۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آیتاللهآ' به 'آیتالله آ') |
جز (جایگزینی متن - 'آیتاللهح' به 'آیتالله ح') |
||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
آیتالله حاج شيخ عبدالكريم حائرى به استعداد شاگردان توجه داشت و براى رشد طلبههاى برجسته،كوشش و نظارت بيشترى مىنمود. | آیتالله حاج شيخ عبدالكريم حائرى به استعداد شاگردان توجه داشت و براى رشد طلبههاى برجسته،كوشش و نظارت بيشترى مىنمود. | ||
ميرزا محمّد ثقفى در زمرۀ اين افراد بود كه علاوه بر روابط استادى و شاگردى، رابطهاى صميمانه با مربى عالى قدرش داشت و همواره به ياد محبتهاى بى دريغ و مخلصانۀ | ميرزا محمّد ثقفى در زمرۀ اين افراد بود كه علاوه بر روابط استادى و شاگردى، رابطهاى صميمانه با مربى عالى قدرش داشت و همواره به ياد محبتهاى بى دريغ و مخلصانۀ آیتالله حائرى بود و از او قدر دانى و حق شناسى مىكرد. | ||
افتخار ديگر حاج ميرزا محمّد ثقفى اين بود كه همراه شاگردان برجسته و مشهورى چون آيات عظام:[[امام خمينى(ره)|امام خمينى]]،گلپايگانى، اراكى، مرعشى نجفى، سيّد محمّد تقى خوانسارى و سيّد احمد خوانسارى در درس استاد حاضر مىگرديد. | افتخار ديگر حاج ميرزا محمّد ثقفى اين بود كه همراه شاگردان برجسته و مشهورى چون آيات عظام:[[امام خمينى(ره)|امام خمينى]]،گلپايگانى، اراكى، مرعشى نجفى، سيّد محمّد تقى خوانسارى و سيّد احمد خوانسارى در درس استاد حاضر مىگرديد. | ||
«درر الاصول»كه به آن«درر الفوائد»نيز مىگويند،شامل همۀ مباحث علم اصول جزء بحث اجتهاد و تقليد است كه | «درر الاصول»كه به آن«درر الفوائد»نيز مىگويند،شامل همۀ مباحث علم اصول جزء بحث اجتهاد و تقليد است كه آیتالله حائرى آن را از تقريرات درس استادش آیتالله سيّد محمّد فشاركى استخراج و تنقيح نموده است.اين اثر كه در زمان حيات آن مرحوم در دو جلد انتشار يافت، محور بحثهاى اصولى محقّقان و مراجع بزرگ قرار گرفت.آیتالله حاج ميرزا محمّد ثقفى اين اثر را مورد بررسى علمى قرار داد و حواشى ارزندهاى بر آن نگاشت كه به نام«غرر العوائد»معروف است. | ||
وى در آغاز اين شرح و حاشيه گفته است: اين نوشتهها قسمتى از مطالبى است كه از محضر درس شيخ اجلّ و استاد اعظم استفاده كردهام كه خداوند به بركت او،زمين را پر از علماى عادل و فقهاى بزرگ و متبحّر كرده كه آنها مراجع تقليد مردم در شهرهاى اسلامى شوند.خداوند عالىترين پاداشها را از ناحيۀ اسلام به اين شخص بزرگ كه نامش را در آفاق منتشر ساخت، عطا فرمايد. | وى در آغاز اين شرح و حاشيه گفته است: اين نوشتهها قسمتى از مطالبى است كه از محضر درس شيخ اجلّ و استاد اعظم استفاده كردهام كه خداوند به بركت او،زمين را پر از علماى عادل و فقهاى بزرگ و متبحّر كرده كه آنها مراجع تقليد مردم در شهرهاى اسلامى شوند.خداوند عالىترين پاداشها را از ناحيۀ اسلام به اين شخص بزرگ كه نامش را در آفاق منتشر ساخت، عطا فرمايد. | ||
خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
حاج ميرزا محمّد ثقفى دو دوره اصول خارج و عمده مباحث فقهى را از بحث رئيس الشيعة، مرحوم حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى يزدى]] - رضوان اللّه عليه-استفاده نمود و وى به خطّ شريف خويش به مقام اجتهاد و اعتماد او تصريح نمود. | حاج ميرزا محمّد ثقفى دو دوره اصول خارج و عمده مباحث فقهى را از بحث رئيس الشيعة، مرحوم حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى يزدى]] - رضوان اللّه عليه-استفاده نمود و وى به خطّ شريف خويش به مقام اجتهاد و اعتماد او تصريح نمود. | ||
آیتالله آقا شيخ ابوالقاسم قمى كه از سوى | آیتالله آقا شيخ ابوالقاسم قمى كه از سوى آیتالله حائرى مسئوليت امتحان فضلاى حوزۀ علميه قم را داشت، اجتهاد آیتاللهثقفى را تصديق كرده و مىنويسد: | ||
«...عالم عادل،فقيه كامل،جامع فضايل، مورد وثوق و معتمد، ميرزا محمّد فرزند حاج ميرزا ابوالفضل تهرانى؛از تهران به شهر مقدس قم مهاجرت نمود تا به تكميل علم و عرفان بپردازد كه پس از تحمل رنج و زحمت، به مقام اجتهاد و استنباط رسيد.بر او اين نعمت بزرگ و منزلت رفيع گوارا باد'''و ذلك فضل اللّه يوتيه من يشاء''' و او را به مراعات احتياط و پرهيزگارى توصيه مىكنم و از وى مىخواهم مرا در دعاهاى خود فراموش نكند،كما اين كه من هم او را به هنگام دعا از ياد نمىبرم.اين متن در تاريخ 22 رمضان سال (1347 ه.ق.)تحرير گرديده است.» | «...عالم عادل،فقيه كامل،جامع فضايل، مورد وثوق و معتمد، ميرزا محمّد فرزند حاج ميرزا ابوالفضل تهرانى؛از تهران به شهر مقدس قم مهاجرت نمود تا به تكميل علم و عرفان بپردازد كه پس از تحمل رنج و زحمت، به مقام اجتهاد و استنباط رسيد.بر او اين نعمت بزرگ و منزلت رفيع گوارا باد'''و ذلك فضل اللّه يوتيه من يشاء''' و او را به مراعات احتياط و پرهيزگارى توصيه مىكنم و از وى مىخواهم مرا در دعاهاى خود فراموش نكند،كما اين كه من هم او را به هنگام دعا از ياد نمىبرم.اين متن در تاريخ 22 رمضان سال (1347 ه.ق.)تحرير گرديده است.» | ||
خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
پس از تأسيس حوزۀ علميۀ قم توسط | پس از تأسيس حوزۀ علميۀ قم توسط آیتالله حائرى و مهاجرت طالبان علم و معارف دينى به قم، وجود مدرّسان عالى مقام و ممتاز ضرورت پيدا كرد.لذا مؤسس حوزه از برخى عالمان طراز اول شهرها دعوت نمود؛ از جملۀ اين افراد شيخ محمّد رضا نجفى مسجد شاهى و آیتالله سيّد ابوالحسن رفيعى قزوينى بودند. | ||
آقا شيخ محمّد رضا نجفى مسجد شاهى(1287 - 1362 ه.ق.) | آقا شيخ محمّد رضا نجفى مسجد شاهى(1287 - 1362 ه.ق.) | ||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
آیتالله سيّد ابوالحسن رفيعى قزوينى(1359- 1310 ه.ق.) | آیتالله سيّد ابوالحسن رفيعى قزوينى(1359- 1310 ه.ق.) | ||
اين عالم بزرگوار نيز تصميم مىگيرد كه از قزوين به قم بيايد تا هم دانش فقهى و اصولى خود را در مكتب | اين عالم بزرگوار نيز تصميم مىگيرد كه از قزوين به قم بيايد تا هم دانش فقهى و اصولى خود را در مكتب آیتالله حائرى به كمال رساند و هم علوم عقلى را در اين حوزه رواج دهد.آن جناب در قم مورد عنايت مؤسس حوزه قرار گرفته و به امر ايشان در رمضان(1344 ه.ق.)در مسجد بالاسر حرم بر كرسى تدريس مىنشيند. | ||
حاج ميرزا محمّد ثقفى نزد آیتاللهرفيعى بخشهايى از اسفار اربعۀ [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]]و شرح منظومه [[سبزواری، هادی|حكيم سبزوارى]] را آموخت.مرحوم ثقفى مباحث حكيم رفيعى قزوينى را در شرح منظومه تقرير نمود و حواشى ارزندهاى بر آن نگاشت. آن فرزانه عالى قدر نيز اجازۀ جامعى براى شاگردش در علوم عقلى و نقلى نوشت كه در آن، وى را در زمرۀ علماى اعلام و محقّقين فضلا و فقيهان بزرگ،كه بندگان خدا به وجود آنان هدايت مىشوند و طريق استوار را طى مىكنند،قلمداد نمود و افزود: | حاج ميرزا محمّد ثقفى نزد آیتاللهرفيعى بخشهايى از اسفار اربعۀ [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]]و شرح منظومه [[سبزواری، هادی|حكيم سبزوارى]] را آموخت.مرحوم ثقفى مباحث حكيم رفيعى قزوينى را در شرح منظومه تقرير نمود و حواشى ارزندهاى بر آن نگاشت. آن فرزانه عالى قدر نيز اجازۀ جامعى براى شاگردش در علوم عقلى و نقلى نوشت كه در آن، وى را در زمرۀ علماى اعلام و محقّقين فضلا و فقيهان بزرگ،كه بندگان خدا به وجود آنان هدايت مىشوند و طريق استوار را طى مىكنند،قلمداد نمود و افزود: | ||
خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
آیتالله حاج ميرزا محمّد ثقفى پس از هفت سال اقامت در شهر مقدس قم،در سال 1348 ه.ق.به تهران بازگشت و با كوله بارى از اندوختههاى علمى و معنوى به فعاليتهاى علمى،فرهنگى و تبليغى پرداخت و صيانت از ارزشهاى دينى را به طور جدّى مورد توجه قرار داد و در اين راه زحمتهاى وافرى را پذيرا گرديد. | |||
ايشان در مدرسۀ سپهسالار([[مطهری، مرتضی|شهيد مطهرى]] كنونى)در رشتۀ فقه، اصول و معارف عقلى، تدريس و اقامه جماعت داشت.كتابخانۀ مفصّلى در خانه تدارك ديده بود كه در آن،نسخههاى نفيسى از آثار علماى گذشته و نيز نوشتههاى ارزشمند جدّ فاضلش | ايشان در مدرسۀ سپهسالار([[مطهری، مرتضی|شهيد مطهرى]] كنونى)در رشتۀ فقه، اصول و معارف عقلى، تدريس و اقامه جماعت داشت.كتابخانۀ مفصّلى در خانه تدارك ديده بود كه در آن،نسخههاى نفيسى از آثار علماى گذشته و نيز نوشتههاى ارزشمند جدّ فاضلش آیتالله حاج ميرزا ابوالقاسم كلانتر و پدر دانشمندش آیتالله حاج ميرزا ابوالفضل كلانتر تهرانى و برخى از تأليفات استادان علماى معاصر را نگهدارى مىنمود. | ||
نامبرده اين كتابخانۀ مفصل را به مدرسۀ سپهسالار اهدا نمود؛تا در آن جا به عنوان مجموعهاى گرانبها و ميراثى ارزشمند حفظ شود و نيز مشتاقان دانش از منابع آن استفاده كنند. | نامبرده اين كتابخانۀ مفصل را به مدرسۀ سپهسالار اهدا نمود؛تا در آن جا به عنوان مجموعهاى گرانبها و ميراثى ارزشمند حفظ شود و نيز مشتاقان دانش از منابع آن استفاده كنند. | ||
خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
آیتاللهثقفى به تأليف و تحقيق نيز مبادرت نمود و آثارى چند در مباحث حكمت،فقه، اصول و تفسير بر جاى نهاد كه عبارتند از: | آیتاللهثقفى به تأليف و تحقيق نيز مبادرت نمود و آثارى چند در مباحث حكمت،فقه، اصول و تفسير بر جاى نهاد كه عبارتند از: | ||
# غرر العوائد؛در حواشى بر كتاب«درر | # غرر العوائد؛در حواشى بر كتاب«درر الفوائد»آیتالله حاج شيخ عبدالكريم حائرى؛كه در تهران به طبع رسيده است. | ||
# حاشيه بر مكاسب [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] ؛ | # حاشيه بر مكاسب [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] ؛ | ||
# حاشيه بر كفاية الاصول [[آخوند خراسانى]]؛ | # حاشيه بر كفاية الاصول [[آخوند خراسانى]]؛ | ||
# كتاب نكاح؛حاوى تقرير مباحث | # كتاب نكاح؛حاوى تقرير مباحث آیتالله حائرى. | ||
# حاشيه بر سيوطى؛(يك دوره كامل). | # حاشيه بر سيوطى؛(يك دوره كامل). | ||
# حاشيهاى جامع بر منظومۀ حاج [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]]؛كه تقريرات درس استادش آیتالله سيّد ابوالحسن رفيعى قزوينى است. | # حاشيهاى جامع بر منظومۀ حاج [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]]؛كه تقريرات درس استادش آیتالله سيّد ابوالحسن رفيعى قزوينى است. | ||
خط ۱۳۶: | خط ۱۳۶: | ||
يكى از مواهبى كه «حكيم سخن در دهان آفرين»،نصيب آیتاللهثقفى نمود، برخوردارى ايشان از ذوق شعرى و توانايى در سرودن انواع قالبهاى منظوم است كه به كمك اين ذوق عالى، با جهان رازها،زيبايىها و عوالم اخلاص و كمال بيشتر آشنا گرديد و موفق شد مجموعهاى از مضامين آموزنده را به رشتۀ نظم بكشد. | يكى از مواهبى كه «حكيم سخن در دهان آفرين»،نصيب آیتاللهثقفى نمود، برخوردارى ايشان از ذوق شعرى و توانايى در سرودن انواع قالبهاى منظوم است كه به كمك اين ذوق عالى، با جهان رازها،زيبايىها و عوالم اخلاص و كمال بيشتر آشنا گرديد و موفق شد مجموعهاى از مضامين آموزنده را به رشتۀ نظم بكشد. | ||
ناگفته نماند كه پدر او( | ناگفته نماند كه پدر او(آیتالله حاج ميرزا ابوالفضل تهرانى)كه ديوان اشعارش،آن هم به زبان عربى، مورد استفاده اهل نظر است و از شاعران دانشور معاصر به شمار مىآيد و فصاحتش در سرودههاى تازى زبانزد مشاهير عرب و عجم است، به هنگام نشو و نما و تربيت فرزندش زيبايىها،لطايف و ظرايف شعرى را براى او بازگو مىنمود و ميرزا محمّد ثقفى كه چنين مايههاى ذوقى را با كمك پدرش از سنين نوجوانى در خود تقويت مىكرد،همراه با كسب فضايل و تحصيل علوم اسلامى، به شعر و شاعرى توجّه داشت و با شناخت مهارتهاى ادبى و طهارت زبان و تزكيۀ درون و محافظت و مراقبت بر لطافتهاى شعرى، اهل اين معانى گرديد و در دوران تحصيل در شهر مقدس قم با سرودن قصايد و غزلياتى نيكو و پر محتوا نشان داد كه قريحهاى پر مايه دارد.وى انديشههاى كلامى و فلسفى خود را با جنبههاى ذوقى پيوند داد و از زبان شعر، بخشى از حقايق و گرايشهاى اعتقادى و حكيمانۀ خويش را مشخص كرد. | ||
اشعارش ضمن برخوردارى از معانى بلند و مقاصد عالى، ساده و روان است.محور فكرى اين مفسّر شاعر بنيانهاى عقيدتى و باورهاى مذهبى و به خصوص اظهار ارادت به ساحت مقدس خاندان عصمت و طهارت عليهم السّلام است. قصايدى حاوى حكمت و اندرز دارد كه در آنها زهد، ارادت به خاندان پيامبر، مناقب، مدايح و مراثى اهل بيت عليهم السّلام ديده مىشود.وى معارف قرآنى،پندها،حكمتهاى پرمايه و برهانهاى فلسفى را ماهرانه با يكديگر آشنايى داده و از آنها نتيجه اخلاقى مىگيرد.و خواننده را از خواب غفلت بيدار مىكند. | اشعارش ضمن برخوردارى از معانى بلند و مقاصد عالى، ساده و روان است.محور فكرى اين مفسّر شاعر بنيانهاى عقيدتى و باورهاى مذهبى و به خصوص اظهار ارادت به ساحت مقدس خاندان عصمت و طهارت عليهم السّلام است. قصايدى حاوى حكمت و اندرز دارد كه در آنها زهد، ارادت به خاندان پيامبر، مناقب، مدايح و مراثى اهل بيت عليهم السّلام ديده مىشود.وى معارف قرآنى،پندها،حكمتهاى پرمايه و برهانهاى فلسفى را ماهرانه با يكديگر آشنايى داده و از آنها نتيجه اخلاقى مىگيرد.و خواننده را از خواب غفلت بيدار مىكند. |
ویرایش