۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ن«' به 'ن «') |
جز (جایگزینی متن - 'ى«' به 'ی «') |
||
خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
مؤلف پس از مبحث شكر، مسائلى را در مورد تقوا، دوست داشتن يا دوست نداشتن پارسايان گناه و نافرمانى را در پارهاى از اوقات، شرح اين مطلب كه خشيت، ناشى از علم به خدا و خوف، ناشى از مشاهده است، تعلق روح به جسد، قلب و ميراث انبياء مطرح كرده است. | مؤلف پس از مبحث شكر، مسائلى را در مورد تقوا، دوست داشتن يا دوست نداشتن پارسايان گناه و نافرمانى را در پارهاى از اوقات، شرح اين مطلب كه خشيت، ناشى از علم به خدا و خوف، ناشى از مشاهده است، تعلق روح به جسد، قلب و ميراث انبياء مطرح كرده است. | ||
در اين رساله مطالب مهمى نيز در قالب يازده مستدرك، در | در اين رساله مطالب مهمى نيز در قالب يازده مستدرك، در بارهی «ارزش و اهميت نيت»، «قول پيامبر(ص) كه فرموده: انى تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتى»، «تفاوت معرفت و ايمان و توحيد»، «شرح بعضى از صفات جلاليه»، «شرح اين فرمايش پيامبر اكرم(ص): من رجا غير فضلى و خاف غير عدلى فليطلب ربا سواى»، «لذت طاعت و عبادت»، «شرح اين جمله: حب الدنيا رأس كل خطيئة»، «حقيقت بسم الله»، «حمد»، «سواد اعظم» و«صفات مؤمن» بيان شده است. | ||
4. اثبات العلل الشرعية: حكيم ترمذى در اين رساله، به ذكر علت و فلسفه بسيارى از دستورات و احكام دينى، از قبيل اقرار به توحيد، وضو، مواضع وضو، غسل جنابت، نماز، رو به قبله كردن در وقت نماز، تكبير، ثناء، استعاذه، قرائت، ركوع و... پرداخته است؛ مثلا در باره علت تكبير مىگويد: آدمى به خاطر كبرى كه در وجود اوست، خدا را نافرمانى مىكند؛ بنابراين، وقتى براى پوزشخواهى از آنچه كرده است، در برابر او مىايستد، بزرگى را به او تسليم مىكند و اين را با گفتن «الله اكبر»، به زبان مىآورد؛ چه، خداوند خود، در قرآن فرمان داده: '''«و كبره تكبيرا»'''(الاسراء 111)؛ يعنى كبر و بزرگى را به او تسليم كن. | 4. اثبات العلل الشرعية: حكيم ترمذى در اين رساله، به ذكر علت و فلسفه بسيارى از دستورات و احكام دينى، از قبيل اقرار به توحيد، وضو، مواضع وضو، غسل جنابت، نماز، رو به قبله كردن در وقت نماز، تكبير، ثناء، استعاذه، قرائت، ركوع و... پرداخته است؛ مثلا در باره علت تكبير مىگويد: آدمى به خاطر كبرى كه در وجود اوست، خدا را نافرمانى مىكند؛ بنابراين، وقتى براى پوزشخواهى از آنچه كرده است، در برابر او مىايستد، بزرگى را به او تسليم مىكند و اين را با گفتن «الله اكبر»، به زبان مىآورد؛ چه، خداوند خود، در قرآن فرمان داده: '''«و كبره تكبيرا»'''(الاسراء 111)؛ يعنى كبر و بزرگى را به او تسليم كن. |
ویرایش