پرش به محتوا

التفسير الوسيط للقرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '،ا' به '، ا'
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
جز (جایگزینی متن - '،ا' به '، ا')
خط ۴۶: خط ۴۶:




روش كلى طنطاوى به اين شكل است كه در آغاز سوره‌ها،اطلاعات كلى درباره نام، وجه تسميه، عدد آيات، محل نزول و فضل سوره و برخى آيات آن، ارائه مى‌دهد. در ذكر عدد آيات گاه به اختلاف بين بصريون و كوفيون از اين جهت پرداخته، موارد اختلافى را بيان مى‌دارد. در فضائل آيات و سوره‌ها نيز از احاديث منقول از پيامبر(ص) كه غالباً در منابع دسته اول اهل سنت (صحاح سته) مى‌باشد، استفاده مى‌نمايد.
روش كلى طنطاوى به اين شكل است كه در آغاز سوره‌ها، اطلاعات كلى درباره نام، وجه تسميه، عدد آيات، محل نزول و فضل سوره و برخى آيات آن، ارائه مى‌دهد. در ذكر عدد آيات گاه به اختلاف بين بصريون و كوفيون از اين جهت پرداخته، موارد اختلافى را بيان مى‌دارد. در فضائل آيات و سوره‌ها نيز از احاديث منقول از پيامبر(ص) كه غالباً در منابع دسته اول اهل سنت (صحاح سته) مى‌باشد، استفاده مى‌نمايد.


مفسر درصدد بيان تناسب سوره‌ها بوده و ابتداى هر سوره مناسبت آن را با سوره قبل و وجه تقديم سوره قبل بر اين سوره، را بيان مى‌دارد. پس از آن در بيانى نسبتاً طولانى (مثلاً در سوره بقره از صفحه 28 تا 36 جلد اول) به تفصيلى از مقاصد سوره، به تفكيك مقاطع مختلف آيات، و مشخص نمودن آنها، اقدام مى‌كند.
مفسر درصدد بيان تناسب سوره‌ها بوده و ابتداى هر سوره مناسبت آن را با سوره قبل و وجه تقديم سوره قبل بر اين سوره، را بيان مى‌دارد. پس از آن در بيانى نسبتاً طولانى (مثلاً در سوره بقره از صفحه 28 تا 36 جلد اول) به تفصيلى از مقاصد سوره، به تفكيك مقاطع مختلف آيات، و مشخص نمودن آنها، اقدام مى‌كند.
خط ۶۵: خط ۶۵:
طنطاوى ذيل آيه 55 سوره مائده ''' «انما وليكم اللّه و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة و هم راكعون» ''' <ref>ج 4، ص 201</ref> اصرار دارد كه مراد از الذين آمنوا، عامه مؤمنين مى‌باشد و فرد خاصى مد نظر نبوده است. در نتيجه آثارى منقول كه دلالت بر تعيين حضرت على(ع) (به‌واسطه صدقه دادن انگشتر در حين نماز) به عنوان مصداق برتر آن را دارد، نه تنها ذكر نكرده بلكه با نقل قولى از [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] مبنى بر ضعف اسانيد، اين‌گونه روايات را رد نموده و به بحث [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در رد بر شيعه كه اين احاديث را جعل كرده‌اند، ارجاع مى‌دهد. البته ايشان ذيل آيه 33 سوره احزاب در كنار همسران پيامبر(ص)حضرت على(ع)، فاطمه زهرا(س) و حسنين(ع) را مشمول عنوان اهل‌بيت مى‌داند.
طنطاوى ذيل آيه 55 سوره مائده ''' «انما وليكم اللّه و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة و هم راكعون» ''' <ref>ج 4، ص 201</ref> اصرار دارد كه مراد از الذين آمنوا، عامه مؤمنين مى‌باشد و فرد خاصى مد نظر نبوده است. در نتيجه آثارى منقول كه دلالت بر تعيين حضرت على(ع) (به‌واسطه صدقه دادن انگشتر در حين نماز) به عنوان مصداق برتر آن را دارد، نه تنها ذكر نكرده بلكه با نقل قولى از [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] مبنى بر ضعف اسانيد، اين‌گونه روايات را رد نموده و به بحث [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در رد بر شيعه كه اين احاديث را جعل كرده‌اند، ارجاع مى‌دهد. البته ايشان ذيل آيه 33 سوره احزاب در كنار همسران پيامبر(ص)حضرت على(ع)، فاطمه زهرا(س) و حسنين(ع) را مشمول عنوان اهل‌بيت مى‌داند.


راجع به جعلى بودن احاديث نزول آيه 55 سوره مائده درباره حضرت على(ع) بايد يادآور شد كه اين روايات را مجموعه‌اى از صحابه از قبيل ابوذر ابن‌عباس، انس بن مالك، عمار، جابر، سلمة بن كهيلى، ابورافع، عمرو بن عاص و حضرت على(ع) كه اعلم،اعدل و اتقاى صحابه بوده نقل نموده‌اند. در بين ائمه(ع) امام حسين(ع)،[[امام سجاد(ع)]]،امام باقر(ع)،[[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و امام هادى(ع) نيز اين روايات را داشته‌اند. علماى اهل سنت نيز بر نقل آن بدون رد و جرح اتفاق داشته‌اند؛ مانند: احمد، نسايى، [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، طبرانى و عبدبن حميد، كه اينها خود از ائمه تفسير مأثور و از حفاظ و ائمه حديث اهل سنت محسوب مى‌گردند. متكلمين نيز اين‌گونه روايت‌ها را تلقى به قبول نموده‌اند.
راجع به جعلى بودن احاديث نزول آيه 55 سوره مائده درباره حضرت على(ع) بايد يادآور شد كه اين روايات را مجموعه‌اى از صحابه از قبيل ابوذر ابن‌عباس، انس بن مالك، عمار، جابر، سلمة بن كهيلى، ابورافع، عمرو بن عاص و حضرت على(ع) كه اعلم، اعدل و اتقاى صحابه بوده نقل نموده‌اند. در بين ائمه(ع) امام حسين(ع)،[[امام سجاد(ع)]]، امام باقر(ع)،[[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و امام هادى(ع) نيز اين روايات را داشته‌اند. علماى اهل سنت نيز بر نقل آن بدون رد و جرح اتفاق داشته‌اند؛ مانند: احمد، نسايى، [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، طبرانى و عبدبن حميد، كه اينها خود از ائمه تفسير مأثور و از حفاظ و ائمه حديث اهل سنت محسوب مى‌گردند. متكلمين نيز اين‌گونه روايت‌ها را تلقى به قبول نموده‌اند.


فقها در مسئله «فعل كثير در نماز» و«آيا صدقه مستحبى، زكاة ناميده مى‌شود يا خير؟» آنها را مطرح كرده‌اند. در صحت انطباق آيه بر روايات، بزرگان تفسير و ادب مانند [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] در كشاف و ابوحيان و [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] در تفسير خود و راويان احاديث كه خود از اهل لسان عرب مى‌باشند، مناقشه‌اى ننموده‌اند. بنابراين نمى‌توان با ادعاى ضعف سند و جعلى بودن از اينگونه روايات چشم‌پوشى نمود و يا حتى به‌راحتى اين ادعا را پذيرفت.
فقها در مسئله «فعل كثير در نماز» و«آيا صدقه مستحبى، زكاة ناميده مى‌شود يا خير؟» آنها را مطرح كرده‌اند. در صحت انطباق آيه بر روايات، بزرگان تفسير و ادب مانند [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] در كشاف و ابوحيان و [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] در تفسير خود و راويان احاديث كه خود از اهل لسان عرب مى‌باشند، مناقشه‌اى ننموده‌اند. بنابراين نمى‌توان با ادعاى ضعف سند و جعلى بودن از اينگونه روايات چشم‌پوشى نمود و يا حتى به‌راحتى اين ادعا را پذيرفت.
خط ۷۲: خط ۷۲:




طنطاوى در مقدمه، اشاره‌اى به منابع تفسير خود نمى‌نمايد ولى در بين آن از منابع زيادى نام مى‌برد كه نشان مى‌دهد از تفاسيرى چون [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، قرطبى، ابوحيان، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] و [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] از پيشينيان و عبده، ابوزهره و ابن عاشور از معاصران استفاده فراوانى نموده است. اضافه بر اين موارد از تفاسير و كتب [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]،المنار، القرآن العظيم شيخ محمود شلتوت، فتح البيان شيخ صديق حسن خان، احكام القرآن [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، مفردات راغب، صحاح سته، صفوة البيان، حاشية الجمل على الجلالين، الترغيب و الترهيب منذرى، الاتقان سيوطى، تفسير الجمل، تفسير آيات الاحكام شيخ محمدعلى سايس و برخى تأليفات و مجلات معاصر، بهره برده است.
طنطاوى در مقدمه، اشاره‌اى به منابع تفسير خود نمى‌نمايد ولى در بين آن از منابع زيادى نام مى‌برد كه نشان مى‌دهد از تفاسيرى چون [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، قرطبى، ابوحيان، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] و [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]] از پيشينيان و عبده، ابوزهره و ابن عاشور از معاصران استفاده فراوانى نموده است. اضافه بر اين موارد از تفاسير و كتب [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، المنار، القرآن العظيم شيخ محمود شلتوت، فتح البيان شيخ صديق حسن خان، احكام القرآن [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، مفردات راغب، صحاح سته، صفوة البيان، حاشية الجمل على الجلالين، الترغيب و الترهيب منذرى، الاتقان سيوطى، تفسير الجمل، تفسير آيات الاحكام شيخ محمدعلى سايس و برخى تأليفات و مجلات معاصر، بهره برده است.


== نسخه شناسى ==
== نسخه شناسى ==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش