۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
باقلانی، محمد بن طیب: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '»ع' به '» ع'
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
جز (جایگزینی متن - '»ع' به '» ع') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
حيرت مخالفانش شد و آن«ادراك»است.گفت:خداوند با چشم ديده نمىشود بلكه درك مىشود و اين ادراك را خداوند در چشم پس از مقابله با مرئى مىآفريند.معنى سخن باقلاّنى را بايد در مفهوم كلى نفى عليّت،كه عقيدۀ اشاعره است،يافت. | حيرت مخالفانش شد و آن«ادراك»است.گفت:خداوند با چشم ديده نمىشود بلكه درك مىشود و اين ادراك را خداوند در چشم پس از مقابله با مرئى مىآفريند.معنى سخن باقلاّنى را بايد در مفهوم كلى نفى عليّت،كه عقيدۀ اشاعره است،يافت. | ||
اشاعره معتقد به تأثير علت در معلول نيستند و مىگويند خداوند،پس از حصول اسباب و شرايط، اثر را در معلول ايجاد مىكند.و اين«جريان عادة اللّه»است،يعنى اگر ارادۀ خداوند تعلّق گرفت اثر را از مؤثر باز مىگيرد و به همين جهت چشم و تقابل او با | اشاعره معتقد به تأثير علت در معلول نيستند و مىگويند خداوند،پس از حصول اسباب و شرايط، اثر را در معلول ايجاد مىكند.و اين«جريان عادة اللّه»است،يعنى اگر ارادۀ خداوند تعلّق گرفت اثر را از مؤثر باز مىگيرد و به همين جهت چشم و تقابل او با شىء«مرئى» علت رؤيت نيست و خداوند بايد «ادراك» یا«بصر»(بينش)را بيافريند تا عمل رؤيت صورت گيرد. | ||
عضد الدوله در 367 وارد بغداد شد و تا پايان عمر (372)در آن شهر ماند و باقلاّنى نيز به بغداد رفت و بساط درس و مناظرۀ خود را در آن شهر،كه از هر جهت مركز عالم اسلام بود،گسترد. | عضد الدوله در 367 وارد بغداد شد و تا پايان عمر (372)در آن شهر ماند و باقلاّنى نيز به بغداد رفت و بساط درس و مناظرۀ خود را در آن شهر،كه از هر جهت مركز عالم اسلام بود،گسترد. | ||