كفاية الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR02748J1.jpg|بندانگشتی|کفایة الأصول]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type='bookName'|کفایة الأصول

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[مؤسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث]] (محقق)

[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏159‎‏/‎‏8‎‏ ‎‏/‎‏آ‎‏3‎‏ک‎‏7‎‏ ‎‏1367*

|موضوع  

|data-type='subject'|اصول فقه شیعه - قرن 14

|ناشر  

|data-type='publisher'|موسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|قم - ایران

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1409 هـ.ق  

'''كفاية الأصول'''، اثر عربى [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|محمد كاظم بن حسين [[آخوند خراسانى]] ا ست كه در سال‌هاى 1321ق، به بعد تأليف شده و برخى، فهم آن را ملاك اجتهاد(به معنى مصطلح) دانسته‌اند. اين كتاب، آخرين متن درسى علم اصول، در دوره سطح حوزه‌هاى تشيع است كه در آن، آخرين يافته‌هاى [[آخوند خراسانى]] در علم اصول، به سبك كلاسيك و نو مطرح شده است.

اين اثر قيّم، بر اثر ايجاز، جامعيت، دشوارى فهم و درك مطالب عميق آن، از آغاز انتشار، مورد توجه فقهاء و مدرسان بزرگ و محور مبانى علمى و بحث‌هاى عالى اجتهادى در حوزه‌هاى علمى شيعه واقع گرديده و به‌عنوان آخرين كتاب درسى اصول فقه، قبل از درس خارج اصول، انتخاب شده است و به همين جهت، دانشمندان، محقّقان و پژوهش‌گران بسيارى براى حل معضلات و غوامض و نيز توضيح مقاصد نويسنده، بر آن شرح نوشته يا حاشيه نگاشته‌اند.

اين كتاب، يكى از آثار ارزش‌مند نويسنده است كه از مهم‌ترين و رايج‌ترين تأليفات عصر حاضر مى‌باشد.

تدريس مطالب«كفايه»، قبل از تدوين آن، 6 سال طول كشيده و بعدها كه كتاب، به طبع رسيده، اين مدت تقريبا نصف گرديده است.

1. تعريف علم اصول و موضوع آن: علم به قواعدى كه براى استنباط حكم شرعى، تعبيه شده‌اند.

 

2. تعريف وضع و اقسام آن: نويسنده، معتقد است وضع، نوعى از اختصاص لفظ به معنا و ارتباط خاص بين آن دو بوده كه ناشى از تخصيص آن لفظ، به آن معنا و يا كثرت استعمال مى‌باشد.

 

3. كيفيت استعمال لفظ در معناى مجازى.

 

4. صحت اطلاق لفظ و اراده نوع يا مثل يا شخص از آن.

 

5. اينكه الفاظ براى معانى من حيث هى هى، وضع شده، نه از حيث مراد بودن آنها.

 

6. وضع مركبات: نويسنده، معتقد كه وضع مركبات، مانند وضع مفردات بوده و نيازى به وضع متفاوت ندارد.

 

7. علائم حقيقت و مجاز.

 

8. احوال پنج‌گانه لفظ و حكم تعارض ميان آنها: اين احوال، عبارتند از: تجوز، اشتراك، تخصيص، نقل و اضمار.

 

9. حقيقت شرعيه: ثمره بحث از آن، در حمل يا عدم حمل الفاظى كه در كلام شارع واقع شده است، بر معانى لغوى آنها مى‌باشد.

 

10. صحيح و اعم: نويسنده، معتقد است كه اين مسئله، مبتنى بر ثبوت حقيقت شرعيه مى‌باشد. وى، پس از بررسى معناى صحت و فساد و لزوم تصور قدر جامع بنا بر هر دو قول، در دو بخش، به ادله هر يك اشاره كرده است:

 

الف) ادله صحيحى: تبادر صحيح، صحت سلب از فاسد، اخبار و عدم تخطى شارع از طريقه واضعين؛

 

ب) ادله اعمى: تبادر اعم، عدم صحت سلب از فاسد، صحت تقسيم به صحيح و فاسد، اخبار، صحت تعلق نذر و شبه آن به ترك نماز در حمام.

 

11. اشتراك.

 

12. استعمال لفظ در بيشتر از يك معنى: ضمن بحث از اين موضوع، اين توهم كه اخبار دال بر وجود هفت يا هفتاد بطن براى قرآن، بر وقوع اين استعمال دلالت مى‌كنند، بررسى شده است.

 

13. مبحث مشتق و متعلقات آن: در آن، پيرامون بساطت مفهوم مشتق، فرق بين مشتق و مبادى آن، ملاك حمل، كيفيت حمل صفات خداوند بر ذات مقدسش، چگونگى ارتباط مبادى با ذات و اعتبار تلبس حقيقى، بحث شده است.

مقصد دوم كه در آن، در باره مبحث نواهى، در سه فصل، بحث شده است و از جمله مهم‌ترين مباحث آن مى‌توان به حقيقت مدلول ماده و صيغه نهى، اجتماع امر و نهى، نهى از شىء نسبت به اقتضاى فساد اشاره كرد.

اين كتاب، به زبان عربى، به وسيله انتشارات مؤسسه نشر اسلامى قم، در دو جزء در يك مجلد، در سال ق چاپ و منتشر شده است.

1. تعليقة وجيزة فى مباحث الالفاظ، حسن اشگذرى يزدى؛

4. الحاشية على كفاية الاصول، ميرزا ابوالحسن بن عبدالحسين مشكينى؛

 

 

 

 

[[منتهی الوصول إلی غوامض کفایة الأصول من إفادات سیدنا العلامة الرباني السید أبوالحسن الإصفهاني قدس سره العالی]]

[[نهایه الوصول فی شرح کفایه الاصول]]