۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
إعراب القرآن (ابن نحاس): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر ('
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
ضوابطى نيز كه در زمينۀ قراءات رعايت نموده، عبارتند از:1)موافقت قاريان با علم عربى؛ 2)آنچه مورد توافق جماعت و عامه است؛ 3)موافقت قاريان با رسم الخط مصحف. | ضوابطى نيز كه در زمينۀ قراءات رعايت نموده، عبارتند از:1)موافقت قاريان با علم عربى؛ 2)آنچه مورد توافق جماعت و عامه است؛ 3)موافقت قاريان با رسم الخط مصحف. | ||
ابوجعفر در تأليف کتاب خود پيش از هر چيز از آثار سيبويه و کتاب [[العين]] ([[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]])، مسائل الكبر(اخفش سعيد بن سعده)، معانى القرآن (زجاج)، معانى القرآن، المصادر، المقصور و الممدود(فرّاء م 207 ق)، کتاب القراآت(ابوعبيده قاسم بن سلام م 224 ق)، الغريب المصنف(ابوعبيد)، کتاب القراآت(ابن سعدان نحوى، م 231 ق) بهره گرفته است.در كنار آن، از اساتيد خود نيز نقل مى‌نمايد مانند: بكر بن سهل دمياطى، نسائى، طحاوى، ابوالحسن احمد بن سعيد دمشقى، ابوالقاسم عبدالله بن محمد بغوى و تفسير طبرى. | ابوجعفر در تأليف کتاب خود پيش از هر چيز از آثار سيبويه و کتاب [[العين]] ([[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]])، مسائل الكبر (اخفش سعيد بن سعده)، معانى القرآن (زجاج)، معانى القرآن، المصادر، المقصور و الممدود(فرّاء م 207 ق)، کتاب القراآت(ابوعبيده قاسم بن سلام م 224 ق)، الغريب المصنف(ابوعبيد)، کتاب القراآت(ابن سعدان نحوى، م 231 ق) بهره گرفته است.در كنار آن، از اساتيد خود نيز نقل مى‌نمايد مانند: بكر بن سهل دمياطى، نسائى، طحاوى، ابوالحسن احمد بن سعيد دمشقى، ابوالقاسم عبدالله بن محمد بغوى و تفسير طبرى. | ||
گفتيم كه اعراب القرآن آراء اعلام مذهب بصرى در نحو، لغت و قراآت را در بر دارد، آنان عبارتند از: ابوعمرو بن العلاء، يونس، قطرب، اخفش، ابوعبيده ابن الاعرابى، مازنى، ابوحاتم سجستانى، زجاج، [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] و سيبويه. از ميان كوفيون به اقوال اين افراد بيشتر مى‌پردازد: كسائى، ثعلب، فراء و ابن‌سكيت. | گفتيم كه اعراب القرآن آراء اعلام مذهب بصرى در نحو، لغت و قراآت را در بر دارد، آنان عبارتند از: ابوعمرو بن العلاء، يونس، قطرب، اخفش، ابوعبيده ابن الاعرابى، مازنى، ابوحاتم سجستانى، زجاج، [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] و سيبويه. از ميان كوفيون به اقوال اين افراد بيشتر مى‌پردازد: كسائى، ثعلب، فراء و ابن‌سكيت. | ||