۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - '،ع' به '، ع') |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
«الشافي في الإمامة» رسالهاى است به زبان عربى از [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] علم الهدى (متوفاى 436 ه.ق)،فقيه و متكلم نامدار شيعى.[[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] اين رساله را در نقد فصل امامت كتاب «المغنى في ابواب التوحيد و العدل»نوشتۀ قاضى عبدالجبار همدانى(متوفاى 415 ه.ق) از متكلمان نامدار معتزلى به نگارش درآورده و ديدگاههاى او را دربارۀ مسألۀ امامت به چالش كشيده است.در واقع«الشافى»اثرى بس گرانقدر در تاريخ مبارزات فكرى اماميه با ديگر مذاهب اسلامى در سدههاى چهارم و پنجم هجرى است از اينرو توجه به مطالب مندرج در آن مستلزم در نظر گرفتن پيشينۀ مباحث مطرح دربارۀ امامت نزد معتزله و اماميه است. | «الشافي في الإمامة» رسالهاى است به زبان عربى از [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] علم الهدى (متوفاى 436 ه.ق)،فقيه و متكلم نامدار شيعى.[[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] اين رساله را در نقد فصل امامت كتاب «المغنى في ابواب التوحيد و العدل»نوشتۀ قاضى عبدالجبار همدانى(متوفاى 415 ه.ق) از متكلمان نامدار معتزلى به نگارش درآورده و ديدگاههاى او را دربارۀ مسألۀ امامت به چالش كشيده است.در واقع«الشافى»اثرى بس گرانقدر در تاريخ مبارزات فكرى اماميه با ديگر مذاهب اسلامى در سدههاى چهارم و پنجم هجرى است از اينرو توجه به مطالب مندرج در آن مستلزم در نظر گرفتن پيشينۀ مباحث مطرح دربارۀ امامت نزد معتزله و اماميه است. | ||
[[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] در آغاز اين كتاب به درخواست يكى از شيعيان امامى كه كتاب قاضى عبدالجبار را خوانده و از او درخواست نگارش پاسخى در اينباره را داشته،اشاره كرده و آنگاه به نقل سخنان قاضى عبدالجبار در المغنى و پاسخ يكبهيك آنها همت گماشته است.بدين ترتيب الشافي در شمار مبسوطترين آثارى است كه در آن مسألۀ امامت به عنوان يك مسألۀ نظرى مورد بحث و تحليل قرار گرفته است.در اين كتاب،[[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] به ذكر تفاوتهاى زيديه و اماميه از سويى و معتزله و اماميه از سوى ديگر توجه نشان داده و به ردّ بسيارى از اتهامات واردشده بر شيعه مبادرت ورزيده است؛اتهاماتى مانند عقيده به فزونى علم امام بر علم پيامبر اسلام(ص).عقيدۀ نسبت داده شده به شيعه مبنى بر اينكه در صورت نبودن امام، آسمانها برجاى نخواهند | [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] در آغاز اين كتاب به درخواست يكى از شيعيان امامى كه كتاب قاضى عبدالجبار را خوانده و از او درخواست نگارش پاسخى در اينباره را داشته،اشاره كرده و آنگاه به نقل سخنان قاضى عبدالجبار در المغنى و پاسخ يكبهيك آنها همت گماشته است.بدين ترتيب الشافي در شمار مبسوطترين آثارى است كه در آن مسألۀ امامت به عنوان يك مسألۀ نظرى مورد بحث و تحليل قرار گرفته است.در اين كتاب،[[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] به ذكر تفاوتهاى زيديه و اماميه از سويى و معتزله و اماميه از سوى ديگر توجه نشان داده و به ردّ بسيارى از اتهامات واردشده بر شيعه مبادرت ورزيده است؛اتهاماتى مانند عقيده به فزونى علم امام بر علم پيامبر اسلام(ص).عقيدۀ نسبت داده شده به شيعه مبنى بر اينكه در صورت نبودن امام، آسمانها برجاى نخواهند ايستاد، عقيدۀ شيعه دربارۀ ضرورى بودن همۀ معارف، عقيدۀشيعه دربارۀ بداء و تفاوت اجماع نزد شيعه و ديگر مذاهب اسلامى. | ||
كتاب الشافي محصول دوران پختگى علمى و ثمرۀ سالها مجاهدت او در كسب علوم مختلف است. | كتاب الشافي محصول دوران پختگى علمى و ثمرۀ سالها مجاهدت او در كسب علوم مختلف است. |
ویرایش