۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن عاشور، محمدطاهر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '،ب' به '، ب'
جز (جایگزینی متن - '،و' به '، و') |
جز (جایگزینی متن - '،ب' به '، ب') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
وی در نوجوانى قرآن را حفظ كرد و در سال 1310 قمرى در حالى كه كمتر از 15 سال داشت، وارد دانشگاه زيتونه شد و پس از هفت سال گواهى فارغ التحصيلى گرفت. | وی در نوجوانى قرآن را حفظ كرد و در سال 1310 قمرى در حالى كه كمتر از 15 سال داشت، وارد دانشگاه زيتونه شد و پس از هفت سال گواهى فارغ التحصيلى گرفت. | ||
ابن عاشور،مجتهدى اديب،مفسّرى اصولى و سياست مدارى مورّخ بود.او در همان حال كه به تفسير مى‌پرداخت،در حال دفاع از آموزه‌هاى اجتماعى و سياسى اسلام بود.لذا به نقد انديشه‌هاى كسانى چون عبدالرزاق مى‌پرداخت.او در ضمن آنكه خود را متكفل پرداختن به دانش مقاصد الشريعة به عنوان جايگزينى مناسب براى دانش اصول | ابن عاشور،مجتهدى اديب،مفسّرى اصولى و سياست مدارى مورّخ بود.او در همان حال كه به تفسير مى‌پرداخت،در حال دفاع از آموزه‌هاى اجتماعى و سياسى اسلام بود.لذا به نقد انديشه‌هاى كسانى چون عبدالرزاق مى‌پرداخت.او در ضمن آنكه خود را متكفل پرداختن به دانش مقاصد الشريعة به عنوان جايگزينى مناسب براى دانش اصول مى‌دانست، به شأن قضاوت مبتنى بر دين نيز اشتغال داشت. | ||
يكى از بهترين راه‌هاى شناختن وى مراجعه به پاره‌اى از تأليفات او است كه علاوه بر نوآورى به ستيز با سنت نيز نينجاميده است. | يكى از بهترين راه‌هاى شناختن وى مراجعه به پاره‌اى از تأليفات او است كه علاوه بر نوآورى به ستيز با سنت نيز نينجاميده است. | ||
در اهميت و ارزش علمى وى،داورى كسى مانند استاد محمد غزالى دانشمند معاصر مصرى كافى است كه مى‌گويد: «مرد قرآن كريم و پيشواى فرهنگ اسلامى معاصر...او از زبان آغاز كرد و اديبانه سخن مى‌گفت...سخنان او را در تفسير التحرير و التنوير بخوان و شگفت زده شو؛چرا كه واژه‌هاى نا مأنوس را به كار گرفته و آنها را مأنوس ساخت و ساختارهاى جملۀ عربى را از پيرايه‌هايى كه در سده‌هاى اخير به هنگام انحطاط ادب | در اهميت و ارزش علمى وى،داورى كسى مانند استاد محمد غزالى دانشمند معاصر مصرى كافى است كه مى‌گويد: «مرد قرآن كريم و پيشواى فرهنگ اسلامى معاصر...او از زبان آغاز كرد و اديبانه سخن مى‌گفت...سخنان او را در تفسير التحرير و التنوير بخوان و شگفت زده شو؛چرا كه واژه‌هاى نا مأنوس را به كار گرفته و آنها را مأنوس ساخت و ساختارهاى جملۀ عربى را از پيرايه‌هايى كه در سده‌هاى اخير به هنگام انحطاط ادب عربى، بر آن بسته شد،آزاد كرد.» | ||