان‌ها را به همراه دارد. | ||