پرسمان قرآنی امر به معروف و نهی از منکر: تفاوت میان نسخه‌ها

#نويسنده در پاسخ به اين پرسش كه «آيا امر به معروف و نهى از منكر، دخالت در كار ديگران نيست و آزادى ديگران را محدود نمى‌كند؟» نوشته است: از آنجا كه امر به معروف و نهى از منكر، جنبه فردى ندارد و وظيفه‌اى اجتماعى است و در روابط انسان با ديگران معنا مى‌يابد، به‌گونه‌اى دخالت در امور ديگران (امر و نهى شوندگان) به حساب مى‌آيد. ازاين‌رو عمل كردن به اين دو واجب به اجازه و ولايت نياز دارد و خداوند كه بر همه موجودات ولايت دارد براى مؤمنان اين ولايت و حقّ قانونى را قرار داده است كه يكديگر را امر به معروف و نهى از منكر كنند:* ''' وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ ... '''<ref>توبه/ 71</ref> ... از سوى ديگر بايد توجه داشت هيچ جامعه‌اى، آزادى مطلق انسان را نپذيرفته است. امر به معروف و نهى از منكر هم نه تنها آزادى انسان را محدود نمى‌كند، بلكه آزادى و رهايى‌اش را از قيد و بندهاى شيطان و نفس امّاره به او هديه مى‌دهد <ref>همان، ص 48- 49</ref>.

#نويسنده در پاسخ به اين پرسش كه «حكومت اسلامى در موضوع امر به معروف و نهى از منكر، چه وظيفه‌اى دارد؟» يادآور شده است كه بى‌ترديد برخى مراحل امر به معروف و نهى از منكر كه به اقدام و برخورد عملى نياز دارد، به عهده همه مردم نهاده نشده، بلكه حكومت اسلامى وظيفه دارد دراين‌گونه موارد اقدام كند، زيرا اگر افراد جامعه بدون اذن حاكم اسلامى به اين مرحله عمل كنند در بعضى موارد برخوردهاى اجتماعى موجب هرج‌ومرج شده و نظم و امنيت جامعه اسلامى خدشه‌دار مى‌شود. ... در صدر اسلام، خلفا اين وظيفه را خود بر عهده داشتند؛ چنان‌كه بر پايه روايتى على(ع) هر بامداد از دارالحكومة بيرون آمده در بازارهاى كوفه، بازرگانان و فروشندگان را به بردبارى، گشاده‌رويى و انصاف فرامى‌خواند و از سوگند دروغ، ستم و كم‌فروشى باز مى‌داشت <ref>همان، ص 76- 79</ref>.