۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
انسان در تنهاييش حكومتى نمىخواهد، بلكه زمانى كه انسان را در هستى و كل نظام جهانى مطرح نموديم، ناچار اين انسان با اين پيوند و ارتباط به حكومتى نياز دارد هماهنگ با نظام هستى، و به حاكمى نياز دارد، آگاه به اين نظام و به قانونى نياز دارد، برگرفته شده از اين نظام و شيعه اين طرح حكومتى خود را به عنوان امامت معرفى كرده است و به همين جهت است كه شيعه با اعتقاد به امامت گره خورده است. براى همين مؤلف سازماندهى اثر خود را بر بحث امامت و خلافت كه اساس اختلافات شيعه با ديگر مذاهب مىباشد، گذاشته و نخست درباره امامت و وجوب آن بحث مىكند و پس از اثبات آن، عصمت را جزء آن شمرده است. سپس از لحاظ تاريخى امامهاى معصومين(ع) را به امام عصر (عج) رسانيده است. و اين راه از نظر مؤلف روشنترين راه است كه در اثبات امامت صاحب الزمان(ع) مورد اعتماد قرار گرفته و نيز بىشبهه و بىاشكالترين طريقه براى اثبات است و ايشان مسأله غيبت را طى دو بخش طى مباحث متنوعى ارائه مىدهند. | انسان در تنهاييش حكومتى نمىخواهد، بلكه زمانى كه انسان را در هستى و كل نظام جهانى مطرح نموديم، ناچار اين انسان با اين پيوند و ارتباط به حكومتى نياز دارد هماهنگ با نظام هستى، و به حاكمى نياز دارد، آگاه به اين نظام و به قانونى نياز دارد، برگرفته شده از اين نظام و شيعه اين طرح حكومتى خود را به عنوان امامت معرفى كرده است و به همين جهت است كه شيعه با اعتقاد به امامت گره خورده است. براى همين مؤلف سازماندهى اثر خود را بر بحث امامت و خلافت كه اساس اختلافات شيعه با ديگر مذاهب مىباشد، گذاشته و نخست درباره امامت و وجوب آن بحث مىكند و پس از اثبات آن، عصمت را جزء آن شمرده است. سپس از لحاظ تاريخى امامهاى معصومين (ع) را به امام عصر (عج) رسانيده است. و اين راه از نظر مؤلف روشنترين راه است كه در اثبات امامت صاحب الزمان (ع) مورد اعتماد قرار گرفته و نيز بىشبهه و بىاشكالترين طريقه براى اثبات است و ايشان مسأله غيبت را طى دو بخش طى مباحث متنوعى ارائه مىدهند. | ||
روش كلى كتاب عقلانى است و مصنّف از منابع شهود ونقل استفاده نكرده است و به صورت استدلالى و به شيوه متكلمان شيعه بحثهاى خود را مطرح نموده است و ديگر اينكه [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]](ره) براى اوّلين بار، اين روش كتابت و اسلوب خاص در طرح مسايل و شبهات را به طريقه سوال و جواب (فان قيل- قلنا) بكار برد و در آن با برهان قوى و منطقى اشكالات مخالفين را جواب داده است. | روش كلى كتاب عقلانى است و مصنّف از منابع شهود ونقل استفاده نكرده است و به صورت استدلالى و به شيوه متكلمان شيعه بحثهاى خود را مطرح نموده است و ديگر اينكه [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]](ره) براى اوّلين بار، اين روش كتابت و اسلوب خاص در طرح مسايل و شبهات را به طريقه سوال و جواب (فان قيل- قلنا) بكار برد و در آن با برهان قوى و منطقى اشكالات مخالفين را جواب داده است. | ||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
مترجم در مقدّمه، به صورت گزارش، زندگىنامه و نسب [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]](ره)ت و اثر المقنع را مورد بررسى قرار داده است. كتاب [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]](ره) نخست در بخش اوّل درباره امامت و عصمت بحث مىكند. سپس ديدگاه فرقههايى از قبيل كيسانيّه، ناووسيّه، و واقفيّه درباره مهدى منتطر را بيان مىكند، در ادامه سبب غيبت امام مهدى(عج) مىآيد و مؤلف معتقد است كه بر ما لازم نيست كه سبب غيبت آن حضرت را به شكل معين و مشخص بيان كنيم، بلكه براى دانستن نيكو بودن غيبت او، همين مقدار كافى است كه بدانيم او معصوم است و كسى است كه هيچ كار ناشايستهاى انجام نمىدهد. همچنين ايشان سبب مخفى بودن امام زمان(عج) از دشمنان و دوستانش را ذكر و بين اين دو فرق قائل است. و در ادامه به اقامه حدود الهى در زمان غيبت اشاره مىشود و بخش دوم كه تكملهاى است كه بعد از اتمام المقنع بر آن افزوده شده، در آن از كيفيّت ارتباط امام غايب(ع) با دوستان خود در دوران غيبت و نيز از چگونگى رفتار شيعيان با او، چگونگى آگاهى امام به زمان ظهور و عدم امكان جاى گزينى براى امام بحث نموده است. | مترجم در مقدّمه، به صورت گزارش، زندگىنامه و نسب [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]](ره)ت و اثر المقنع را مورد بررسى قرار داده است. كتاب [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]](ره) نخست در بخش اوّل درباره امامت و عصمت بحث مىكند. سپس ديدگاه فرقههايى از قبيل كيسانيّه، ناووسيّه، و واقفيّه درباره مهدى منتطر را بيان مىكند، در ادامه سبب غيبت امام مهدى(عج) مىآيد و مؤلف معتقد است كه بر ما لازم نيست كه سبب غيبت آن حضرت را به شكل معين و مشخص بيان كنيم، بلكه براى دانستن نيكو بودن غيبت او، همين مقدار كافى است كه بدانيم او معصوم است و كسى است كه هيچ كار ناشايستهاى انجام نمىدهد. همچنين ايشان سبب مخفى بودن امام زمان (عج) از دشمنان و دوستانش را ذكر و بين اين دو فرق قائل است. و در ادامه به اقامه حدود الهى در زمان غيبت اشاره مىشود و بخش دوم كه تكملهاى است كه بعد از اتمام المقنع بر آن افزوده شده، در آن از كيفيّت ارتباط امام غايب(ع) با دوستان خود در دوران غيبت و نيز از چگونگى رفتار شيعيان با او، چگونگى آگاهى امام به زمان ظهور و عدم امكان جاى گزينى براى امام بحث نموده است. | ||
==گزارش وضعيّت== | ==گزارش وضعيّت== |
ویرایش