بکری، احمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه مجلسى]] درباره اين شخصيت چنين نوشته است: «شيخ بزرگوار ابوالحسن بكرى، استاد [[شهيد ثانى]] است و برخى از شاگردان [[شهيد ثانى]] بر او ثناء گفته‌اند و اخبار كتاب‌هاى او موافق با كتاب‌هاى معتبر بوده و ميان علما مشهور است».

[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذريعة]] و اعيان الشيعة مى‌گويند([[امین، محسن|سيد محسن امين]] ، ج 3، ص 12 و بهاء الدين كازرونى، مقدمه مصحح، ص 15): ابوالحسن بكرى نام دو نفر است:

ابوالحسن على بن محمد بكرى، استاد [[شهيد ثانى]] است و متوفاى قرن دهم و مذهب او شافعى است. او كه از اهالى مصر بوده، پس از وفات در كنار مرقد امام شافعى به خاك سپرده شده است. تاريخ وفات او را هم 952ق دانسته‌اند.

اما ابوالحسن، احمد بن عبدالله بكرى، شخصيت مورد نظر ما، هيچ ارتباطى با [[شهيد ثانى]] ندارد. او صاحب سه كتاب از مصادر بحار است به نام‌هاى:

[[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] در كتاب منهاج السنة پيرامون او و كتابش سخن گفته، پس او مقدم بر [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] متولد سال 728ق است.

علامه، [[امین، محسن|سيد محسن امين]]  در اعيان مى‌فرمايد: ابوالحسن احمد بن عبدالله بكرى شيعه است. او در اثبات مدعاى خويش ادله‌اى اقامه مى‌كند، از جمله اينكه:

پس ابوالحسن، احمد بن عبدالله بكرى، صاحب كتاب «الأنوار»، از متقدمين بوده و شيعه است، همچنان كه موضوع و متن تأليفات او نيز گواهى مى‌دهد <ref>بهاء الدين كازرونى، مقدمه مصحح، ص 15</ref>.

از تأليفات او تنها سه كتاب، كه از مصادر [[بحار الأنوار]] مى‌باشد در دست است: <ref>جمعى از نويسندگان، ج 2، ص 502، [[امین، محسن|سيد محسن امين]] ، ج 3، ص 12 و بهاء الدين كازرونى، مقدمه مصحح، ص 15</ref>.

چند كتاب ديگر نيز به ايشان نسبت داده‌اند ولى به نظر مى‌رسد كه انتساب آنان به شخص مورد نظر جاى تأمل دارد.

<references />

== منابع مقاله==