۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
جلد اول، در دو بخش، دربردارنده رسائل و نامههای دوران جاهلی و صدر اسلام میباشد که از جمله آنها، میتوان به نامه منذر الاکبر به انوشیروان، نامه عمرو بن هند به عامل خود در بحرین، نامه عبدالعزی بن امرؤالقیس کلبی به قوم خود، نامه نعمان بن منذر به کسری، تحالف بین عبدالمطلب بن هاشم و خزاعه و نیز نامهها و توقیعات نوشته شده در دوران پیامبر(ص) و خلفای راشدین، اشاره نمود <ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص9-530</ref>. | جلد اول، در دو بخش، دربردارنده رسائل و نامههای دوران جاهلی و صدر اسلام میباشد که از جمله آنها، میتوان به نامه منذر الاکبر به انوشیروان، نامه عمرو بن هند به عامل خود در بحرین، نامه عبدالعزی بن امرؤالقیس کلبی به قوم خود، نامه نعمان بن منذر به کسری، تحالف بین عبدالمطلب بن هاشم و خزاعه و نیز نامهها و توقیعات نوشته شده در دوران پیامبر(ص) و خلفای راشدین، اشاره نمود <ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص9-530</ref>. | ||
جلد دوم، مکاتبات و نامههای خلفای بنی امیه را در خود جای داده که از جمله آنها میتوان به نامههای دوران خلافت امام حسن(ع) و معاویه، دوران خلافت یزید، دوران بعد از مرگ یزید، دوران خلافت عبدالملک مروان و سایر خلفای بنی امیه تا شروع دعوت بنی عباس اشاره کرد <ref>ر.ک: همان، ج2</ref>. | جلد دوم، مکاتبات و نامههای خلفای بنی امیه را در خود جای داده که از جمله آنها میتوان به نامههای دوران خلافت امام حسن (ع) و معاویه، دوران خلافت یزید، دوران بعد از مرگ یزید، دوران خلافت عبدالملک مروان و سایر خلفای بنی امیه تا شروع دعوت بنی عباس اشاره کرد <ref>ر.ک: همان، ج2</ref>. | ||
جلد سوم و چهارم نیز دربردارنده رسائل عصر عباسی اول میباشد. برخی از این نامهها، عبارتند از: نامه ابوالعباس سفاح به حسن بن قحطبه؛ اماننامه ابوجعفر منصور به ابن هبیره و نامه سهجانبه ابومسلم و ابوالعباس و ابوجعفر<ref>ر.ک: همان، ج3 و 4</ref>. | جلد سوم و چهارم نیز دربردارنده رسائل عصر عباسی اول میباشد. برخی از این نامهها، عبارتند از: نامه ابوالعباس سفاح به حسن بن قحطبه؛ اماننامه ابوجعفر منصور به ابن هبیره و نامه سهجانبه ابومسلم و ابوالعباس و ابوجعفر<ref>ر.ک: همان، ج3 و 4</ref>. | ||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
شایان ذکر است که نویسنده در این اثر، تنها به گردآوری توقیعات از منابع گوناگون بسنده کرده است؛ بدون اینکه از بررسی و کنکاش ادبی آن، کمک بگیرد؛ ولی میتوان چنین گفت که این اثر، نشاندهنده فضل تقدم و پیشگامی او در این عرصه است و کتاب، به مرجعی مهم برای پژوهشگران و استادان ادبیات عرب، بدل گردیده است <ref>ایروانیزاده، عبدالغنی؛ عابدی، مهدی، 1391، ص51</ref>. | شایان ذکر است که نویسنده در این اثر، تنها به گردآوری توقیعات از منابع گوناگون بسنده کرده است؛ بدون اینکه از بررسی و کنکاش ادبی آن، کمک بگیرد؛ ولی میتوان چنین گفت که این اثر، نشاندهنده فضل تقدم و پیشگامی او در این عرصه است و کتاب، به مرجعی مهم برای پژوهشگران و استادان ادبیات عرب، بدل گردیده است <ref>ایروانیزاده، عبدالغنی؛ عابدی، مهدی، 1391، ص51</ref>. | ||
با تمام محسنات مذکور برای کتاب، انتقاداتی بر آن وارد گردیده است، از جمله آنکه مؤلف محترم، در جمعآوری این اثر نفیس، رنج بسیاری متحمل شده و خاطرات گذشته امت عرب را، که میرفت نابود شود، دوباره زنده نمود و سزاوار است که مردم از وجدان بیدار نویسنده و این خدمت گرانبهای علمی سپاسگزاری و قدردانی نمایند؛ ولی نقدی که بر آن وارد است، این است که چطور نامه حضرت علی(ع) را که به شعر جواب نامه معاویه را داده، در این مجموعه ذکر نکرده؟! بااینکه در کتب مصادر کتاب ایشان موجود است و درحالیکه ایشان نامههای مختصرتری را که از حیث سند و مدرک ضعیف است و فایده ادبی و تاریخی کمی دارد، در کتاب خود نقل نموده و حتی بعضی آثار بیارزش را که از حقیقت دور و سراسر جنایت و دروغ است در کتاب خود آورده؛ مانند بعضی از نامههای ساختگی منسوب به ابن عباس به امیر مؤمنان(ع) که قلمهای مزدور عمال خیانتپیشه بنی امیه، آنها را بر چهره تاریخ اسلام نقش نموده است و از همه دردناکتر اینکه خطبه پیامبر(ص) را در روز غدیر خم ذکر نکرده؛ بااینکه اهمیت خطبه حضرت و روز غدیر خم در تاریخ اسلام و در نزد مسلمین، مشهور و معلوم است؛ بهنحوی که روایات این دو واقعه در کتب حدیث به حد تواتر رسیده است <ref>ر.ک: واحدی محمدتقی، تابستان 62، ج3، ص52-53</ref>. | با تمام محسنات مذکور برای کتاب، انتقاداتی بر آن وارد گردیده است، از جمله آنکه مؤلف محترم، در جمعآوری این اثر نفیس، رنج بسیاری متحمل شده و خاطرات گذشته امت عرب را، که میرفت نابود شود، دوباره زنده نمود و سزاوار است که مردم از وجدان بیدار نویسنده و این خدمت گرانبهای علمی سپاسگزاری و قدردانی نمایند؛ ولی نقدی که بر آن وارد است، این است که چطور نامه حضرت علی(ع) را که به شعر جواب نامه معاویه را داده، در این مجموعه ذکر نکرده؟! بااینکه در کتب مصادر کتاب ایشان موجود است و درحالیکه ایشان نامههای مختصرتری را که از حیث سند و مدرک ضعیف است و فایده ادبی و تاریخی کمی دارد، در کتاب خود نقل نموده و حتی بعضی آثار بیارزش را که از حقیقت دور و سراسر جنایت و دروغ است در کتاب خود آورده؛ مانند بعضی از نامههای ساختگی منسوب به ابن عباس به امیر مؤمنان (ع) که قلمهای مزدور عمال خیانتپیشه بنی امیه، آنها را بر چهره تاریخ اسلام نقش نموده است و از همه دردناکتر اینکه خطبه پیامبر(ص) را در روز غدیر خم ذکر نکرده؛ بااینکه اهمیت خطبه حضرت و روز غدیر خم در تاریخ اسلام و در نزد مسلمین، مشهور و معلوم است؛ بهنحوی که روایات این دو واقعه در کتب حدیث به حد تواتر رسیده است <ref>ر.ک: واحدی محمدتقی، تابستان 62، ج3، ص52-53</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== |
ویرایش